కవిత్వంతో ఏడడుగులు 34 . బ్రిటిషు కవయిత్రి, మానవప్రేమి (Philanthropist), 38 ఏళ్ళ వయసులోనే క్షయవ్యాధివల్ల తనువుచాలించిన ప్రాక్టర్, విక్టోరియా మహారాణికి అత్యంత ప్రీతిపాత్రమైన కవయిత్రి. 14 ఏళ్ళ ప్రాయంలోనే కలం పట్టిన ప్రాక్టర్ Charles Dickens తో తమ కుటుంబానికున్న పరిచయాన్ని ఉపయోగించుకోదలచుకోక, అతని పత్రికలకే మారుపేరుతో కవితలు పంపింది. ఆమె అత్యంత ప్రతిభావంతురాలని Charles Dickens కీర్తించాడు. కవిగా లార్డ్ టెన్నిసన్ తర్వాతస్థానంలో నిలబడగలిగినదంటే, ఆమె ప్రతిభని ఊహించుకోవచ్చు. సోషలిస్టు భావాలుకల ఈమె జీవితాంతం బ్రహ్మచారిణిగాఉండి, నిరుద్యోగయువతులకోసం, నిరాశ్రయులకోసం కృషిచేసింది. 19వ శతాబ్దంలో ఆమె కవిత్వ పుస్తకాలు బహుళప్రచారంలో ఉండడమే గాక, ఎన్నో పునర్ముద్రణలకు నోచుకున్నాయి. ఈమె కవితలలో ఉండే మంచి తూగు, సంగీత బధ్ధం చెయ్యడానికి ఉండే అనువు వల్ల ఆమె కవితలు పాటలుగా, ప్రార్థనలుగా మలచబడి ఇంగ్లండు, అమెరికా, జర్మనీలలో ప్రజాదరణకు నోచుకున్నాయి. 20 వశతాబ్దపు పూర్వభాగంలో క్రమంగా ఆమె కవిత్వంపై ఆదరణ తగ్గినా, ఇప్పుడిప్పుడే మళ్ళీ ఆమె విమర్శకుల దృష్టినీ, ప్రశంశలనూ అందుకుంటోంది. అసూయ చాలా చిత్రమైన చిత్తప్రవృత్తి. ఒకరి పట్ల మనకి అసూయ కలిగితే, మనం చచ్చినా వాళ్ళలో ఉన్న అంతర్గతమైన ప్రతిభని గుర్తించం సరికదా, ప్రపంచమంతా మనకు వ్యతిరేకంగానూ, వాళ్ళకి అనుకూలంగానూ కుట్రపన్నుతున్నట్టు కనిపిస్తుంది. ఈ కవితలో చివరి వాక్యాలు గమనించదగ్గవి... ‘చివరికి మృత్యువుకూడా అతన్నే ముందు వరించింది’... ఇది అసూయకి పరాకాష్ఠ. అయితే అంతర్లీనంగా మరొక విషయం గమనించవచ్చు. మనం ఎవరిని ఎక్కువగా మనసులో ప్రశంసిస్తామో వాళ్లంటేనే అసూయ ఎక్కువగా ఉంటుంది... ముఖ్యంగా సమవయస్కులలో. . అసూయ ... . అతన్నన్నిటిలోనూ ముందే. అదృష్టం ఎప్పుడూ అతన్నే వరించేది. నేను సంవత్సరాలతరబడి కష్టపడ్డాను; అతను అవలీలగా ఆ స్థానం సాధించగలిగేడు. మేం పరుగు పందెం వేసుకునే వాళ్ళం; నాకాళ్ళు రక్తాలోడుతుంటే, అతను పందెం గెలిచేవాడు. . అతను ఎన్ని విజయాలు సాధించినా ప్రజలు అతన్ని ఒక్కలాగే అభిమానించేరు; నా పేలవమైన ఒకే ఒక్క విజయానికి నాకెదురైనవి పరిహాసమూ, నిందా. మేం ఇద్దరం తప్పుచేస్తే, అతని మీద జాలిపడేవారు, నాకు మాత్రం దక్కింది అవమానమే. . నేను ఇంకా చీకటిలోనే కొట్టుమిట్టాడుతున్నాను, అతను మాత్రం కీర్తిప్రతిష్టలతో దేదీప్యంగా వెలుగుతున్నాడు. నా కోరికలేవీ ఫలించలేదు; అతను అడగడమే తడవు, అన్నీ జరిగిపోతున్నాయి. ఒకసారి నేను నా సర్వస్వాన్ని పణం పెట్టి ఆడేను... విజయం అతన్నే వరించింది. . నిజం; ఇప్పుడే అతన్ని చూసివస్తున్నాను, చక్కగా, చల్లగా నవ్వుమొగంతో, శవపేటికలో పరున్నాడు. దేముడే నన్ను కాపాడాలి! అతను ప్రశాంతంగా అలా విశ్రాంతి తీసుకుంటుంటే, నే నిలా బ్రతకమని శపించబడ్డాను. చివరికి మృత్యువుకూడా అతన్నేముందు వరించింది. . ఏడిలేడ్ ఏన్ ప్రాక్టర్. (30 October 1825 – 2 February 1864) . Envy . He was the first always; Fortune shone bright in his face. I fought for years; with no effort he conquered the place: We ran; my feet were all bleeding, but he won the race. . Spite of his many successes men loved him the same; My one pale ray of good fortune met scoffing and blame. When we erred, they gave him pity, but me--- only shame. . My home was still in the shadow, his lay in the sun: I longed in vain: what he asked for it straightway was done. Once I staked all my heart's treasure, we played--- and he won. . Yes; and just now I have seen him, cold, smiling, and blest, Laid in coffin. God help me! while he is at rest, I am cursed still to live:--- even Death loved him the best. . Adelaide Anne Procter (30 October 1825 – 2 February 1864)
by Nauduri Murtyfrom kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1r3XN6E
Posted by
Katta
