Thilak Bommaraju కవిత

తిలక్/The Banyan తనను మళ్ళా ఈరోజు కలిశాను చాన్నాళ్ళ తరువాత ఏం మారలేదు అవేకళ్ళు అలానే చెక్కిళ్ళు కొంత పచ్చదనం అక్కడక్కడా ముఖాన గాలికళ్ళజోడు చేతులకు ఒడిలిన గాజులూ ఇంతకుముందు రివ్వున తిరుగుతుండేది అటూ ఇటూ ఊరంతా తనను చూపిస్తూ అంతావచ్చి తన వాకిట్లోనే పొద్దూకులా /ఇప్పుడు వయసయిపోయాక ఒక్కళ్ళు పట్టించుకొనేవాళ్ళు లేరు మునుపు యవ్వన్నాన్ని తనువంతా పోసుకునేది ప్రతి వసంతానికీ /ఇప్పుడు ఎప్పుడూ ఒకేలా తనువు దోచుకున్నాక మిగిలిన గాయాలను తడుముకోవడంలోనే జీవితం అంతమయ్యింది ఓనాడు లేపనమైన తను నేడు తన దేహం పైన నివురుగప్పిన పుళ్ళకి అరువడుగుతోంది ప్రతిఅంగాన్ని పంచుకున్నవాళ్ళే ప్రాణాలనుపోసినోళ్ళు లేరు /కొందరికి ఇల్లయింది మరికొందరికి ముడిసరుకయింది అయినాతీరని దాహంతో ఇంకా వేరుచేస్తూనే ఇకఇప్పుడేం చేస్తుంది మోడుబారిపోయాక రాని వసంతం కోసం ఎదురు చూడడం తప్ప తిలక్ బొమ్మరాజు 10.04.14 17.04.14

by Thilak Bommaraju



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1l5zYJ2

Posted by Katta