పేజీలు

' నువ్వొక పచ్చని చెట్టయితే పిట్టలు వాటంతట అవే వచ్చి వాలేను'..!.

31, అక్టోబర్ 2012, బుధవారం

Yasaswi's || మనసుకి "key" whole||


చూస్తాం.. లోకం.. ఆ క్షణమంతా మనదే..
లోకమా! క్షణమా!! ఏమో.


నచ్చిన రంగులుంటాయ్.. మనల్ని కావాలంటాయ్
రంగవ్వాలా! నచ్చాలా!! ఏమో.

వెచ్చని ఆలోచనలుంటాయ్ లోనికి రమ్మంటాయ్
ఆలోచనలనా! వెచ్చదనాన్నా! ఏమో.

చిక్కని జవాబులుంటాయ్ కనుక్కోమంటాయ్
కనుక్కోవాలా! అడగాలా! ఏమో.

విప్పని ముడులుంటాయ్ చేయి చేసుకోమంటాయ్
ముడులనా .. వాటి జడలనా ఏమో.

కొన్ని కోరికలుంటాయ్
చూడాలని.. వినాలని .. ఆఘ్రాణించాలని.. స్పృశించాలని
రుచిచూడాలని.. ప్రేమించాలని ..
కోరాలా!! కోరపీకాలా ! ఏమో.

పుట్టినప్పుడు ప్రతీదీ అందంగానే ఉంటుంది.. పసిపాపలా.
ఆ క్షణం లో అదే లోకం..

లోకం లోకి అందమైన దాన్ని వదిలేయ్..
ఇంకేంకావాలి!

నీకు నచ్చినట్టు రంగరించు..
ఇచ్చేయ్..
నీ రంగులతో లోకం నింపు
ఇంకేంకావాలి!

లోనికి వచ్చిన ఆలోచనల వెచ్చదనాన్ని పంచు
జవాబు అడుగు..
దానికదే కనుక్కుంటుంది ప్రశ్నని

జడపట్టుకో
ముడి పట్టుబడిపోతుంది
తాడో-పేడో తేలిపోతుంది

కోరికలూ.. మీ మూలాలు వేరు
లోనికి చూస్తావా.. బయటదారులు కనిపిస్తాయి.

మనసుకి మార్గాలుంటాయి.. గొళ్ళాలుంటాయ్
తెరిస్తే బయటవాటిని లోపలే చూపిస్తాయి
బయటవెతికావో నిను లోపలపెట్టి చీకటి పాల్చేస్తాయి.

చీకటిని నీ వివేకంతో కాల్చేయ్..
మనసంతా నీ ప్రపంచమౌతుంది..
ఈ ప్రపంచానికే నీమీద మనసౌతుంది.
ఇంకేంకావాలి!!!!!!!!
==30.10.2012==

కిరణ్ గాలి ||వన్ మోర్ ఛాన్స్||


మృత్యువే నీకెదుట నిలబడి
ఈ రోజే నీకు ఆఖరని
రేపన్నది లేదంటే ఏం చేస్తావు?


కకల వికలమై కన్నిరవుతావా,
కాలంపై కడసారి స్వేఛ్ఛగా స్వారి చేస్తావా?

నిరాశాతో నిస్సారంగా గడిపేస్తావా?
ఘడియ ఘడియను గుండెలకు హత్తుకొని గాఢంగా జీవిస్తావా?

***

దేన్ని లెక్కిస్తావు
పొందలేని సుఖాలనా, పంచుకున్న ప్రేమలనా?
దాచుకున్న ఆస్తులనా, పొదువుకున్న జ్ఞాపకాలనా?

నిన్ను చూసి గర్విస్తావా,
నిరర్ధకంగా బతికినందుకు ధుఖిస్తావా?

***

మృత్యువే నీకెదుట నిలబడి

ఒకే ఒక్క అనుభవాన్ని మరల
అనుభూతించే అవకాశం ఇస్తానంటుంది?
ఏ మధుర క్షణాలని మళ్ళీ జీవిస్తావు?


ఒకే ఒకరిని రోజంతా తోడిస్తానంటుంది
ఎవరిని కోరుతావు?
నీ కోసమా ... తన కోసమా?


ఒకే ఒక్క మార్పుకు అవకాశమిస్తానంటుంది
ఏ మార్పు చేస్తావు?
చేసిన తప్పునా, చేయని మంచినా.. దేన్ని సరిదిద్దుకుంటావు?

ఒకే ఒక్క కోరిక తీరుస్తానంటుంది,
ఏం కోరుతావు?
మరుజన్మ లేని మొక్షాన్నా?
మరల నీలాగే నిన్ను పుట్టించమనా?

దయతో మరింత ఆయుష్షును పోయమనా!!!

***

మృత్యువు నిన్ను చూసి జాలి పడి


ఇంకొక వారం అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక నెల అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక సంవత్సరం అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక జీవితం అరువిస్తా నంటుంది ... సరిపోతుందా?

***

గమనించావా...
మ్రుత్యువు నువ్వు అడగకున్నా
ఆయువు అరువిస్తూనే వుంది
ఆఖరి గడువును పొడిగిస్తూనే వుంది

అయినా నువ్వు
విలువైన నీ "ఆఖరి రోజు"ను
నిన్నటిలానే నేడు నిశ్ప్రయోజనంగా గడిపేస్తునే వున్నావా?...

***

మిత్రమా

ప్రతి రాత్రి మరణమని గ్రహిస్తే
ప్రతి ఉదయం జన్మిస్తావు,
ప్రతి రోజు జీవిస్తావు

***

In life there is a second chance.
But there may not be a second chance to life

Every "second" in life is a second chance...

Date: 29-10-2012

పద్మా శ్రీరామ్ || ఓడిపోతున్నా... హృదయమా... మన్నించు ....||


గుండెలో భావాలన్నీ ఒలికిపోతున్నాయి
శూన్యమైపోతుందో ఏమో ఎద పాత్ర...


ఆఁ ...ఇంకా ఎక్కడుందిలే ముక్కలైపోయిందిగా..
నువ్వు చేస్తున్న జ్ఞాపకాల గాయాలతో..

అవునూ నీకు గుర్తుందా...ఇవాళ నా పుట్టిన రోజు...
నా బ్రతుకు చెట్టుకు మరో రెమ్మేసింది కానీ

నవ్వుల పూవులిస్తుందో ....కన్నీరు గాలిస్తుందో....
ఇంకా తెలియనీయని ఏకాకి తనంలో...ఇదో ఇలా

ఎందుకంటే నువు నాలో పేర్చిన నిశ్శబ్దం ఇంకా పగలకుంది...
మనసు చాలా బరువుగా దాన్ని మోస్తూనే ఉంది...

ఒకప్పుడు నా ఖాళీతనంలో నువ్వున్నావ్....
నా భావాలను అక్షయం చేస్తూ....అక్షరబద్ధం చేయిస్తూ..

ఇప్పుడూ నువ్వున్నావ్.....
నా అక్షర ముగ్ధత్వాన్ని నిశ్సబ్దంగా హెచ్చవేసి శూన్యాన్ని శేషిస్తూ ...

ఆనాడు నా పలుకులకై వగలారబోసిన నీవే...
ఈనాడు చీకటి చీర చుడుతున్నావుగా నా కనుల కన్నెకు..

ఏదేమైనా నువ్ గొప్ప కళాకారుడివే..

అరిటాకు వాక్యాల వంటి నా అనుభూతులన్నిట్నీ
నీ పలుకుల ముల్లుతో కకావికల కావ్యం చేసేసావుగా

కనుల వాకిళ్ళలో కన్నీటి అలల కళ్ళాపి చల్లుతున్నావు...
పైగా అవి నా సాంత్వనకొరకని సముదాయిస్తావు

ఏంటో ...ఈ ఎద తడిలో నీ జ్ఞాపకాల గాలి కలిసినట్లుంది..
మది మళ్ళీ వేడెక్కిపోతోంది...బ్రతుకు కల కనమంటూ

మళ్ళీ జన్మంటూ ఉంటే ఒంటరితనాన్ని సైతం
ఏకత్వమైన ఏకాంతంగా మలచమని ఆ భగవంతుణ్ణి (మళ్ళీ పురుషుడే..) ప్రార్ధిస్తూ....

31.10.12

కామేశ్వరరావు డి //యవ్వన పరిమళం//


అప్పటి దాకా ఎక్కడుందో
చెప్పా పెట్టకుండా చప్పున వచ్చేస్తుంది వసంతం...
గుప్పుమంటుంది కొత్త ప్రపంచం...

అమ్మాయిల కళాశాలలా కళకళలాడుతూ పూలతోట.
మనసంతా మెత్తని రంగుల గుబాళింపు
యవ్వన పరిమళం కొత్త పరిచయమౌతుంది...

ప్రేమకు అర్థం వెతుక్కుంటుంది గుండె...

గుబులుగా దిగులుగా మూగపోయిన పాట
గుబురుల్లోంచి గుండె మీదకొచ్చి వాలుతుంది..
'కుహూ' అన్న అరుపు,
'రావా' అన్న పిలుపవుతుంది...
రెండుగా ఎదిగిన ఒకటి,
ఒక్కటిగా ఒదిగి కరిగిపోతుంది...

ప్రపంచానికి దూరంగా మత్తెక్కి ప్రవహిస్తాయి ఊహలు...
ఎండా వాన వణుకు వెన్నెల
అన్నీ కంటి రెప్పల అంచుల మీద నించి జారిపోతాయి....

స్వప్నించిన క్షణాలు - కళ్ళు తెరిచిన క్షణం...
ఎదురుగా
రాలిన ఆకులు పరిచిన వాస్తవం...

ప్రతి ఆకు కిందా ఎన్నో నిట్టూర్పులు, ఎన్నో నిశ్శబ్దాలు,
ఆనంద విషాదాల తూర్పు పడమరలు...

తలెత్తి చూస్తే...,
ఒళ్ళంతా తొడిమలు విడిచిన గాయాల గుర్తులతో
నిశ్చల సమాధిలో నిలబడ్డ యోగిలా చెట్టు..!
మళ్ళీ వచ్చే వసంతం కోసం,
అది తెచ్చే మధుర వేదన కోసం..

అవును....
కాలం
తీయని గాయాల ఆగని గేయం....!!


29-10-2012