పి.రామకృష్ణ కవిత

పెద్దలకు మాత్రమే
____________

వేడి, వేడి సీన్లుంటాయని
నరాలుగ్గబెట్టి చూస్తుంటే,
ఒరే అన్నా..
థార్ ఎడార్లో మొదలెట్టిన డ్యూయెట్-
సహారా ఎడార్లో ముగిసింది.

పెదాలు ముద్దుపెట్టుకునే ప్రతిసారి-
సన్ ఫ్లవరొకటి అడ్డమొస్తోంది.

పండ్లతో కథానాయకి ఒళ్ళంతా
కుళ్ళ బొడుస్తున్నారే గానీ-
ఒక్కసారైనా కథానాయకుడ్ని-
తాకనిచ్చారా అసలు?

సన్నని తన లేత నడుం చూడాలని,
తెగ వెతికా గురూ..
ఈగనైనా వాలనీడం లేదు హీరో గారు.

మొదటి రాత్రి!
ఆమె, అతడు.
పాలు, పండ్లూ..
వుఫ్ మని దీపాన్ని ఆర్పేసినారు.
ఇక తెల్లారేదాకా-
పువ్వు మీద వాలిన తూనీగ-
తేనె జుర్రుకుంటున్న ఫోటో-
చూడ్లేక చచ్చామనుకో.

జింకను తరిమే పులి బొమ్మొకటి
సింబాలిగ్గా చూపెడితే-
ఆ వెనుక రేప్ జరుగుతోంది బావా..
పక్క సీట్లోంచి అన్నాడొకడు చొంగ కార్చుతూ
తనేదో విశ్వరహస్యాన్ని కనుక్కున్నట్టు.

ఐటం సాంగొకటి మొదలైంది.
ఇక చూస్కో-
హాలంతా చీకటి.
అంధకారంలో తప్ప కనిపించని వాంపైర్ లా
వాంప్ కారెక్టరొకటి.

వాన పాటకు తడిసి ముద్దవ్వాలని
తెగ వుబలాట పడ్డాం కదా..?
ట్యాంకుల కొద్దీ నీళ్ళైతే కుమ్మరించారు గానీ
అంతేసి గొడుగుల క్రింద
వాళ్ళిద్దర్నీ దాచిపెట్టేసారు.!!

అరె నాయనా..
తెరెత్తేదాకా ఈలలేస్తూ
అల్లరి చేసామా??

తెర దించాక
నోటిమీద వేలేసుకుని,
ఎవరి దారిన వాళ్ళం
వచ్చేసాం
ఇక వెనుతిరిగి చూడకుండా!!

***

ఆదివారం,2,7.2012