హైదరాబాద్ లో 'లమకాన్ వేదికగా కవిసంగమం'

వాకిలి e-పత్రిక చదువుతున్నప్పుడు పదేపదే నాకు 'కవిసంగమం' గురించి గర్వంగా అనిపించింది.

గత కొన్నాళ్లుగా ఎంతోమంది యువ కవులకు వేదికగా కావడం,తద్వారా తమనుతాము explore చేసుకోవడం;పోయెట్రీ ఫెస్టివల్ లో పాల్గొనడం ,ఆ తర్వాత ప్రముఖ సీనియర్ కవులతో కవిసంగమం వలన interact అవుతుండటం -ఇవన్నీకవులకు, కవిత్వానికి ఒక వాతావరణం కల్పించినట్లైంది.

ఇవాళ 'వాకిలి' లో కనిపిస్తున్న ,లేదా విశ్లేషించబడుతున్న కవులు 'కవిసంగమం'కవిత్వగ్రూప్ ద్వారా పాఠకులకు చేరువైనందుకు, విమర్శకుల, e-పత్రికల దృష్టిని ఆకట్టుకుంటున్నందుకు సంతోషిస్తున్నాను. 

- ఇంకా ఇంకా కవిత్వపరిశ్రమ జరగాలి.

- విస్తృతంగా కొత్త కవులను ప్రోత్సహించే పని నిరాఘాటంగా సాగాలి.

- కొత్తగా రాస్తున్నకవుల కవిత్వాన్ని కవితా ప్రమాణాలతో తూచగలిగిన కవితవిమర్శ కావాలి.

దానిని సరియైన రీతిలో స్వీకరించగలిగే పరిణతిని ,మునుముందుకు సాగాలనుకునే కవి స్వంతం చేసుకోవాలి.

- కేవలం పొగడ్తలకు ,లైకులకు, మాత్రమె లొంగిపోయే తీరును మార్చుకోవాలి.కవిత్వంపై విమర్శను,సూచనలను స్వీకరించగలిగే స్థితికి కవి చేరుకోవాలి.

~~ఈ దిశగా 'కవిసంగమం' ఇకపై దృష్టి సారించబోతుంది అని ప్రత్యేకంగా 'కవిసంగమం'లో కవిత్వం రాస్తున్న కవులకు విన్నపం !

~అలాగే ప్రతినెలా జరిగే 'లమకాన్ వేదికగా కవిసంగమం' లో కవిగా సీనియర్ కవితో వేదికను పంచుకునే స్థాయి కవిత్వాన్ని సృజించగలిగే దశకు మీ కవిత్వానికి పదును పెట్టుకోవాలని మనవి!!!!!!!!!!!

=కవిత్వం కావాలి కవిత్వం!

కవిత్వవిమర్శ కవి ఎదుగుదలకు ఉపయోగపడ్తుంది.!!!

.................................................................
ఇప్పటివరకూ 'కవిసంగమం' లో కేవలం ప్రశంసల పద్ధతిలోనే వ్యాఖ్యలు కానీ,సూచనలు కానీ చేస్తూ, ప్రోత్సహించడమే పద్దతిగా సాగాం.
ఒకవిధంగా కవిత్వాన్ని రాసేందుకు ఎంతోమంది ముందుకు వచ్చేట్లుగా కామెంట్స్ లోనూ,ప్రశంస లోను జాగ్రత్తలు తీసుకుంటూ కవిత్వవిమర్శ చేయగలిగినవాళ్ళు కూడా ఆచితూచి వ్యవహరించారు.
ఇకపై కవులు ఇంకా మెరుగైన కవిత్వం రాయడానికి ,ఆయా కవితల విశ్లేషణలు జరగాల్సిన అవసరం ఎంతైనా ఉంది.
'' కొందరు బాగులేదనగానే, అలాంటి విమర్శలకు ఎంత మాత్రం స్పందించరు. లేదా ఆవేశంతో సమాధానాలిస్తుంటారు" అని నవుదూరి మూర్తి గారు భావించినట్లు ఆ రకమైన పద్ధతులు కవులకు అనుసరణీయం కాదు..ఆవేశంతో సమాధానాలు ఇచ్చేవారితో ఇకపైన నోచ్చుకోవాల్సిన అవసరం ఎంత మాత్రమూ లేదు.కవిసంగమానికి కూడా అటువంటివారి వారి కవిత్వమూ అవసరమూ లేదు.
నిజంగా కవిత్వంపట్ల ఇష్టమూ,పాఠకులపట్ల గౌరవమూ లేనివారిని వదిలేయడమే భవిష్యత్తులోచేయాల్సినపని.

'కవిసంగమం' కవిత్వవేదికగా,కవిత్వవిమర్శ వేదికగా ఎదగాలని నా ఆకాంక్ష.
నవుదూరి మూర్తి గారు,కర్లపాలెం గారు, అఫ్సర్, బివివిప్రసాద్, కరీముల్లా ఘంటసాల, హెచ్చార్కె, సతీష్ చందర్, వసీరా, శ్రీనివాస్ వాసుదేవ్, పులిపాటి గురుస్వామి, కాసుల లింగారెడ్డి, నందకిషోర్, కట్టాశ్రీనివాస్, కిరణ్ గాలి, నరేష్ కుమార్, కుమార్ వర్మ, రామకృష్ణ, మెర్సీ, జయశ్రీ నాయుడు, రోహిత్,-ఇంకెందరో కొత్త పాతతరం వారు కవిత్వవిమర్శపై దృష్టిపెట్టాలని నా మనవి.

కవిసంగమం లోని కవుల్ని,కవిత్వాన్ని సాహిత్యంలో సుస్థిరంచేసే దిశగా ఇది తప్పనిసరి అవసరం!

ఒక కొత్త ప్రయోగం

.........................
2013 సంవత్సరం నుండి ' కవిసంగమం ' ఒక కొత్త ప్రయోగం చేయడానికి సంసిద్ధమవుతోంది.మిత్రులంతా పాల్గోవడం ద్వారా,విస్తృతంగా ప్రచారం చెయ్యడం ద్వారా ఈ కవిత్వ ప్రయోగాన్ని విజయవంతం చెయ్యాలి.ఈ ప్రయోగం కవిత్వంలో రాబోయే తరాలకు ఒక దారిని ఏర్పరిచినట్లు అవుతుందని నా గాఢమైన నమ్మకం!

~ ప్రతి నెల ఒక ఆదివారం సాయంత్రం 'లమకాన్'వేదికపై ఒక సీనియర్ కవి (శివారెడ్డి వంటి వారు) + ముగ్గురు కవిసంగమం కవులు ఒక్కొక్కరు ఐదు కవితలు చదువుతారు. వారి కవితల ఇంగ్లీషు అనువాదాలు తెరపైన ప్రొజెక్షన్ చేయడం ద్వారా తెలుగేతర మిత్రులకు ఉపయోగంగా ఉంటుంది.
~ సంవత్సరాంతంలో ఆ కవితలను Bi Lingual Anthology గా ముద్రించడం జరుగుతుంది.

***
~ ఈ కవిత్వ సమ్మేళనంలో అవకాశాన్ని, కవిత్వం చదివే అర్హతను మీరు రాయబోయే కవిత్వమే నిర్ణయిస్తుంది .ఆ వేదికపై చదివే కవులను ఎంపిక చెయ్యడానికి- సీనియర్ కవులు,విమర్శకులు ముగ్గురితో - ఒక కమిటీని ఏర్పాటు చేస్తున్నాం.

~కవిత్వం కావాలి కవిత్వం!
ఇక కవిత్వ నిర్మాణం పట్ల శ్రద్ధ వహించండి.మంచి కవిత్వం రాయండి.

Welcome to Kavisangamam

KS Entry

Welcome to the Stage

Nauduri Murthy garu at KS

Kavi Yakoob at KS

Speach of Siva Reddy Garu at Kavi Sangamam Poetry Festival

Speach of Afsar At Kavisangamam Poetry Festival

Palapitta Gudipati garu at KS Meet

Mementoes to Guests At Kavisangamam Poetry Festival

Speach of Sikhamani garu at KS meet

Guest of the Poetry Festival Subodh sarkar's words on the occassion

Suresh Raju gaaru about Vaada and road safty

BVV Prasad's Poem

Naresh Kumar's Poem

Sashi Sekhar's Poem

Ro Hith's Poem

Anil Dani's Poem

Haiku Parameshwari's Poems

Daida Ravi's Poem

Mercy Margaret's Poem

Shailaja Mitraa's Poem on Poetry Festival

Jaya Shree Naidu's Poem

Suravara Rajan's seesa padhyam

Varna Lekha Poem

Krishna veni's Poem -Amma kodaka

Bobby Nee At the Poetry Festival

Naa Mokham Naku kanipinchindi

Kapila Ram Kumar's Poem

Pulipati Guru Swami's Kavulu pade kalam

Sky Baba at KaviSangamam Poetry Fest

Mukunda Rama Rao garu with Subodh Sarkar Poem

Group Photoes and Memotoes on the occassion of Poetry Festival

Narasinga Rao garu at KS

కాశి రాజు ||మార్పు ||

ఎంతటి రూపంతరమంటే
నిన్న శరీరం , ఈ రోజుదాకాలేదు
ఏదో మార్పు

నిక్కరు నుండి ప్యాంటుదాకా
నాకు తెలిసీ,తెలియకుండానే

కానీ
అదే ఆత్మ

మళ్ళీ చిన్న సందేహం
నిర్మలమైనది నిలకడలేనిదైపోయిందేమో! అని

ఒక మార్పు
అల్లరి.అమాయకత్వం నుండి
ఆత్మశుద్ది,ఆత్మాభిమానమ,ఆత్మబలం,ఆత్మవిశ్వాసం
అనే నాలుగు స్తంబాలనేసుకుని నాముందు నిలబడింది

ఆ మార్పే
కొంత కాలాన్ని కవితగా
నా ఖాతాలో జమచేస్తుంది
అది కూడా గాడార్దాలతోనో,గూడార్దాలతోనో
మార్పుకు లోనౌతుంటుంది

ఒక మార్పు
కాలంలోని క్షణాలన్నీ క్రమబద్దంగా మారుస్తూ
ఈ నిమిషం బతుకు సుఖమనే భావన నాతో బలవంతంగా మోయిస్తూ
కాలమే మార్పు చెందుతుందనే నిజాన్ని
నాతో చెప్పకనే చెప్పి
మార్పు చెందుతూనే ,అంటే మనిషిలాగానే బతకమని
ఓ ఉచిత సందేశాన్ని ఇస్తుంది .

కాశిరాజు ||అక్షరయానం ||

“అ” వెళ్లి “అహా” మీద వాలుదామని
అచ్చులాంటి కవితై
“క” నుండి “క్ష” వరకూ హల్లుల దారిగుండా ప్రయాణిస్తుంటే

జిత్తులమారి వత్తులు చేరి
గుణింతాలతో చుట్టూ గుమిగూడాయి

ద్విత్వాక్షరాలు,సంయుక్తాక్షరాలు
సందుల్లోకి రమ్మని సైగ చేస్తుంటే
సమాసాలు ఏకంగా సంగామిద్దాం రమ్మంటున్నాయి
అర్దాలూ,ప్రతిపదార్ధాలు
నానార్దాలను నాటుతున్నాయి...............

ఎక్కడా తలెత్తకుండా
ముందుకు సాగుతూ ఉంటే
పదాలుకొన్ని ఊరికే పలకరిస్తున్నాయి
వాక్యాలు వరసలు కలుపుతున్నాయి

అయినా సరే
ప్రయాణిస్తూ పేరాదాకా చేరింది పాపం
పేరాలన్నీ కలిసి పేజీఅయ్యేసరికి,
పేజీతో రాజీ పడక తప్పదని
అక్షరం అక్కడే ఆగిపోతే
దాన్ని కలుపుకున్న పేజీ మాత్రం
క్రేజీగా పెరిగిపోతూ పుస్తకమై
ప్రపంచ పర్యాటన చేసేద్దాం పద అని అక్షరాన్ని అడుగుతుంది......
తేది: 04-11-2012

Praveena kolli || ఇలాగే ఉందాం||

ఈ లోకం ఇంతే
నేనూ ఇంతే
మంచినే చూస్తానో, చెడునే చూస్తానో

అంతా నా దృష్టిలోనే ఉందంటాను.
నీదంతా అమాయకత్వం అని నవ్వేస్తారు!
కాదే!.... నేనేమి చూడాలనుకుంటున్నానో నాకు తెలుసంటే
పాపం మంచితనమంటారు
ఈ పాపం అలంకారమెందుకో??!!

ఈ లోకమూ ఇంతే, అంతు చిక్కనంటుంది!
నేనూ ఇంతే, అవగతం కానిదేముంది?
అంతా ప్రేమమయమే అని తేల్చేస్తాను.
ఇంకెక్కడి ప్రేమ?అంతా స్వార్ధపూరితం
రుజువులు నిరూపణల జాబితా విప్పుతారు.
నిజమే కావొచ్చు...
ఖాలీ కంచాలు దొర్లుతున్నాయి
ఆకలితో అలమటించే మనసు అక్కడ
కొసరి కొసరి వడ్డించు
సూచన కాదు కర్తవ్యం....

ఈ లోకమూ ఇంతే, నువ్వు మారలేదంటుంది
నేనూ ఇంతే, నువ్వూ మారలేదంటాను
మరి తప్పెక్కడ?
నువ్వు మారావని నేనూ
నేను మారానని నువ్వూ
ఒకరిని ఒకరు సాకుగా చూపిస్తూ
అదీ కుదరకపోతే, కాలాన్నే దోషిగా చిత్రించేస్తూ ఉంటాం!

మనం మారొద్దు...
స్వచ్చంగా, స్వేచ్చగా, సూటిగా, సరళంగా....సంపూర్ణంగా జీవిద్దాం.

నువ్వు నేను అందరం ఎదుగుదాం
ఎవరూ ఎగిరెగిరి పడోద్దు
మనందరి మూలాలు మట్టిలోనేనని మరవొద్దు....

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥కావలిమనుషులు కావాలి॥

1
నాతిచరామి సంకల్పం చెప్పుకుని
అగ్నిసాక్షిగా సాప్తపదీనం చేసిన వాడు

కడదాకా తోడుంటాడని పుస్తెల నమ్మకం
వెన్నులో ఎన్ని పోట్లు దిగినా
ఆ మొదటి వెన్నెలరాత్రి కుసుమపరిమళశోభే
సంసారాశ్వాస విశ్వాసజ్యోతి కొండెక్కకుండా ఆపే అఖండశక్తి
దింపుడుకళ్ళెం దగ్గరా కన్నపేగు
ఆఖరి పిలుపు ఆసరానాసించే
ఆఖరినిశ్వాసం అసలు స్వభావస్వరూపం విశ్వాసం
వరదలో పడి మునకలేస్తున్నా
గడ్డిపోచకోసం గుడ్డి ప్రార్థనలు చేసేది ఆ విశ్వాసమే
చెట్టూ పుట్టా రాయీ రప్పలోనైనా సరే
కంటిపాపను చంటిపాపలా కాపాడే రెప్పల్నే మనిషి కలగంటాడు
చుట్టూ పెరిగే లోకం తనకేనని ఓ గట్టి నమ్మ్కకం
అమృతసాధనే ఆఖరి లక్ష్యమైనప్పుడు
హాలాహలం రేగినా మింగే శంభుడొకడుంటాడన్న భరోసా
శీలవతి మానరక్షణకు పరీక్షసందర్భం ఏర్పడప్పుడల్లా
అపద్భాంధవుడిలా అడ్డొచ్చి ఒడ్డునేసిన ఆ విశ్వాసం
కనిపించుట లేదు

2
కంచెపైని నమ్మకమే లోకంచేను నిశ్చింతనిద్ర రహస్యం
కంచెలే చేలని ఇంచక్కా భోంచేస్తున్నకాలం ఇది
కడబంతి దాకా ఆగే ఓపిక ఎవడికీ లేదు
అయినవాళ్ళకన్ని వడ్డనలూ ప్ర్థథమ విడతలోనే పరిసమాప్తం
గజాననులకు గణాధిపత్యం ముందే ఖాయమైపోయుంటోంది
అమాయక కుమారుల తీర్థస్నానాలన్నీ వట్టి ప్రహసనాలే
ఆషాఢభూతులకివాళ వేషాలు కూడా ఎందుకూ దండగ!
ప్రజాపాండవులనలా అజ్ఞాతంలో ఉంచే నయానయా వంచనల
పంచదార గుళికలనిలా పంచుకుంటూ పోతే చాలదా!
దేవుడి మీదో రాజ్యం మీదో
ప్రమాణాలు చేయడం పాలకులకదో వినోద విధాయకం
న్యాయరక్షకులే నేరగాళ్లతో సరిసమానంగా బోనుల్లో నిలబడుతున్న
విశ్వాసఘాతుక పతాకసన్నివేశమాలికే ప్రస్తుతం నడుస్తున్నది

3
నమ్మకానికి అపనమ్మకానికి మధ్యున్న సన్నగీతను
ఎవరు ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎందుకు చెదరగొట్టారో నిగ్గు తేలాలి
ప్రజావిశ్వాసమెంత కంటకప్రాయమైనా
కీరీటమల్లే మోసే జనంకావలిదళం మళ్ళీ కావాలి
కేజ్రీవాలులో మాజీ జయప్రకాషులో
నమ్మి వదిలిన విశ్వాస కపోతాన్ని తిరిగితెచ్చే నేతలు
మళ్ళీ పుట్టుకు రావాలి!

Satya Srinias ||ప్రతిబింబం (సీక్వెల్)||

పక్షులు
ముక్కున తీసుకున్న
గరిక పరకల్లా

నేను
రోజూ
కొన్ని అక్షరాల్ని
ఏరుకుంటా
ఇంటిని
అక్షర మాలగా
కూర్చాలని
ప్రయత్నం
చేస్తుంటా
వాటి కాలం వేరు
పరిణతి చెందినవి
నా మటుకు
తరచు
చేయాల్సిందే
అందుకే
పెరటి నిండా
మొక్కలే
ఇంట్లో కూడా
అవి ఇంటి సభ్యులవ్వాలని
మా యత్నం
సదా కొనసాగే
అలవాటుగా
మారాలని
ఎప్పటికైనా
ఇల్లుని
కవిత్వ పొదరిల్లుగా
అమర్చాలని.
రోజూ
ఉదయం
పిట్టలు
బయటకు
వెళ్ళే
ముందు
కిటికీ
తట్టి
మరీ
గుర్తు చేస్తాయి
లోనా
బయటా
నేల చీరని
పచ్చగా
అమర్చమని
గూళ్ళని
కళ్ళలో
పెట్టుకుని
చూడమని

బాటసారు || అయ్యా ||

అయ్యా శాస్త్రి గారు
రెడ్డిగారు ,
రాజుగారు,
నాయుడుగారు ...

మనమంతా ఒకే తాను ముక్కలం
అమ్మ చనుపాలు సగపాలు రుచి చూసిన వాళ్ళం ..!

పొరపాటో,
గ్రహపాటో...
మంచి చేయాలనే తొందరపాటో
సమాజ మలినాన్ని మా ముక్కతో ఒక్కసారి కడిగాం ..!

అంతే !
అంటరాని వారిగా
అణగారిన వర్గాలుగా మిగిలిపోయాం
శతాబ్దాలుగా మీ సేవలోనే తరిస్తున్నాం ..!

అయ్య పెట్టిన పేరున్నా
రారా, పోరా, ఎరా, ఒరేయ్ లతో
సరిపెట్టుకుంటున్నాం , మట్టిలో మాణిక్యాలు
మాలో ఎందరున్నా ఇంకా నిరక్షరాశ్యులుగానే మిగిలిపోయాం..!

రాచరికాలు పోయినా
ప్రజాస్వామ్యానికి విలువలు అద్దినా
జీవచ్ఛవాలుగా వున్న మా నైతికతను
నూటికో కోటికో ఓ అంబేద్కర్ తట్టిలేపినా..!

ఏ వర్ధంతికో, జయంతికో
మా ఆవేశాన్ని పూలదండల్లో,
మీ తెల్లపంచెలు వేదికలెక్కి
మనమంతా ఒక్కటే అన్న మాటలతో
సర్దుకు పోతున్నాం , సమసమాజ ఉషోదయం కోసం ఎదురు చూస్తున్నాం...

వంశీ // సీక్రెట్ విండో //

గర్భం మోస్తూ అలిసిన
మాతృస్వామ్యపు శిథిలాల్లోంచి నిర్మితమౌతూ
పితృరాజ్యపు విశృంఖలత్వం,


మంచికో చెడుకో
అక్షౌహిణుల ప్రాణాల పలుకాపి
అర్ధాకళ్ళ హననాల పరుగాపి,
జాతుల పోరు నిర్విరామంగా..

శతాబ్దాలుగా దాహం తీరని ఖడ్గం, ఒరలో..
ప్రశాంతంగా ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకుంటూనో
రక్తస్పర్శలకు ఆరాటపడుతూనో,
వీరులు నేలపొరల్లో నిద్రిస్తూ
చరిత్ర చిత్తరువుల్ని రేపుకి తర్జుమా చేయలేక
ఓడి క్షయమై..

అధికారం తోడిచ్చిన భయంతో
దేవుణ్ణి పుట్టించి,భయమింకా పెంచుకుని
నిజరూప దైవాంశలను శిలువేస్తూ
వీరుల వారసులు,

సహజాతపు విధేయతతో
దేవుణ్ణి పారాకాస్తూ ఖడ్గాల పునర్జననం,
వీరుల అస్థిత్వమ్మీద చీల్చలేని పొరల్నికప్పి
రహస్యకవాటాల్లో కళ్ళు నిలిపి సకలం పరికిస్తూ
నాటకీయంగా నడుస్తూ కాలం..

నరకమెవరికి
ఖడ్గానికా, వీరులకా, సంకల్పానికా. సందేశానికా

స్వర్గమెవరిది
దేవుడిదా,వారసులదా , రహస్య కవాటపు కాలానిదా..

29.10.12

డా. రావి రంగారావు // గుంటూరు-టు-విజయవాడ //

తెగ నరికిన చంద్రుడు
చక్కగానే నవ్వుతున్న వేళ
గుంటవూరులో “గుంటగ్రౌండ్”నుండి

నత్త నడకతో “బస్టాండ్” కు బయలుదేరాను,
పడమటి గుంటలో చంద్రుడు పడిపోతే
చీకటి నడక తర్వాత “ఎర్ర బస్” ఎక్కాను...

చేతు లెత్తి ఆగమనే
చిన్న ఊళ్ళను మన్నిస్తూ
దారి కడ్డమై నిలిచే
విష సర్పాలను నలిపేస్తూ
నా పయనం
బస్సులో జనం...

ఆలోచనలతో తలను
తగలబెట్టేసుకుంటున్నాను
చలి “చెర్నకోల” దెబ్బలు
పులిని చీమ కుట్టినట్లు...

“మంగళ”గిరి చేరేసరికి
మసక వేకువ మొలుస్తోంది
కుర్రవాళ్లమ్మే “డైలీ” పేపర్లలో
ఎర్రక్షరా లింకా కనబడటం లేదు...

విజయవాడ దగ్గరపడింది
విజయం సాధించినట్లే,
బ్యారేజీ మీదుగా పోతూ నేను
తలలోని మంటల్ని నదిలోకి విసిరాను,
అపుడు “కృష్ణ నది”లా లేదు కృష్ణానది-
అరుణ ఉష్ణ జ్వాలా ప్రవాహం అది...

సహస్రానేక కరాలతో పరస్పరం
కౌగిలించుకుంటూ
కలిసి ప్రయాణిస్తూ
అదిగో! కనబడటం లేదా!
సూర్యుడు-
మండుతున్న నది హృదయంలో...
నది-
ప్రహించే సూర్యుని దేహంలో...

పీచు శ్రీనివాస్ రెడ్డి || బంగారు తల్లి || 29-10-2012

ప్రేమగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి
ఒక్క సారిగా అలా ఆగి పోయింది అక్షరం
కౌగిట్లోకి తీసుకొని ముద్దాడితే కరిగి ముద్దయ్యింది

దానికి నేనొకప్పుడు తాతను
ఇప్పుడు మనవన్ని
దానికి నేనొకప్పుడు తండ్రిని
ఇప్పుడు ముద్దుల కొడుకును
మొత్తానికి నా తల్లి
ఇప్పుడు నా చంటి తల్లి

బంగారు తల్లి బెంగ పెట్టుకుంది
ముద్ద ముట్టదు
మెతుకు మింగదు
తన మీద ప్రేమ కరువవుతోందని

బుజ్జగించేదేలా బిడ్డని
తల్లి మనసు నాకున్నా
తల్లి లేని బిడ్డలా నా చిట్టి తల్లి
తల్లడిల్లి పోతోంది

బివివి ప్రసాద్ ll వర్తమానంలోకి ll

రాలిపోయిన రాత్రిలాంటిది గతం
ఇంకా రేకులు విప్పని రాత్రి భవిత
వర్తమానపు కాంతిపుష్పం ఊగుతోంది గాలిరేకులతో


రాత్రులకైనా నల్లని రంగుంటుంది
మృదువిషాద పరిమళముంటుంది, విరామంలోకి వికసిస్తూవుంటుంది
రంగూ, రుచీ, వాసనా లేని గతమూ, భవితా
ఊహల్లో మాత్రమే ఉనికిని పాతుకునుంటాయి
జీవితమంతా వెంటాడినా
వేలికొసకు క్షణకాలపు దూరంలో నిలిచి వెక్కిరిస్తాయి

గతం జీవన శిధిలాలయం, భవిత గాలిలో తేలుతున్న నగరం
కూలిన గోడల్నో, పునాదిలేని భవనాల్నో ప్రేమించేవాళ్లని ప్రేమించనీ
మిత్రుడా, రా
హద్దుల్లేని ఆకాశాన్ని కప్పుకొన్న వర్తమాన భవంతిలో
మనం కాలం మీటుతున్న సంగీతాన్ని విందాము

దాహాగ్ని కోల్పోయి ఎండిపోయిన చెట్లనీ
మట్టిని తవ్వి మొలకెత్తని విత్తనాల్నీ చూస్తూవుండేవాళ్ళని చూడనీ
రా, మనం పోదాము
ఆకుపచ్చని జీవితంలో, అది రాల్చే నీడల్లో తడుద్దాము

గతంలో వెలిగి ఆరిపోయిన దీపాల్నీ
భవిత కోసం ఇవాళ చమురు పోగేసేవాళ్ళనీ పోగుపడనీ
రెండిటినీ దగ్ధంచేసే అగ్నిలా లెక్కలేనితనంలోకి వెలుగుదాము

గతంలోకో, భవితలోకో ఇవాళ్టి సంపద ఒంపుకొంటూ
నిరంతరం పేదలుగా మిగిలేవాళ్లని మిగలనీ

కాంతి పగిలి కిరణాలు వెదజల్లినట్లు
ఆనందం పగిలి జీవితం అన్నివేపులకీ విచ్చుకొంటోంది

రా మనం పోదాము త్వరగా
వర్తమానంలోకి, జీవితంలోకి, పసిదనంలోకి
ఎప్పటికీ మరణించని బహిరంగ రహస్యంలోకి
చిరంతన శాంతిలోకి, చిరునవ్వులోకి, ఏమీ మిగలకపోవటంలోకి..

Sailajaa kanuri

ఆశ్చర్యమే కదా
నిన్న మొన్నటి వరకూ
ఒకే మనశ్శరీరమయిన నువ్వూ నేనూ
ఇవాళ ఈ క్షణాన రెండు శత్రు సేనలం!


నిన్నమొన్నటి వరకూ
కలిపి వుంచిన కారణం
ఇవాళ విడిపోవడానికి కారణం కాకుండా పోయింది.

ఆశ్చర్యమే కదా
విడిపోవడానికి ఎన్ని కారణాలు కావలి?!

ఒకళ్ళ మీద ఒకళ్ళం
ఎన్ని అస్త్రాలు సంధించుకోవాలి?

ఆశ్చర్యంగా వుంటుంది
నువ్వు రాలే ఆకుల్లో హరివిల్లు రంగులు
వెతుక్కుంటున్నప్ప్పుడు!

నాకు రాలే ప్రతి ఆకు
ఒక కుప్ప కూలిన కల.

తిరిగిరాని వసంతాన్ని కల కంటూ
నిస్సహాయత్వంలోకి వాలిపోయే
ఒంటరి.

కట్టా శ్రీనివాస్ || అహల్యా పరితాపం ||

ఏమైందసలు నీకు? ఎటుపోయావిన్నాళ్లూ?
కవిత్వాపు రుచికూడా చూడటంలేదే ఈ మధ్య?
అలసత్వం ఆవరించిందా? ఆదమరిచావా? అజీర్తి గానీ చేసిందా?


నడిచినదారులే నలిగినపనులే ఎదురోస్తుంటే,
క్షీణోపాంతసిద్దాంతం పనిజేసిందా?
ఉరికే జీవితపు పరుగులలో
కునుకే కినుక చూపుతుంటే.
ఊహాతటాకాల తీరాలు ఊరించటం మనేశాయా?

తోచిందల్లా మనసుగదుల్లోకి తోసేస్తుంటే
తడిలేని పదాలెన్నో లోపలికి దిగినా అరుగుదల జరగక అజీర్తి చేసి
మరేకొంచెంకూడా లోనకి వేసుకుందామనిపించటంలేదా?

వాడి వాడి వేడి తగ్గి వాడిన వాడిలేని భావనలతో లోతులేమీ
తవ్వలేక ఊటచలమలే ఇంకిపోయాయా?

ఓ లకుముకిపిట్టా ఎడారిదారులలో లొట్టిపిట్టవై
ఎక్కడెక్కడతిరుగుతున్నావురా ఇన్నిరోజులూ?
కొయిలవే నీవైనా కూతేలేనపుడు చీకటితోసమానం.
చిగురాకులు రుచిచూస్తుంటేనే, చిగురాశలు వెలికొస్తాయి.
చిరాకుగా పరాకు చెందితే జరూరుగా పరాయివౌతావు.
ఊటలుగా వెలికొచ్చే బావనలే నీభాషైనప్పుడు
ఉలిపై శిలకోసం సుత్తిదెబ్బలెందుకు?

http://www.facebook.com/groups/kavisangamam/permalink/464011036984987/
♥ 30-10-2012

కెక్యూబ్ వర్మ ॥సముద్రానికెదురుగా॥

సముద్రానికెదురుగా నేను
నాకెదురుగా తను...


ఒక్కో అలా ఎగసిపడుతూ
తీరం దాటనితనంతో మరలుతూ...

మౌన ఘోష చుట్టూ ఆవరించుకున్న
తరగని ఇసుక తీరం...

లోలోతుల ఇంకని ఆశల నురుగు
అలల అంచుల తాకుతూ...

కదలుతూనే వున్నట్టున్న
జడభరితం...

తుఫానులెన్నొచ్చినా
తన పరిథి దాటనితనం...

ఆకాశన్నంటుతున్నా
అందని జాబిలి...

నాకెదురుగా తను
సముద్రానికెదురుగా నేను...
(31-10-12)

Yasaswi's || మనసుకి "key" whole||

చూస్తాం.. లోకం.. ఆ క్షణమంతా మనదే..
లోకమా! క్షణమా!! ఏమో.


నచ్చిన రంగులుంటాయ్.. మనల్ని కావాలంటాయ్
రంగవ్వాలా! నచ్చాలా!! ఏమో.

వెచ్చని ఆలోచనలుంటాయ్ లోనికి రమ్మంటాయ్
ఆలోచనలనా! వెచ్చదనాన్నా! ఏమో.

చిక్కని జవాబులుంటాయ్ కనుక్కోమంటాయ్
కనుక్కోవాలా! అడగాలా! ఏమో.

విప్పని ముడులుంటాయ్ చేయి చేసుకోమంటాయ్
ముడులనా .. వాటి జడలనా ఏమో.

కొన్ని కోరికలుంటాయ్
చూడాలని.. వినాలని .. ఆఘ్రాణించాలని.. స్పృశించాలని
రుచిచూడాలని.. ప్రేమించాలని ..
కోరాలా!! కోరపీకాలా ! ఏమో.

పుట్టినప్పుడు ప్రతీదీ అందంగానే ఉంటుంది.. పసిపాపలా.
ఆ క్షణం లో అదే లోకం..

లోకం లోకి అందమైన దాన్ని వదిలేయ్..
ఇంకేంకావాలి!

నీకు నచ్చినట్టు రంగరించు..
ఇచ్చేయ్..
నీ రంగులతో లోకం నింపు
ఇంకేంకావాలి!

లోనికి వచ్చిన ఆలోచనల వెచ్చదనాన్ని పంచు
జవాబు అడుగు..
దానికదే కనుక్కుంటుంది ప్రశ్నని

జడపట్టుకో
ముడి పట్టుబడిపోతుంది
తాడో-పేడో తేలిపోతుంది

కోరికలూ.. మీ మూలాలు వేరు
లోనికి చూస్తావా.. బయటదారులు కనిపిస్తాయి.

మనసుకి మార్గాలుంటాయి.. గొళ్ళాలుంటాయ్
తెరిస్తే బయటవాటిని లోపలే చూపిస్తాయి
బయటవెతికావో నిను లోపలపెట్టి చీకటి పాల్చేస్తాయి.

చీకటిని నీ వివేకంతో కాల్చేయ్..
మనసంతా నీ ప్రపంచమౌతుంది..
ఈ ప్రపంచానికే నీమీద మనసౌతుంది.
ఇంకేంకావాలి!!!!!!!!
==30.10.2012==

కిరణ్ గాలి ||వన్ మోర్ ఛాన్స్||

మృత్యువే నీకెదుట నిలబడి
ఈ రోజే నీకు ఆఖరని
రేపన్నది లేదంటే ఏం చేస్తావు?


కకల వికలమై కన్నిరవుతావా,
కాలంపై కడసారి స్వేఛ్ఛగా స్వారి చేస్తావా?

నిరాశాతో నిస్సారంగా గడిపేస్తావా?
ఘడియ ఘడియను గుండెలకు హత్తుకొని గాఢంగా జీవిస్తావా?

***

దేన్ని లెక్కిస్తావు
పొందలేని సుఖాలనా, పంచుకున్న ప్రేమలనా?
దాచుకున్న ఆస్తులనా, పొదువుకున్న జ్ఞాపకాలనా?

నిన్ను చూసి గర్విస్తావా,
నిరర్ధకంగా బతికినందుకు ధుఖిస్తావా?

***

మృత్యువే నీకెదుట నిలబడి

ఒకే ఒక్క అనుభవాన్ని మరల
అనుభూతించే అవకాశం ఇస్తానంటుంది?
ఏ మధుర క్షణాలని మళ్ళీ జీవిస్తావు?


ఒకే ఒకరిని రోజంతా తోడిస్తానంటుంది
ఎవరిని కోరుతావు?
నీ కోసమా ... తన కోసమా?


ఒకే ఒక్క మార్పుకు అవకాశమిస్తానంటుంది
ఏ మార్పు చేస్తావు?
చేసిన తప్పునా, చేయని మంచినా.. దేన్ని సరిదిద్దుకుంటావు?

ఒకే ఒక్క కోరిక తీరుస్తానంటుంది,
ఏం కోరుతావు?
మరుజన్మ లేని మొక్షాన్నా?
మరల నీలాగే నిన్ను పుట్టించమనా?

దయతో మరింత ఆయుష్షును పోయమనా!!!

***

మృత్యువు నిన్ను చూసి జాలి పడి


ఇంకొక వారం అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక నెల అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక సంవత్సరం అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక జీవితం అరువిస్తా నంటుంది ... సరిపోతుందా?

***

గమనించావా...
మ్రుత్యువు నువ్వు అడగకున్నా
ఆయువు అరువిస్తూనే వుంది
ఆఖరి గడువును పొడిగిస్తూనే వుంది

అయినా నువ్వు
విలువైన నీ "ఆఖరి రోజు"ను
నిన్నటిలానే నేడు నిశ్ప్రయోజనంగా గడిపేస్తునే వున్నావా?...

***

మిత్రమా

ప్రతి రాత్రి మరణమని గ్రహిస్తే
ప్రతి ఉదయం జన్మిస్తావు,
ప్రతి రోజు జీవిస్తావు

***

In life there is a second chance.
But there may not be a second chance to life

Every "second" in life is a second chance...

Date: 29-10-2012

పద్మా శ్రీరామ్ || ఓడిపోతున్నా... హృదయమా... మన్నించు ....||

గుండెలో భావాలన్నీ ఒలికిపోతున్నాయి
శూన్యమైపోతుందో ఏమో ఎద పాత్ర...


ఆఁ ...ఇంకా ఎక్కడుందిలే ముక్కలైపోయిందిగా..
నువ్వు చేస్తున్న జ్ఞాపకాల గాయాలతో..

అవునూ నీకు గుర్తుందా...ఇవాళ నా పుట్టిన రోజు...
నా బ్రతుకు చెట్టుకు మరో రెమ్మేసింది కానీ

నవ్వుల పూవులిస్తుందో ....కన్నీరు గాలిస్తుందో....
ఇంకా తెలియనీయని ఏకాకి తనంలో...ఇదో ఇలా

ఎందుకంటే నువు నాలో పేర్చిన నిశ్శబ్దం ఇంకా పగలకుంది...
మనసు చాలా బరువుగా దాన్ని మోస్తూనే ఉంది...

ఒకప్పుడు నా ఖాళీతనంలో నువ్వున్నావ్....
నా భావాలను అక్షయం చేస్తూ....అక్షరబద్ధం చేయిస్తూ..

ఇప్పుడూ నువ్వున్నావ్.....
నా అక్షర ముగ్ధత్వాన్ని నిశ్సబ్దంగా హెచ్చవేసి శూన్యాన్ని శేషిస్తూ ...

ఆనాడు నా పలుకులకై వగలారబోసిన నీవే...
ఈనాడు చీకటి చీర చుడుతున్నావుగా నా కనుల కన్నెకు..

ఏదేమైనా నువ్ గొప్ప కళాకారుడివే..

అరిటాకు వాక్యాల వంటి నా అనుభూతులన్నిట్నీ
నీ పలుకుల ముల్లుతో కకావికల కావ్యం చేసేసావుగా

కనుల వాకిళ్ళలో కన్నీటి అలల కళ్ళాపి చల్లుతున్నావు...
పైగా అవి నా సాంత్వనకొరకని సముదాయిస్తావు

ఏంటో ...ఈ ఎద తడిలో నీ జ్ఞాపకాల గాలి కలిసినట్లుంది..
మది మళ్ళీ వేడెక్కిపోతోంది...బ్రతుకు కల కనమంటూ

మళ్ళీ జన్మంటూ ఉంటే ఒంటరితనాన్ని సైతం
ఏకత్వమైన ఏకాంతంగా మలచమని ఆ భగవంతుణ్ణి (మళ్ళీ పురుషుడే..) ప్రార్ధిస్తూ....

31.10.12

కామేశ్వరరావు డి //యవ్వన పరిమళం//

అప్పటి దాకా ఎక్కడుందో
చెప్పా పెట్టకుండా చప్పున వచ్చేస్తుంది వసంతం...
గుప్పుమంటుంది కొత్త ప్రపంచం...

అమ్మాయిల కళాశాలలా కళకళలాడుతూ పూలతోట.
మనసంతా మెత్తని రంగుల గుబాళింపు
యవ్వన పరిమళం కొత్త పరిచయమౌతుంది...

ప్రేమకు అర్థం వెతుక్కుంటుంది గుండె...

గుబులుగా దిగులుగా మూగపోయిన పాట
గుబురుల్లోంచి గుండె మీదకొచ్చి వాలుతుంది..
'కుహూ' అన్న అరుపు,
'రావా' అన్న పిలుపవుతుంది...
రెండుగా ఎదిగిన ఒకటి,
ఒక్కటిగా ఒదిగి కరిగిపోతుంది...

ప్రపంచానికి దూరంగా మత్తెక్కి ప్రవహిస్తాయి ఊహలు...
ఎండా వాన వణుకు వెన్నెల
అన్నీ కంటి రెప్పల అంచుల మీద నించి జారిపోతాయి....

స్వప్నించిన క్షణాలు - కళ్ళు తెరిచిన క్షణం...
ఎదురుగా
రాలిన ఆకులు పరిచిన వాస్తవం...

ప్రతి ఆకు కిందా ఎన్నో నిట్టూర్పులు, ఎన్నో నిశ్శబ్దాలు,
ఆనంద విషాదాల తూర్పు పడమరలు...

తలెత్తి చూస్తే...,
ఒళ్ళంతా తొడిమలు విడిచిన గాయాల గుర్తులతో
నిశ్చల సమాధిలో నిలబడ్డ యోగిలా చెట్టు..!
మళ్ళీ వచ్చే వసంతం కోసం,
అది తెచ్చే మధుర వేదన కోసం..

అవును....
కాలం
తీయని గాయాల ఆగని గేయం....!!


29-10-2012

బహుదూరపు బాటసారి ॥ తల్లా ! పెళ్ళామా !***

వేసానండి మొత్తానికి మూడు ముళ్ళు
అమ్మ కళ్ళల్లో ఆనందం
బిడ్డ ఓ ఇంటివాడయ్యాడని..!

తాళి కట్టిన నా ఇంతి కళ్ళల్లో ఆనందం
నాకో తోడూ దొరికిందని,

ఎంత దాయాలన్న దాగని నా కనురెప్పలపై గర్వం
నచ్చిన చిన్నది అలైనందుకు
నాకంటూ ఒకరు
మనసు పంచుకునే తోడూ దొరికినందుకు ..!

పేరు పెట్టి పిలుస్తోందిరా నీ పెళ్ళాం నిన్ను
నలుగురు వింటే ఏమవ్తుంది మన గౌరవం
అంటూ కోపంగా అమ్మ ,

నిన్నే అత్తయ్య చెప్పింది
పేరుపెట్టి పిలవకోడదంట
ఈ కాలపు ఆడదాన్ని
పాతచింతకాయ్ పచ్చడిని కానంటూ పెదవి విరుస్తూ తను
మధ్య నలుగుతూ నేను ..!

జీతం వచ్చిన మొదటి రోజు
మూరమల్లెలతో పడగ్గదిలోకి వడివడిగా నేను
వయ్యారం ఒలకబోస్తూ సింగారపు చీరకట్టి
నా కోసం తను..!

ఇంతకాలం మాటేమోగాని
మిమ్మల్నే నమ్మి మీ వెంట వచ్చినందుకు
జీతమంతా నాకే కావాలంటూ చెవిలోసన్నగా ...!
మనసులోనే నవ్వుకున్నా
అమ్మ కడుపు చూస్తే ఆలి జేబు చూస్తుందని..!

భాద్యతలంటే
బంధాలతో కూడిన అనుబంధాల ముడులే కదా
నా కోసం వచ్చిన తనకోసం
నా కోసమే బ్రతుకుతున్న అమ్మకి చెప్పగలనా ఈ నిజం...!

దుప్పడి కప్పుతూ నేను , జీతం లెక్కల్లో తను ... 26-10-12

కెక్యూబ్ వర్మ ॥పెళుసుతనం॥

కనుగుడ్డు పగిలిపోయేట్టు రోదిస్తున్నా
తీరని ధుఃఖ హృదయం...


దేహమంతా అలముకున్న
కమురు చాయలు...

రేయంత చీకటి కమ్ముకున్న
హృదయాకాశం...

ఒక్కసారిగా తెరచాప చినిగి
నడి సంద్రంలో నిట్ట నిలువునా కూలిపోయినట్టు...

రాకడ లేని గుమ్మం
వెల వెలబోయిన పసుపుతనంతో....

చిగురు వేయని మొక్క
ఎండి బీటలు వారిన నేల...

చినుకు పడని మేఘం
ఆవిర్లుగా సుళ్ళు తిరుగుతూ....

జబ్బ సత్తువ కొద్దీ విసిరినా
వొట్టి బోయిన వలలా....

గదినిండా నిట్టూర్పుల
జ్వర పీడనం...

ఈ ఖాళీతనం గుల్లతనం
పెళుసు బారుతూ రాలిపోతూ...
(27-10-2012)

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||కాలుతున్న పసితనం||

అయ్యా నాతో చదివే
జానెడు బెత్తెడు లేని పోరగాడు
నీకు బాబుగారా?


ననుగన్న నీవు
వాడికి ఏరా పోరా గాడివా?

నాకొద్దీ పైసల బడి
అక్కడన్నీ అబద్దాలే

మా అందరి
చొక్కా గుడ్డలే ఒకటి
లోన మనుషులంతా వేరు

వాళ్ళ బ్యాగుల నిండా
గొప్పతనాలు
మోసుకు తిరుగుతున్నారు

పూసుకొన్న సెంటు
రాసుకొనే పెన్ను
వాళ్ళకు వేరే వుంటాయు

రోజుకో రుచి మరిగిన
లంచ్ బాక్స్ వాళ్ళది
నాదేమో
రోజూ తిన్నదే తింటుంది

సత్తిగాడు స్కూటర్ మీదా
భరత్ గాడు బెంజికార్లో
నాది రోజూ రెండు కాళ్ళ బండేగా

ఇక్కడి పాఠాల్లోనూ పెద్దోళ్ళే
మన్ని గురించి
ఎవరూ చెప్పరిక్కడ

ఆల్లందరూ వేరయ్యా
నాకొద్దీ పైసల బడి
ఆకలయునప్పుడల్లా
అరచేతిలో
అమ్మిచ్చే ముద్దులు చాలయ్యా

- కరిముల్లా ఘంటసాల ||ఒక గీతం!||

మధుర గీతానివి నువ్వు!
ఓ పట్టాన అర్ధమే కావు,

మెహదీ హసన్ గజల్లాగ!

తెల్లారు
మంచు పొగలో ఎగిరే పిట్ట-
కన్ను చిదుముకున్నా కనిపించవు,
విపిస్తావు!

నీరెండన మెరిసే చినుకు-
ఎడారి మేను తడిపెయ్యవు,
ఉడికిస్తావు!

ఐనా...
గోధూళి వేళ
గుండె తెర పై
ఒక ఇంద్ర చాపాన్ని
విడిచి పోతావు!

* * *

అందమైన ఒర,
కరుకైన కత్తి-
నరికెయ్యవు,
నరకంలోంచి తోసేస్తావు!

ఒక మబ్బు తునక-
మెరుపై వస్తావు,
కానీ ఉరిమి భయ పెడతావు!

ఒక చల్లని గాలి తెమ్మెర-
అల్లనల్లన వీచి
జీవితేచ్ఛను ఎగసనదోస్తావు,
ఐనా అంతలోనే
ఎటో కనిపించక పోతావు!

తెలతెల్లని మల్లెపూవు-
మనసు గదిలో
తియ్యని పరిమళాన్ని పరిచి
మరు నిమిషం కరిగిపోతావు!

అరుదైన పక్షీ!
కనిపించీ కనిపించక
కనువిందు చేస్తావు,
రెక్కలు చాచి
రివురివ్వున మనోలోకాల్లో విహరిస్తూ
విశ్రాంతి సంగతే మర్చిపోతావు!

* * *

దిగులు పురుగు
గుండెను తొలుస్తున్నపుడు
చల్లని చిరునవ్వై వచ్చి సేదదీరుస్తావు

నీ అడుగుల సవ్వడి విని
వేచి చూస్తున్నపుడు,
పాటల పూదోటలో
మైమరచి ఆడుకుంటూ-
తుమ్మెద రెక్కలపై వినిపించే
తియ్యని రాగమై మూర్ఛనలు పోతావు!

* * *

ఓహ్!
సంగీతం నీ దేహం
స్వేచ్ఛ నీ హృదయం
ఎందుకు దూరావీ గూటిలోకి?
నీ రంగస్థలి కదా ఆ గగనం!


30-06-2012

శైలజా కానూరి// దూరంలో నువ్వు

నీ మోహంలో నిండా మునిగాక
అంత దుఃఖాన్నే కాదు
చింతాకంత సంతోషాన్నీ ఇవ్వు.


నా ఒంటరి గది గోడ మీద నీడలాగా
నడిచివెళ్తున్నప్పుడు
అంత చీకటినే కాదు
నువ్వుగింజంత నవ్వు కూడా ఒకటి రువ్వు.

ఆకాశం మీద నా కలల్ని ఆరేస్తున్నప్పుడు
కొన్ని దిగులు మేఘాల్నే కాదు
కాసిన్ని వానవిల్లుల్ని కూడా విరబూయనీ.

ఒక అందమయిన విరోధాభాస నువ్వు.
నీ మోహంలో నేను
ఎన్ని దూరాలు నడిచానో
అన్ని తీరాలకూ దగ్గిరయ్యా.

ఆ మాటకొస్తే
నాకు నేనే మరీ దగ్గిరయ్యా.

అర్థాంగికి//బూర్ల వెంకటేశ్వర్లు//

ఎన్నిసార్లు అడిగి ఉంటావు
నీ గురించి కవితరాయమని?
నా జీవన ప్రపంచపటానివైన
నిన్ను చుట్టి రావడానికి
అనుభూతులు తప్ప
అక్షరాలు ప్రయాణిస్తాయా?
ఇదిగో ఇప్పుడు విను
నేన్నీ మొదటి చూపులో
పునీతమయ్యానని చెప్తూ
నా హృదయం చుట్టూ
జలజలపారే నదివి నీవని రాస్తున్నాను
పెళ్ళి అనే ఒకే ఒక్క సూత్రంపై
కోటానుకోట్ల తంత్రీస్వనాలు మోగించావని
మోకరిల్లుతున్నాను
ఇదిగో విను
నిత్య చైతన్య శిల్పానివైన నిన్ను
ఇరుకుమాటల్లో కీర్తించడమెందుకు!
అర్థాలకాంతిపై అక్షరాలు ప్రకాశించినట్టు
అర్థమై నువ్వు వెలుగుతుంటే
అక్షరమై కన్పించేది నేను
నువ్వు అలంకరించడం వల్ల ఈ సంసారమొక
ఉత్తమోత్తమ కావ్యం.

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||పేచీ ||

చీకటి కప్పిన
తెలిసిన దారిలో వాడు


వెలుగులు చుట్టిన
తెలియనిదారిలో నేను

ఎదురుపడ్డప్పుడు
ఉలిక్కిపడి
వెనక్కుతిరిగి పరుగెత్తుతుంటాం

వాడికీ నాకు మధ్య దూరం
రబ్బరు దారాల్లా
తెగిపోకుండా సాగి
తిరిగి కలిపి
పరాయుదై పారిపోతుంది

ఒక స్వప్నం
బద్దలయ్యుందో
భారమయ్యుందో
అర్ధం అయ్యేలోపే
నిద్దుర గీతం ఆగిపోతుంది

వాడు నేనూ
మళ్ళీ ఒకే శరీరం తొడుక్కొని
జీవన రంగస్థలం పై
వేషాలేస్తూ వుంటాం

26-10-2012

కరిముల్లా ఘంటసాల ॥ ఒక గీతం!

======

మధుర గీతానివి నువ్వు!
ఓ పట్టాన అర్ధమే కావు,

మెహదీ హసన్ గజల్లాగ!

తెల్లారు
మంచు పొగలో ఎగిరే పిట్ట-
కన్ను చిదుముకున్నా కనిపించవు,
విపిస్తావు!

నీరెండన మెరిసే చినుకు-
ఎడారి మేను తడిపెయ్యవు,
ఉడికిస్తావు!

ఐనా...
గోధూళి వేళ
గుండె తెర పై
ఒక ఇంద్ర చాపాన్ని
విడిచి పోతావు!

* * *

అందమైన ఒర,
కరుకైన కత్తి-
నరికెయ్యవు,
నరకంలోంచి తోసేస్తావు!

ఒక మబ్బు తునక-
మెరుపై వస్తావు,
కానీ ఉరిమి భయ పెడతావు!

ఒక చల్లని గాలి తెమ్మెర-
అల్లనల్లన వీచి
జీవితేచ్ఛను ఎగసనదోస్తావు,
ఐనా అంతలోనే
ఎటో కనిపించక పోతావు!

తెలతెల్లని మల్లెపూవు-
మనసు గదిలో
తియ్యని పరిమళాన్ని పరిచి
మరు నిమిషం కరిగిపోతావు!

అరుదైన పక్షీ!
కనిపించీ కనిపించక
కనువిందు చేస్తావు,
రెక్కలు చాచి
రివురివ్వున మనోలోకాల్లో విహరిస్తూ
విశ్రాంతి సంగతే మర్చిపోతావు!

* * *

దిగులు పురుగు
గుండెను తొలుస్తున్నపుడు
చల్లని చిరునవ్వై వచ్చి సేదదీరుస్తావు

నీ అడుగుల సవ్వడి విని
వేచి చూస్తున్నపుడు,
పాటల పూదోటలో
మైమరచి ఆడుకుంటూ-
తుమ్మెద రెక్కలపై వినిపించే
తియ్యని రాగమై మూర్ఛనలు పోతావు!

* * *

ఓహ్!
సంగీతం నీ దేహం
స్వేచ్ఛ నీ హృదయం
ఎందుకు దూరావీ గూటిలోకి?
నీ రంగస్థలి కదా ఆ గగనం!

-
30-06-2012

పి.రామకృష్ణ //పులిగారి స్వర్ణకంకణం

పండగొస్తేనే నాకు
వాక్యూంక్లీనర్ గుర్తుకొస్తుంది.


నవరంధ్రాల్లో పూడుకుపోయిన
చెత్తాచెదారం వూడ్చుకోడానికి,
చీపురొకటి
దశమిరోజే అక్కరకొస్తుంది.

నిన్నరాత్రే
పడుకున్న పక్కమీదికీ,
పాత చాయాచిత్రాల వెనుక-
అల్లుకున్న సాలెగూళ్ళ మీదికీ,
ఎయిర్ బ్లోయర్ తన మిస్సైల్
ఎక్కుపెడ్తుంది.

ఇప్పుడు
పులుముకున్న రంగుల్తో-
ముఖం దాచుకోవడం
కొత్తగా వుంటుంది.

జమ్మిచెట్టుపై దాచుకున్న
క్షమాబిక్ష కరవాలం
కసబ్ కసాయితనంపై
కనికరం చూపిస్తుంది.

నైవేధ్యం పెట్టిన పిండివంటకం-
ఉపవాసంతో ఎండబెట్టిన,
ఊబకాయాన్ని ఊస్సురుమనిపిస్తుంది.

పాతబడ్డ పెళ్ళాం-
ఒంటిమీది చీర
కొంగొత్త వర్ణాల్తో పళ్ళికిలిస్తుంది.

ప్రతి తలతోనూ పైశాచికత్వం
ప్రతిధ్వనించే రావణభక్తి-
రణరంగం మధ్య నిలబడి,
గీతాభోద చేస్తుంది.

చేస్తూన్న పాపాన్ని
చూసీ చూడనట్టు వదిలెయ్యమంటూ-
చేతులు జోడించిన పిల్లి
భక్తిగా కళ్ళు మూసుకుంటుంది.

పండగ పదిరోజులూ
పల్లకిపై వూరేగే మహాతాయి
పదకొండోనాటికి
ఒట్టిరాయి గా మిగిలివుంటుంది.

యాకూబ్ ॥ స్మృతిశకలం||

అప్పుడప్పుడు
ఏదోఒక స్వరం వెంటాడుతున్నట్లు ఉంటుంది.

అపరిచితంగా ధ్వనించే
ఆ గొంతు తెల్లని సముద్రపునురగలా
కొండవాలులా దూసుకుపోతున్న పిల్లగాలిలా ఉంటుంది.

చుట్టూతా పరికిస్తాను
పరిచితులెవరూ అగుపించరు

లోలోకి తొంగిచూస్తాను
సముద్రపు నురగ,దూసుకుపోతున్న గాలి...!

ఏమిటీ పోలిక-
పోలికను విడమరిచి అర్థం వెతుక్కునేందుకు
ప్రయత్నిస్తాను.

ప్రయత్నం ప్రయత్నంగానే మిగిలిపోతుంది
బహుశా
అది నన్నో స్మృతిశకలంగా మిగిల్చిన
జ్ణాపకం కాబోలు !

డా|| కాసుల లింగారెడ్డి

1

స్థలాలు వేరు కావొచ్చు
భాషలు మారుతూ వుండొచ్చు
జెండాలు వేరు కావొచ్చు
రంగులు మారుతూ వుండొచ్చు
చరిత్రకు సింగారించిన చీర విప్పితే కదా తెలిసేది
మత ఛాందస నఖక్షతాల పచ్చి పచ్చి గాయాలు-
మౌఢ్యం పారించిన నెత్తుటి నదాలు-
2
నీ తోటలో కోకిల
ఏ రాగంలో పాడాలో వాడే నిర్దేశిస్తాడు
పురి విప్పిన నెమలి
ఏ భంగిమలో ఆడాలో వాడే నిర్ణయిస్తాడు
విశాల సముద్రంలో చేప పిల్ల
ఏ దిక్కు ఈదాలో వాడే రచిస్తాడు
టెన్నిస్‌ కోర్టులో ఎగిరే బంతులపై
ఆంక్షల బంధనాలు విధిస్తాడు
3
ఫత్వాలు జారీ చేయడానికి
ఏ మానవతా విలువలూ అడ్డురాకపోవచ్చు
లజ్జారహితంగా దేశభహిష్కరణ విధించడానికి
మతలబులు మరేమైనా వుండవచ్చు
మతమంటే రాజ్యం చేతిలోని దట్టించిన మరఫిరంగంటే
బ్లాస్ఫెమియర్‌లంటూ బందూకులు ఎక్కు పెట్టవచ్చు
సూర్యుడే కేంద్రకమన్నందుకో
ప్రజలే చరిత్ర నిర్మాతలన్నందుకో
నిన్ను నడివీధిలో ఉరితీయనూవచ్చు
సంస్కృతి చిటారు కొమ్మన కాసిన తీయని ఫలాలు
వేళ్ళు చేసిన త్యాగాల ఫలితమన్నందుకు
దొంగ ఎదురు కాల్పులల్ల ఉసురు తీయనూవచ్చు
హృదయరహిత అనాత్మలోకంలో
మానవత ముసుగు వేసుకున్న మత్తుమందు గుట్టు విప్పుతానంటే
విషమిచ్చి చంపనూ వచ్చు
4
కాలాన్ని మెడకు కట్టుకొని
వెనక్కి నడిపించాలనుకునే వాడు
చరిత్ర ఉరికొయ్యలమీద వేలాడుతాడు
చీకట్లని చీల్చే కొవ్వొత్తులను
జేబులో దాచాలనుకునే వాడు
దగ్ధశరీర శకలాలుగా మిగులుతాడు
తూర్పున ఉదయించే సూర్యుళ్ళని
దోసిట పట్టి పడమరలో పాతేయాలనుకునేవాడు
దిగంతాలావలి అగాథాల్లో అదృశ్యమవుతాడు
5
సథలాలేవైనా,భాషలేవైనా
కత్తుల వంతెనలెన్ని కట్టినా
ఎన్ని అగాథాల సుడిగుండాల సృష్టించినా
కాలం ముందుకు సాగుతూనే వుంటుంది
కొవ్వొత్తులు వొలుగులు చిమ్ముతూనే వుంటాయి
తూర్పు సూర్యుళ్ళని ప్రసవిస్తూనే వుంటుంది
తలకట్ల తకరారుల శిశుపాలుల చేత
అనేకసార్లు ఇంపోజిషన్‌ రాయిస్తూనే వుంటుంది.

Yasaswi's ||చతుర్ధ చంద్రోదయం||

=1=
చిన్ననాడెప్పుడో చంద్రుడ్ని చేరువుగా చూసిన జ్ఞాపకం…
బహుశా అమ్మ చూపుడి వేలి చివర వేలాడుతూ అనుకుంటా.
అప్పట్లో ఎంత అందంగా ఉండేవాడు !

పంచదార కలిపిన పెరుగన్నం ముద్దలా.

అదేంటో నే ఏడుపు ఆపేలోపు అమ్మ గోటిపై చేరేవాడు…
చల్లగ నా కడుపులోకి జారేవాడు..
నే నిద్దరోయాక నాన్న వచ్చేవాడు..
నింగికి.. నేలకు నడి మబ్బులా ..

ఎక్కువగా గర్జించేవాడు .. అప్పుడప్పుడూ వర్షించే వాడు ..
అమ్మ వెన్నెలంతా నాన్నకే సొంతం.
ఏ అమృత సాగర మధన ఫలితమో..
మా ఇంట శశి వదన ఉదయం ..

=2=
చిన్నప్పుడేప్పుడొ చంద్రుణ్ణి ఏడుస్తూ చూసిన జ్ఞాపకం
బహుశా అమ్మ అడ్దాల నడుమ ననుకుంటా..
అచ్చంనాలానే ఉండేవాడు ..
నోట్లో పాలపీకతో నా చిన్ననాటి ఫోటోలో లా …

అల్లరి నాలానే చేసేవాడు ..
పెద్దయ్యాక నాకు తొడొచ్చేవాడు.. నాన్న చేతికి అందొచ్చేవాడు
జ్ఞాపకాల దొంతరలో నలగని నిజం,
తమ్ముడైనా అన్న లాంటి వాడి నైజం .

=3=
మునుపెన్నడో చంద్రుడు నను చూసి నవ్విన జ్ఞాపకం ..
నను ముస్తాబించి కూర్చోపెట్టాక ..
అదేంటో నే తలెత్తి చూసేలోగా తెరమరుగయ్యాడు..
తెలిమంచు కరిగేలోగా తలపు లెన్నో రేపాడు..

అప్పటి వరకు తెలియలేదు ..
ఉదయ చంద్రిక కూడా ఉంటుందని నులివెచ్చగా
ఎన్ని జన్మలు బంధమో .. ఆ సప్తపద బంధం ..
ఆ చలువ రాయిపై అరిగే చందం .. నా జీవన గంధం .

ఇది కృష్ణ పక్షపు అష్టమి లోపు మరో చంద్రునితో నా అనుబంధం .
అష్టమి అమావాస్య తెలియకుండా రసరాజ్య యుద్ధం ..
ఫలితంగా పాడ్యమి పాపడు సిద్ధం .
ఇదీ ప్రతీ స్త్రీ కోరుకునే.. చతుర్ధ చంద్రోదయం …….
=4=

అమ్మలందరికీ.. ప్రేమతో..

డా కాసుల లింగారెడ్డి ||ఇంపోజిషన్‌||

1
స్థలాలు వేరు కావొచ్చు

భాషలు మారుతూ వుండొచ్చు
జెండాలు వేరు కావొచ్చు
రంగులు మారుతూ వుండొచ్చు
చరిత్రకు సింగారించిన చీర విప్పితే కదా తెలిసేది
మత ఛాందస నఖక్షతాల పచ్చి పచ్చి గాయాలు-
మౌఢ్యం పారించిన నెత్తుటి నదాలు-
2
నీ తోటలో కోకిల
ఏ రాగంలో పాడాలో వాడే నిర్దేశిస్తాడు
పురి విప్పిన నెమలి
ఏ భంగిమలో ఆడాలో వాడే నిర్ణయిస్తాడు
విశాల సముద్రంలో చేప పిల్ల
ఏ దిక్కు ఈదాలో వాడే రచిస్తాడు
టెన్నిస్‌ కోర్టులో ఎగిరే బంతులపై
ఆంక్షల బంధనాలు విధిస్తాడు
3
ఫత్వాలు జారీ చేయడానికి
ఏ మానవతా విలువలూ అడ్డురాకపోవచ్చు
లజ్జారహితంగా దేశభహిష్కరణ విధించడానికి
మతలబులు మరేమైనా వుండవచ్చు
మతమంటే రాజ్యం చేతిలోని దట్టించిన మరఫిరంగంటే
బ్లాస్ఫెమియర్‌లంటూ బందూకులు ఎక్కు పెట్టవచ్చు
సూర్యుడే కేంద్రకమన్నందుకో
ప్రజలే చరిత్ర నిర్మాతలన్నందుకో
నిన్ను నడివీధిలో ఉరితీయనూవచ్చు
సంస్కృతి చిటారు కొమ్మన కాసిన తీయని ఫలాలు
వేళ్ళు చేసిన త్యాగాల ఫలితమన్నందుకు
దొంగ ఎదురు కాల్పులల్ల ఉసురు తీయనూవచ్చు
హృదయరహిత అనాత్మలోకంలో
మానవత ముసుగు వేసుకున్న మత్తుమందు గుట్టు విప్పుతానంటే
విషమిచ్చి చంపనూ వచ్చు
4
కాలాన్ని మెడకు కట్టుకొని
వెనక్కి నడిపించాలనుకునే వాడు
చరిత్ర ఉరికొయ్యలమీద వేలాడుతాడు
చీకట్లని చీల్చే కొవ్వొత్తులను
జేబులో దాచాలనుకునే వాడు
దగ్ధశరీర శకలాలుగా మిగులుతాడు
తూర్పున ఉదయించే సూర్యుళ్ళని
దోసిట పట్టి పడమరలో పాతేయాలనుకునేవాడు
దిగంతాలావలి అగాథాల్లో అదృశ్యమవుతాడు
5
సథలాలేవైనా,భాషలేవైనా
కత్తుల వంతెనలెన్ని కట్టినా
ఎన్ని అగాథాల సుడిగుండాల సృష్టించినా
కాలం ముందుకు సాగుతూనే వుంటుంది
కొవ్వొత్తులు వొలుగులు చిమ్ముతూనే వుంటాయి
తూర్పు సూర్యుళ్ళని ప్రసవిస్తూనే వుంటుంది
తలకట్ల తకరారుల శిశుపాలుల చేత
అనేకసార్లు ఇంపోజిషన్‌ రాయిస్తూనే వుంటుంది.

మురళి// విస్మయము//

చంద్రుని చూస్తే కలువలు వికసిస్తాయి అంటారు
మరి చంద్రునిలోనే కలువలు వికసించాయేమిటి?

నీటి లో చేపలు విహరిస్తూవుంటాయంటారు
కానీ చేపలలోనే నీరు ఉంది ఎందుకు?

కలువలపై తుమ్మెదలు వాలుతాయంటారు
మరి కలువలే తుమ్మెదలైనాయేమిటీ?

సంపంగి దక్కరకు తుమ్మెదలు రావు అంటారు?
ఐనా సంపంగి ఇరువంకలా తుమ్మెదలున్నాయి!?

చంద్రునిలో చంద్రులు ఉదయిస్తాయా ఎప్పుడైనా?
చంద్రునిలో పలువరుసచంద్రికలు వెన్నెలలు కాసాయి

గిరిశృంగముల పై పయోధరములుంటాయి గానీ
పయోధరముల పై గిరిశృంగములున్నాయేమిటి?

జలధరంబుల దాటి చంద్రబింబముండు కానీ
చంద్రబింబము పైన జలధరంబులున్నవేమి?

ఇట్లు చూపరులకు విస్మయము కల్గునట్లుగా
కనులు,ముఖము,ముక్కు,పలువరుసలు,
కురులు,పయోధరములు అమరియున్నవి.
తే 12/10/12దీ 8.45 రాత్రి

మురళి//ఆరాటము//

మధుమాసపు వెన్నెలలో
మరుమల్లెల జల్లులలో
మదిని దోచిన చిన్నది
ఎచట దాగి యున్నది
ఎదుట రాకయున్నది

నీ బుగ్గమీది నిగ్గు చూచి
అరవిరిసిన గులాబి మొగ్గ
సిగ్గులతో తలదాచుకున్నది
నా చెంపకెంత చెలగాటమో
నీ బుగ్గపైన నిగ్గులన్నినిమరాలని

నీ పెదవులపై మధువుజూచి
తనివితీర తాగాలని తుమ్మెద
సంపంగి ముక్కు జూసి వెళ్ళి పోయె
నా పెదవులకెంత పరితాపమో
నీఅధరసుధామధురసాన్ని గ్రోలాలనీ

నీ మోము కాంతి మెరుపు చూసి
చందమామ సిగ్గుతో మంచు దుప్పటి
తీసి ముఖముపై కప్పుకున్నది
నా కన్నులకెంత ఉబలాటమో
నీకన్నులతో బాసలు చేయాలని

నీ మేని చాయ మెరుపు చూసి
విరబూసిన చిరుచామంతి
సిగ్గుతో ముఖము చాటువేసింది
నా యెడదకు యెంత ఆరాటమో
నీయెద పైన పదిలంగా వాలాలని


తేదీ 14/10/12 రాత్రి 9.00

కె.కె.//గుప్పెడు మల్లెలు-18//

1.
సొమ్ములున్న అత్తకి,
అమ్మప్రేమ తాకట్టు...

ఇల్లరికం
2.
ఆనందానికి
కొలమానం,
మరో ఆనందం
3.
అక్కడక్కడే తిరుగుతుంది కాలం...
గడియారంలో,
అయినా ఆపలేం
4.
"పాపం మంచోడే"అంటారు,
మంచోడు కన్నా ముందే
పాపం
5.
చావు గెలుపు కోసం పరుగు,
గెలిచాడని
పక్కోళ్ళంతా ఏడుపు
6.
ఉప్పునీళ్ళు పుక్కిళిస్తోంది
దశాబ్దాలుగా
సముద్రానికి నోటిపూతేమో,
7.
తప్పించుకోలేము,
తప్పుకోనూలేమూ,
సంసారం
8.
పక్కా ప్లానింగ్ తో
తప్పు చేసేది
మనిషొక్కడే
9.
దుర్మార్గుణ్ణి
సుఖంగా ఉండనీ...
సన్మార్గుడు బ్రతికేస్తాడు
10.
రాక, పోకల మద్య
వారధి
జీవితం...

Date: 24-10-2012

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥ప్రపంచీకరణ పంచ నుంచీ…॥

1
వర్తమానం జ్ఞానంగా ఘనీభవించక ముందే
కాలం చరిత్రలోకి జారుకుంటుంది

నాటకమని తెలిసీ
పాత్రల్లో లీనమైపోయే రసబలహీనత మనసుది
చప్పట్ల సంబరంలో మూతివిరుపుల సందేశం
పట్టించుకోటం వెంగళాయితనం!
విజయవంతమైన ప్రతి ప్రదర్శన వెనకా
హృదయశల్యమైన కథలనేకం కద్దు
జీవితం నాటకమని తెలిసీ
నటన్నే జీవితంలా ప్రేమిస్తే
ఆఖరి సీనులో అమాయకత్వానికి
పట్టే గతేమిటో
చరిత్ర చర్విత చరణంగా చెపుతూనే ఉంది

2
రావణసంహరణ కైకమ్మకోర్కెల మధ్య కార్యకారణ సంబధమేంటి?
కృష్ణ రాయబారసారం సత్యప్రమాణకంగా ధర్మసంస్థాపనార్ధమేనా!
శకుని పాచికలఎత్తులసలు లోతులెంతెంత?
కళింగయుద్ధంనాటి ఎన్ని యోధకుటుంబాల కన్నీళ్ళు
బాటలకిరువైపులా నాటిన అశొకుడి చెట్లనీడలయినట్లు?
విజాయానికి జేజేలు పలికే లోకానికి
జీవితంమ్యాచి వెనక జరిగే ఫిక్సింగు తతంగం
తోలు వలిచి తినిపించినా గొంతుదిగని అరటిపండు !
చెప్పటం వరకే చరిత్ర పాత్ర
చెవి మెలిపెట్టేంత ప్రేమ ఎందుకుంటుంది!

3
శృంఖలాలే కంకణాలాయ
గాటక్కట్టిన మోకు వ్యాసార్థపరిధికే
సర్వపురుషార్థసారమూ సమర్పితమాయ
ముక్కవాసనకే కుక్కముక్కు తోకూగిపోతుందాయ
వేగుచుక్కలు పైనెంత ప్రజ్వలిస్తేనేమి
మనిషి మోరెత్తి చూడలేని మకురు వరాహమైనాక!
నిప్పును కనిపెట్టిన అనాది నిశితత్వం
అంగారకందాకా మానవపాదాన్నెగరేస్తుండచ్చు
మరో వంక నీరోల ఫిడేలు రాగాలకి
మనిషిక్కడ చంకలెగరేస్తున్నాడే!
రోములా తగలబడతావురా మొర్రో అనెంత మొత్తుకున్నా
హత్తుకొనే మెదళ్లేవీ!

4
క్లోజుకొచ్చిందాకా సీజరుకి
బ్రూటస్ బాకు కంటపడనేలేదు
ఏకలవ్యుడి మూఢగురుదక్షిణ విలువ కుడిబొటనవేలు
దుష్టసాన్నిధ్యం దానకర్ణుడికి తెచ్చిపెట్టింది హీనకీర్తినే
తవ్వినకొద్దీ గతమంతా
ఎవరో ఎవరెవరివెనకో తవ్విపోసిన గోతులూ గుంతలే!
కళ్ళగంతలతోనే కుప్పిగంతులేస్తున్న మనిషీ
మెరిసేదంతా బంగారమేనని మురస్తే
మరి మెరుపుల షాకు?

5
ఏమి పండాలో
ఎలా వండాలో
ఎంత మింగాలో
ఎవరు మిగిలుండాలో
ఎజెండా ఎవడిదో
ఆ జెండాను మోసే భుజం మాత్రం నీదా!

6
సంస్కరణలంటే
సంస్కృతిని పరాయీకరణల పాలుచేయడమా!
అభివృద్దికర్థం
రూపాయి డాలరుబాబుగోరికి చేసే ఊడిగమా!
ఆర్థికస్వావలంబనం
ఆహాహా...ఎంతదమైన సంస్కృతమోసమో
మెడమీద ఎవడిదో కాడి
మన కాళ్ళమీద మనమే గాడిదై పరుగెత్తాలి!
సరళీకరణసారం
వాడి గరళాన్ని వేళకింత కొని
రసగుళికల్లా గుట్టుగా మింగేయటనమనే బేరమేగా!

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||లాకప్ డెత్ ||

జాగ్రత్త
చల్లగా హాయుగా వున్న బుజాలపై
మనపక్కన చెరిన వాడు

మెల్లగా బుజకీర్తులు తగిలిస్తాడు

మోయ లేక
దించడం వల్లకాక
మనసుకు మోకాళ్ళ నొప్పులొస్తాయు

తరువాత
నిన్ను నీ నుండి వెళ్ళగొట్టి
వాడి తొత్తును
నీ హ్రుదయ సిం హాసనం పై
అదిస్టింప చేస్తాడు

వాని భావాలను
మోసుకుతిరిగే
గాడిదలా మార్చుకొంటాడు

అందుకే
కళ్ళకే కాదు
ఇప్పుడు
చెవులకూ జోళ్ళు తొడగాలి

అయునా కూడా

మనసు పొరల్లో దాచిన
రహస్యాన్ని
మనకు తెలియకుండానే
దొంగిలిస్తారట

'మనసులు ' దాచుకొనే
కొత్త లాకర్లు
కనుగొనే దెప్పుడో

మునుముందు జరగబోయే
మనసు లాకప్ డెత్తులు ఆగేదెలాగో

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥వెలుగు బొట్లు॥

1
నీలాకాశాన్నలా దులుపుతావెందుకు?

నాలుగు వెలుగు బొట్లు నేల రాల్తాయేమో తాగి పోవాలని.
ఆడి ఆడి అలసిపోయాను
గాయాలకు మందు కావాలి

2
నది దాటాలంటే వంతెనే ఉండాలా
మడుగు అడుగున కాల్దారీ ఉంటుంది
వేగుచుక్కలు పైన వెలుగుతూనే ఉంటాయి
బాటసారికి మోరెత్తి చూడాలనే మనసు కలగాలి
క్షణం పాటు పీల్చి వదిలే ప్రాణవాయువును
ఎన్ని పైరుపచ్చల నుంచీ మూటకట్టుకుని
పడుతూ లేస్తూ వస్తుందో పిచ్చి గాలి!
కంటికి నిద్ర ఊహ రాకముందే
రెప్పలు కలల పొత్తిళ్ళు సిద్దంచేస్తాయి
గోపురాలు కందకాలు రహదారులు రహస్యస్థావరాలు
ఇలాతలాన్ని నువ్వివాళిలా యుద్ధరంగ చేసావు గానీ
ఓంప్రథమంగా పునాది రాయి పడింది ఆటలమైదానానికే
ఏడుస్తూ వచ్చిన వాడివి…
ఎలాగూ ఏడుస్తూనే పోతావని తెలుసు
ఇక్కడున్నఈ నాలుగు రోజులూ
నిన్ను నవ్వుల పూలతోటల వెంట తిప్పాలని కదూ
ఈ ఆటలూ పాటలు ప్రేమ మాటలు
కలల మీదా పెత్తనం కావాలి
అందుకే నీకీ అలసట

3
రేపటి సంగతి మరచి
నేటి గెలుపుకి పరుగు…అలుపు!

4
ఆటంటూ ముగిసాక
గెలుపోటములు ఆటల్లో అరటిపండు
చీకటి ముసిరితే ఎవరైనా ఇంటిదారే పట్టాలి
ఎక్కణ్నుంచొచ్చామో ఎక్కడెక్కడికి పోవాలో
ఇక్కడున్నన్ని రోజులూ ఎంచక్కా ఆడుకో
చక్కని మైదానం
ఆటవస్తువులు
తోటిదోస్తులు
అలుపు మరుపుకే కదా ఈ ఆటా పాట
గెలుపు కోసం అలుపు వృథా అవునా కాదా!

5
నీలాకాశాన్నలా దులపడమెందుకు
ధారగా రాలుతునే ఉన్నాయిగా వెలుగు బొట్లు
హాయిగా తాగేయ్ రేపటికి మాగబెట్టక!
మనిషి బుద్ధి చూపెట్టక!










23-10-2012

కామేశ్వరరావు.డి //స్వప్న వాస్తవ దత్త//

1.
ఊరంతా నల్లని ఊసులాడే క్షణం

పొగ మంచులో ఓ అస్పష్ట రేఖ
రెప్పల చాటు నవోన్మేష స్వప్నం..

ఆకాశప్పొద మీద
కొత్త యవ్వన పరిమళంలా
మల్లెమొగ్గల కాంతి

ఒంటరి పక్క మీద
అస్తిత్వపు సంఘర్షణలో
అస్తిమిత హృదయారాటం

ఎవరికీ తెలియని లోకంలో
చిక్కని రంగులు నేసిన సీతాకోక చిలుకల
రెక్కల చప్పుళ్ళు...
ఆదమరుపు తీరంలో ఏకాంత కెరటంలా నేను
ఒరుసుకొంటూ ఎగసిన ఊహలతో....

అప్పటిదాకా నిద్రపోయిన సంగతులన్నీ
గుప్పుమన్న పరవశం
ఎటు చూసినా రంగుల పుప్పొడి తడి
ఎటు చూసినా పొంగిన తేనెల అలికిడి

ఇప్పుడు
నేనొక స్వేచ్చా బంధాన్ని
వాంఛా మకరందాన్ని
ఆనంద మేఘాన్ని....


2.
నిశ్శబ్దం భళ్ళున బద్దలైన శబ్దం
తూర్పు పక్షి రెక్కల సంగీతం
తోటంతా ప్రవహించిన అందాల జలపాతం...
ఊరంతా పసుపు కుంకుమల నిగారింపు
పొగమంచుగా కరుగుతున్న అస్పష్ట రేఖ
రెప్పల చాటు కరిగిన కోయిల గీతం...


3.
ఉదయం పొత్తిళ్ళలో
ఓ జ్ఞాపకం మొదటి ఏడుపు....
ఓ నిట్టూర్పు....

కాశిరాజు ||పోలిస్||

On the eve of “police martyrs commemoration day “, I dedicate this poem to all the policemen who sacrificed their lives for the betterment of society and safeguarding it.

చిన్నపుడు బళ్ళో
నువ్వేమవుతావ్ రా ? అని అడిగితే
“పోలీస్ “ అన్న నీ శపధం నీకింకా గుర్తుండి
గర్వంగా ఉంది కదూ !
అమ్మా నాన్నల్ని వదిలి
ఆత్మీయతల్ని వదులుకొని
యవ్వనంలోనే యముడికి ఎదురెళ్తానని బయల్దేరావ్
కాళ్ళనిండా పుల్లూ ,ఒళ్ళన్నీ దెబ్బలూ
ఎన్ని ఓర్చుకున్నావో
పోలిస్ అవతారమెత్తడానికి.
నీకదో కుటుంబం
నీకో అమ్మ ,నాన్న ,అన్నాతమ్ముడూ అందరూ దొరికారక్కడ
అవసరాల్ని పక్కనపడేసి
ఆత్మాభిమానాన్ని చంపుకోలేక
అమ్మనూ ,ఆలిని పట్టించుకోకుండా
అన్యాయాన్నే ఎదురించావ్ !
అందుకేనేమో
అన్యాయాన్ని ఆపాలన్న

నీ గుప్పెడు గుండె దైర్యాన్ని ఎరిగీ
తనకెక్కడ అడ్డుతగుల్తావో అని
ఆ దేవుడు నిన్ను మా నుండి లాక్కెళ్లిపోయాడు
ఇప్పుడు మేమింకా మనుసులుగానే ఉన్నాం
నువ్విప్పుడు దేవుడైపోయావు.
నేరుగా చెబితే నీకినిపిస్తుందో లేదోనని
ఆ దేవున్ని రాయబారిచేసి
నీ ఆత్మకు శాంతి చేకూరేటట్టు
అక్షర అశ్రువులు నింపుకున్న
మా మాటలన్నీ మూటకట్టి పంపుతున్నాం
“నీ ఆత్మకు శాంతి చేకూరాలని “

కాసుల లింగారెడ్డి||వెన్నెలా! వెన్నెలా! ||

వెన్నెలా!
నా కనుకొలనుల కోనల్లో స్నానమాడుతున్న వెన్నెలా!

నా రక్తపంకిల పాదాలకు వెన్నెల మెట్లేసిన వెన్నెలా!
నా మాటనీ, పాటనీ నీలో పారించుకొని
నను నిర్వీర్యం చేసివెళ్ళిన నా వెన్నెలా!
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
ఎక్కడున్నావమ్మా?

నా నిశీధసౌధంలోకి నీవుగా నడిచివచ్చి
వెలుగు సౌరభాల వెదజల్లిన వెన్నెలా!
నాకు ఆశల జీవం పోసి,జీవన గమనాల్ని నిర్దేశించి
రేపటి ప్రొద్దుకోసం నన్ను ఒడిచేర్చుకున్న వెన్నెలా!
ప్రభాత వాకిట నన్ను అర్ధాంతరంగా పారేసి వెళ్ళిన వెన్నెలా!
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
దోషం నీదని నేనెట్లా దూషించనమ్మా?

ఎక్కడో ఓ స్థలాన్ని కౌగలించుకుంటున్నప్పుడో
ఏ పరిచయాన్నో పరోక్షంగా స్పర్శిస్తున్నప్పుడో
మరుపు మేఘాలు విడిపోతుంటాయి
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
నువ్వు మబ్బుల మాటునుంచి గెండెల్లో గుచ్చుకుంటావు

నీ అడుగుల కింద చీకటి మబ్బులు నలుగుతున్న సవ్వడి వింటూనో
గోడచాటు చేసుకొని రాత్రి వెక్కిళ్లు పెడ్తున్న దృశ్యం చూస్తూనో
హృదయ కెరటాలు నిన్ను చేరుకోవాలని ఎగిసెగసి పడ్తుంటాయి
తీరానికేసి తలబాదుకొని జాలిగా రోదిస్తుంటాయి
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
నువ్వు అమావాస్య తోబుట్టువని మరిచితి కదమ్మా!

కె.కె.//ఆనందం//

సృష్టిలో నిర్వచనాల్లేని పదాలున్నాయ్,
కొలమానం లేని ప్రమాణాలున్నాయ్,
అవధుల్లేని అనుభూతులున్నాయ్,

అందులోని ఆనందం ఒకటి.

ఎవడిపిచ్చి వాడికానందం,
అన్నాడొక మహా పిచ్చోడు.
కాని అది పరమ సత్యం.
నిజంగా ఎవడి ఆనందానికి వాడే కర్త.

మునిపంటితో గాటు చేస్తూ,
చనుబాలుని తాగుతుంటే,తల్లి పడే ఆనందం.
తప్పటడుగులేస్తూ తానొస్తుంటే,
వినిపించే చప్పెట్లమోతకి,బిడ్డపడే ఆనందం.
చెమటోడ్చి పెంచిన కొడుకు,
తోడొచ్చి కాసేటప్పుడు,రెక్కలొంగిన తండ్రి పడే ఆనందం.
మనసిచ్చిన లలనామణి,
మురిపిస్తూ చెంతచేరితే,ఆ ప్రియుడి ఆనందం.
పుట్టినరోజుకి,పట్టుచీరతో
అభినందిస్తే,భార్యపడే ఆనందం.

అలుపులేని శోధనతో,
అంతుచిక్కని రహస్యమేదో భేదించిన,శాస్త్రవేత్త ఆనందం.
ఏడాది కష్టం,ఏపుగా పెరిగి,
గాలికి తలలూపుతుంటే,రైతుపడే ఆనందం.
కలెక్టరైన కుర్రోడు,కాళ్ళకు దండంపెట్టి
మీ ఓనమాల భిక్షే అంటే,మాస్టారి ఆనందం.

ఎన్నో ఆనందాలు,ఎన్నెన్నో ఆనందాలు...
ఆనందానికి కొలమానం మరో ఆనందమే.

Date:14/10/2012

కెక్యూబ్ వర్మ ॥ నిర్జన వంతెన ॥

ఈ నిర్జన వంతెన అంచున
ఒక్కో దారప్పోగునూ పేనుతూ
అక్షరాల అల్లికలల్లుతూ

పదాల మధ్య బందపు కండెను జార్చుతూ
ఒలికి పోకుండా పట్టుకొనే ఒడుపు కోసం నిలబడి వున్నా....

ఏదీ అంటనితనమేదో యిలా ఒంటరిగా
మిగిల్చి పాదాలను రాతి తాళ్ళతో బంధించి
దేహాన్ని ఇలా వదిలేసి పోయింది....

మనసు మూగతనాన్ని నింపుకొని
గ్లాసు నిండుగా ఒంపినా గొంతుదిగని మత్తు....

యుద్ధానంతర నిశ్శబ్ధపు నీరవం
చుట్టూరా పొగల సుళ్ళుగా అల్లుకొని
అస్తమయ వెలుగులో కాసింత రంగునిచ్చి
కనులలోయలో ఒరిగిపోతు....

దూరంగా జరుగుతున్న మేఘాల రాపిడికి
అక్కడక్కడా మెరుస్తూ ఓ వాన చినుకు
కన్రెప్పపై జారిపడి వెచ్చగా గొంతులో దిగుతూ
గుండె మూలల ఖాళీని కాసింత కప్పే కఫనవుతూ....

దేనికదే ఒక అసంపూర్ణత్వం కలగలిసి
నలుపు తెలుపుల చిత్రంగా గోడనతుక్కొని
కలవని గీతల వలయంలా మారుతూ
వెక్కిరిస్తూ ఎదురుగా అలా నిలబడుతూ....

ఎక్కడో ఓ సన్నని నాదం విరిగిన వెదురు పొద మీంచి
గాలిని కోస్తూ శబ్ధావరణాన్ని సృష్టిస్తూన్న
వాతావరణంలో గాయాన్ని సలపరమెట్టిస్తూ.....
(18-10-2012)

నరేష్ కుమార్ //ఎక్కడని బందించ గలరు నిన్ను//

ఎందుకా వెర్రి ప్రేమ కామ్రేడ్
సాటి మనిషిమీద నీకు

స్వేచ్చ ని
బందించటం
మనకి కొత్త
కాదు కదా...!
ఐనా...
కాళ్ళూ చేతులు
కట్టేసుకొని
చేవ చచ్చిన
మాలాగా
ఇంట్లో కూర్చోక
మనిషి కోసం
గొంతుని నినాదంగా
మడిచి
గాళ్ళొకి విసిరావ్
వినిపించినంతమేరా
సామాన్యుడి
గుండెలో
ధైర్యమై నిలబడిందిప్పుడు

కుహనా ప్రజాస్వామ్యపు పునాదులు
యూరిక్ ఆసిడ్ తో నిండిపోయాయ్

కామ్రేడ్...!కామ్రేడ్...!
ఎక్కడని బందించ గలరు నిన్ను
ఇపుడెవడూ
పగిలిన వ్రణాలై
కన్నీటి రసి ని
స్రవిస్తూ
ఎవడి శిలువని వాడే మోసుకుంటూ
తిర్గటం లేదు....
అంకుల్ శాం గాడి .....కొడుకులంతా
విరగ బడి నవ్వే
నవ్వుల్నీ
ఉరితీసెందుకు
ఊపిరి
దారాలతో ఉరితాళ్ళు
పేనుతున్నారు

నిన్ను బంధించిన
చేతుల్ని
తెగ నరికేందుకు
ఒక్కొక్కడూ
ఒక్కో నినాదమై
పేలుతున్నాడు.......

పీచు శ్రీనివాస్ రెడ్డి || ప్రవాహం ||

మెదడు మొద్దు నిద్దుర పోతే 
మనసు మౌనంగా ఉంటే
మనిషి ప్రవహించడు

బురద గుంటగా మారతాడు
పరాన్న జీవులకు ఆశ్రయమిచ్చి తను ప్రశ్నార్థకం అవుతాడు

కదిలే ప్రవాహంలో కాలుష్యం బ్రతుకుతుందా
ఇసుక రాళ్ళు కొరికి చంపేస్తాయి
సర్వ సన్నిద్దుడై శ్రమిస్తే అపజయము౦టుందా

మెదడులో
ఆలోచనల విత్తనాలు చల్లి చూడు
మనసుకు
చీకటిని ప్రశ్నించే అక్షర గళాన్ని తొడిగి చూడు

నిశ్శబ్దపు బెదిరింపులకు
అబద్ధపు ఉరుములకు
నిజం భయపడదెప్పుడు
కపటపు రంగుల ముసుగును కడిగేస్తుంది
తన జడి వానలో

నువ్వు లేని నాడు
కనిపించగలిగితే
నువ్వు లేని నాడు
వినిపించగలిగితే
నువ్వొక ప్రవాహమే

పారే ప్రవాహం పచ్చదనానికి విత్తనాలు నాటుతుంది
జీవాన్ని సర్వ వ్యాప్తం చేస్తుంది

మనిషి ప్రవాహమౌతే
మౌనాన్ని చీల్చే పోరాటం అవుతాడు
చీకటిని కాల్చే వెల్గుల రాజవుతాడు










09-10-2012

కిరణ్ గాలి || భ్రష్టమేవ జయతే ||

1) లేదు లేదు!
ఆశయాలు అవినీతిగా ఫొర్జరి చెయ్యబడలేదు
అనుమతులకు అధికారికంగా సర్జరి చెయ్యబడలేదు

శిక్షలేనిచోట అసలు నేరమనే పదానికి ఆస్కారమే లేదు...

నిజం నిజం!

నిధులు నజరానాలుగ నేతల ఖజానాలకు తరలలేదు
నిస్సందేహంగా అవి వికలాంగులకే చేరాయి
అవిటి చట్టాన్ని "విచారించమని" ఆదేశించనవసరం లేదు

తప్పు తప్పు!
కోట్లుమింగే కొలువులో వున్నవాడు
లక్షలకు సొంగ కార్చాడంటే నమ్మరాదు

***

2)

అవును అవును!
నిటారుగ నిలబడ్డ నిజాయితి వెన్ను విరవడం
అంత సులభం కాదు.
నిజాన్ని చాటుగ మరొక చోటుకు బదిలి చేసెయ్యి


భలె భలే!

మామిడి రసం పీల్చి
టెంకె మిగిల్చే గారడి తెలిసిన వాడు
అరటిపండును ఘన-తంత్రంతో వలిచి
పండు తనకి తొక్క ప్రజలకి పంచుతున్నాడు

చూడు చూడు !
వేటకుక్కలు తోడెల్ల గుంపుకు తోడుగా ఊలవేస్తున్నాయి
లేళ్ళూ, కుందేళ్ళు తిరగబడకుందా కాపలా కాస్తున్నాయి

***

3)

తప్పు తప్పు!

ఆడవారిదే అంతా తప్పు
మగవాడికంట పడడమే అసలు తప్పు
గడప దాటితే ఇంకెముంది చెప్పు


భేష్ భేష్!

చెరచ బడ్డ అసహాయతపై నింద వేసి
నిజాన్ని నిర్భయంగా బలాత్కరిస్తున్నారు
బాల్య వివాహాలె పరిష్కారమంటు
బహిరంగంగానే ఉపన్యాసాలతో ఉపదేశిస్తున్నారు

***

విను వినూ! బాగా వినూ!

కలంతొ శాసనాలను రాయడమే కాదు
కత్తులతో నెత్తురుని చిందించగలమూ ఖబర్దార్ అంటున్నారు

లేదు లేదు! మనకిక దిగులు లేదు

దేశంలో ధర్మమేకాదు
న్యాయమూ నాలుగు పాదాలా నడుస్తున్నది.
దాని మెడకు కట్టిన గొలుసు వాళ్ళ చేతిలో
మరింతగా బిగుసుకుని ఒరుసుకుంటుంది...

సత్యం స్వఛ్ఛందంగానే ఉరి పోసుకుంటుంది

Date: 20-10-2012

ప్రవీణ కొల్లి ||స్థితి ||

ఆనందమూ కాదు, విషాదమూ కాదు
అదో స్థితి
మాటలన్నీ మూటకట్టుకుని పారిపోతే

ఎద మొత్తం మౌనంలో ఒదిగిపోతే
ఆ నిశ్శబ్దపు ఒడిలో ఏర్పడే స్థితి.....స్తబ్దత!
శూన్యత కాదు స్తబ్దత!

ఈ స్తబ్దతలో
శ్వాసే ప్రశ్నలను సంధిస్తుంది..
సమాధానాల అన్వేషణలో
మనసును తవ్వి
పొరలను చీల్చుతూ
హృదయాంతరాలకు చేరాక
అక్కడ
ఎన్నాళ్ళుగానో నిక్షిప్తమైన మణులు
వెలికి వచ్చి నిలదీస్తాయి !
ఆ మాణిక్యాలలో ఏమి వుండదు ....ఒక్క స్వచ్ఛత తప్ప!

ఒక్కోసారి
ఈ ఏకాంతపు నదిలో ఈదటం
ఈ ఒంటరితనపు వారధిలో నడవటం
అత్యవసరం...
18. Oct. 2012

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥అలోచనా శకలాలు॥

1
కోకిల పాట
ఎంత కమ్మన

కాకెంగిలి కదా!

2
ముసురు మేలిముసుగు నుంచీ
ఆకాశం మిసిమిసి నవ్వు
-మెరుపు

3
అడుక్కుంటూ గ్యాపులో
ఆడుకునే వీధిబాలలు
-ఆర్టాఫ్ లివింగ్

4
మెలికలు తిరగడంలేదే పాపం
ఆరొగ్యంగా ఉందా
పాము!

5
ఈ గొంగళి పురుగేనా
రేపటి రంగుల సీతాకోకచిలుక!
కాలం గొప్ప కాస్త్యూమ్ డిజైనర్

6
నరపురుగు లేదు
అడవికెంతానందమో!

7
మనసుతో నడివకే
బతుక్కు
అలసట

8
ఎంత ప్రశాంతంగా ఉందీ!
గుండె
శవాసనమేసినట్లుంది

9
స్నేహం
మనిషి
-మనిషివ్యసనం

10
పొగడ్త అగడ్త
దూకడం తేలిక
తేలేది లేదిక

11
ఎప్పుడు వెలిగించిందో
వెలుగులు విరజిమ్ముతోంది
-గీత

12
రెండో తరగతి రైలు బోగీ
చదివేవాడికి అదే
కదిలే తరగతి గది









20-10-2012

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||నేటి నిజం ||

రాజకీయ రాకాసి బల్లులు
పుడమి తల్లి గర్భం చీల్చి
రక్త మాంసాలు తోడుకుంటుంటే


సమస్త సహజ వనరులూ
వట్టిపోయు
ఉడిగిపోతున్నాయు
అ
యు
నా
అసలైన సహజవనరు
ఏ దేశానికయునా,
వారి పిల్లల మెదళ్ళేకదా
కా
నీ
కార్పోరేటు కాలేజీల
కాలుష్యం పీల్చలేక
చదువులమ్మ
పలాయన మయ్యుంది

ఎదురీది
చదువబ్బిన విద్యార్ధులంతా
జారుతున్న
రూపాయు విలువ చూసి
వలసపక్షులై ఎగిరిపోతున్నారు

వేల పని గంటలు
ద్వంసం చేసే నీరోలయ్యారు
మూడు గంటల
సినిమా హీరోలు

చిట్లిన పాళీ తో
రాస్తున్న రెండర్దాల
సినిమా పాటలు వింటూ

జీవన ఎడారుల్లో
సంచరిస్తున్న
జనాల బొమ్మలు
బారుల గోడలపై
సేదదీరిస్తూ

హీరోల్లా వుండాల్సిన యువకులు
వట్టి జీరోలుగా మిగిలిపోతున్నారు

కుహనా మేధావులు
ప్రపంచ గాలి దుమ్ముకు
అనుకూలంగా
తలుపులు బార్లా తెరవాలని
తీర్మానాలు చేస్తూనే వున్నారు

పొద్దున్నే సూరీడు మాత్రం
ఎప్పటిలానే
ఎర్రదారులెంటే
వస్తున్నాడు




14-10-2012

పీచు శ్రీనివాస్ రెడ్డి || నా కలం ||

నేను 
ఎన్ని అక్షరాల ఇటుకలను పేర్చాలో
ఎన్ని అక్షరాల సుమాలను అల్లాలో

ఎన్ని ఘటనల భావాన్ని పంచాలో
ఎన్ని టన్నుల భారాన్ని మోయాలో
ఓ కవితని రాయాలంటే

నన్ను తనలో నింపుకున్న ' నా కలానికి ' ఎంత ఆరాటమో
దానికెప్పుడు అక్షరాల ఆకలే
దానికెప్పుడు కవితా దాహమే
దాని ఆకలి , ఆకలి తీర్చడమే
దాని దాహం , దాహం తీర్చడమే

ఊహా లోకంలో విహరిస్తుంటే ఎదుటే వచ్చి వాలుతుంది
ఎన్నో బ్రతుకుల ఆరాటాలు
ఎలా శ్వాసిస్తున్నాయో చూడమంటోంది
ఎన్నో బ్రతుకుల పోరాటాలు
ఎలా గాయ పడ్డాయో రాయమంటోంది

అక్షరాలకు తను ప్రాణం పోస్తుందట
భావం నన్ను పంచమంది










16-10-2012

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||జారిపోయున క్షణాలు ||

వికృత రూపాలయునా
సరే

వేల సంఖ్య లో
ఒకే దగ్గరున్నప్పుడు
కళ్ళకు అందాన్ని
ఆనందాన్నిఅద్దుతుంటాయు

సమూహ శక్తి కున్న
సమ్మోహనరూపం
చెరిపేసుకొని
వేరు పడ్డ
ఒంటరి పక్షుల్లా
వైరాగ్యం ముసుగేసుకొని
బతికేస్తున్నాం

కురుస్తున్న క్షణాల్లొ
తడవకుండా తప్పుకొని

ప్రవహించే నదిలో నీళ్ళలా
కాల ప్రవాహం లో
జరిగిపోయునవి
తిరిగిరావని తెలిసినా
మనసుకు కాళ్ళు తొడిగి
వెనక్కి పరుగెత్తిస్తూనే వుంటాం

ముందున్న కళ్ళను
వెనుకవైపు
అతికించుకోవాలిప్పుడు
అప్పుడన్నా
ముందుచూపులు
మొలుస్తాయేమొ

సతీష్ చందర్ ||నిద్దురే నిజం||

(అవును. నాకు నేనే దొరకను. నాలాగా వున్ననేనుతో నాకు పనివుండదు. ఉత్తినే వానలో తడవాలనీ,

ఇసుకలో ఆడాలనీ, దొంగచాటుగా చెట్టునుంచి పచ్చి మామిడికాయ కొట్టుకొచ్చి, పచ్చికారం, ఉప్పూ కలుపుకుని
తినాలనీ ఉంటుందా? సరిగా అప్పడే, మెక్ డొనాల్డ్స్ల్ లో దూరి బర్గర్ తిని, నేను కాని నేనుగా తిరిగి వస్తా. ఎవర్నయినా
గాఢంగా కౌగలించుకోవాలని, కేవలం కరచాలనంతో తిరిగి వచ్చినప్పడు, నా ముఖం నాకే నచ్చదు. మీకేం చూపను? )




ఊయల్లాంటి పడవా,

ఊపే నదీ,

పిట్టల జోలా-

చాలవూ ..

నిద్దుర వంకతో

నిజమైన మెలకువలోకి వెళ్ళటానికి!?

నేనెప్పుడో కానీ దొరకను.

నీక్కావలసింది నా వంటి నేను కదా!

అందుకే మరి..

నన్ను కలలోనికి వెళ్ళ నివ్వు.

నన్ను నన్నుగా రానివ్వు.

మనం అవసరాలతో కాకుండా,

ఆప్యాయతలతో మాట్లాడుకునేది

కేవలం స్వప్నంలోనే కదా!!

వాసుదేవ్ II కన్ఫెషన్స్-1 II

రాత్రిపై నుంచి నడిచొచ్చానా
గుప్పెడంత చీకటినీ తెచ్చుకోలేకపోయాను!
కళ్ళకింద కలలన్నీ కన్నీళ్ళలో

కదులుతూ
కథలుగా మారలేకపోయాయి

ఓ అక్షరంలో కూర్చుని మరొకదాంతో
చెప్పుకుంటూ ఉంటాను
ప్రతీపదం ఓ కన్ఫెషన్ బాక్స్ మరి...

దొర్లుకొస్తున్న ఖాళీ సీసాల్లా కొన్ని జ్ఞాపకాలు
ఖాళీలకి ఫ్రేముకట్టి మరీ మోస్తాయి..
సమాధికాబడని జ్ఞాపకాలు కొన్ని!
తడిసిన కాగితంలోని అలుక్కుపోయిన అక్షరాల్లా
ఈ జ్ఞాపకాలు....

అర్ధంకాని బంధాలేవో
పేపర్ వెయిట్‌‌లా జీవితావేశాన్ని
అదిమిపెడుతుంటాయి
తేమకీ, తడికీ తేడాతెల్సెదెప్పుడు
ఆర్ద్రతెప్పుడో ఆవిరై ఆరిపోయిందిలె

సమాధిలో శవానికి మిత్రుల్లేరన్న
'గాలి' ఊళల్లోని మాటలు కొన్ని చెవిదాటిపోవు
అవును
పిరమిడ్లలోని రాళ్ళేవీ
జీవితతంలోని డొల్లతనాన్నీ నింపలేవు
నా దృష్టినీ అడ్డుపెట్టలేవు
అయినా ఏం చూస్తున్నానని?

రాత్రికట్టుకున్న నల్లచీరలాంటి చీకటీ
సంద్రాన్నంతా కప్పేసుకున్న అలలనురగల్లోని తెలుపూ
రంగులన్నింటినీ తమలోకి లాగేసుకుంటే
ఇక నాకేం మిగిలిందని....?
కన్నీటి రంగుతప్ప!

అరువుతెచ్చుకున్న మేధోతనమేదీ నిలబడదు
చిన్న ఒంటికి పెద్ద అంగీలా
అసహజంగా, అసమానంగా....

అటో ఇటో ఎటో
ఎటూకానీ అవస్థాంతరం
ఈ నడివయసు!
విస్తరించుకుంటున్న శూన్యత
ఆఖరికి ఈ పాపనివేదన గదిలోనూ...

బూర్ల వెంకటేశ్వర్లు//నాకొక మనిషి కావాలి//

నల్ల ఆకాశాన్ని చూసి
నల్ల రేగడిని వలచి
మనుషుల నోటి బువ్వ కోసమే కదా

నేను కారు నలుపయ్యింది

సాటి మనుషులనే కదా!
అడవి జంతువుల్లాంటి మీకు
జుట్లు కత్తిరించి, గడ్డాలు గీసి,
బట్టలునేసి, బట్టలుతికింది.

నోరెత్తని చెప్పునైనా
లబలబలాడే డప్పునైనా
నేపడ్డ తపనంతా
తోటి మనిషి కోసమే కదా!
నేనెప్పుడేపనిచేసినా
రక్తమాంసాలున్న సాటి మనిషి కోసమే కదా!

నన్ను చూసి బీళ్ళు భయపడ్డాయి
నా కండలకెదురై రాళ్ళుపగిలాయి
నన్ను చూసి మోళ్ళు నవ్వాయి
నా కాళ్ళకింద ముళ్ళు తలదాచుకున్నాయి

ఆదిమ యంత్ర నాగరికతకన్నా ముందట్నుంచి
నేను చూపిన పనితనం కదా
మిమ్మల్నిట్లా సౌధాల్లో నిలిపింది

మీ కుర్చీల్లో కులాసాల్లో
విల్లాల్లో విలాసాల్లో
నా జాతి శ్రమ చెమట నీరైతే కదా
మీరిట్లా ఉయ్యాలలూగుతున్నారు
నేను కర్రపెత్తనమిస్తే కదా!
మీరు నేడిట్లా రారాజులై ఊరేగుతున్నారు

నా పాదపూలు ముద్రించబడని నేల
నా వేలిముద్రలు లిఖించబడని వస్తువు
నా చెమట తడి అద్దని భోగం
మీలో ఈ నేలమీద ఒక్కటుందా!

ఎందుకురా మరి!
కులం గీతగీస్తారు, కులం కూత కూస్తారు.
అందుకే అంటున్నా!
నాకొక కులమంటని మనిషి కావాలి.
నాకొక మనిషి కావాలి
అచ్చమైన మనిషి
కులం పేరెత్తని స్వఛ్ఛమైన మనిషి కావాలి.

*19-10-2012

నందకిషోర్ । చక్రవ్యూహం

1

ప్రతీ అనుభవం నేర్పేదే.

ఎంతో కొంత.
కొంచెం జ్ఞానం.
అంతే అజ్ఞానం.

ప్రతీ మనిషిదీ స్వార్ధమే.
ఎంతో కొంత.
కొంచెం నీకోసం.
మిగతా తనకోసం.

2

అవకాశం ఉన్నన్ని రోజులు
నియమాలమీద సావాసం.

తీరికలేక,ఓపికలేక ఒకరోజు-
అన్నీ మలిపి ఆనందిస్తాం.
ఒకే జీవితమని గుర్తించేస్తాం.

ఒక్కరోజన్న గడుస్తుందో లేదో-
ముందే చేస్తే బాగుండని ఎవడో
భుజాలుపట్టి ఊపేస్తాడు.
తలలోకి దూరి గోలచేస్తాడు.

ఇంకేం!
ఓ కొత్త పత్రం తయారవుతుంది.
నువ్వెప్పుడు ఆనందించవు.

3

అభిమానం దొరికినన్ని రోజులు
మనసుల మీద వీరంగం.

పొడిబారి,పొగరు తగ్గి ఒకరోజు
ఎవరూ లేరని ఏడ్చేస్తుంటాం.
బతుకిదికాదని తేల్చేస్తుంటాం.

కన్నీటి చుక్కైనా రాల్తుందో లేదో-
హత్తుకొని తిరుగుదాం రమ్మంటు ఎవరో
తెగిపడిన చేత్తో పిలుస్తుంటారు.
పగిలిన గుండెతో పాటకడతారు.

ఇంకేం!
ఓ కొత్త భయం పరుగుతీస్తుంది.
నువ్వెప్పుడు కలిసిపోలేవు.

4

సంజాయిషీ ఇవ్వాల్సిన నిమిషాలు
ఎప్పటిలాగానే మిగిలేఉంటాయ్.
వినాల్సిన మనుషులుండరు.

ఎక్కడున్నారో తెలిసీ-
నడిచే ధైర్యం నీకూ ఉండదు.

సందేహాలు తీర్చాల్సిన మనుషులు
ఎప్పటిలాగానే మిగిలేఉంటారు.
చెప్పాల్సిన నిమిషం మిగలదు.

ఎక్కడికిపోయిందో తెలిసీ-
వెతికే కోరిక నీకూ ఉండదు.

5

ఒప్పుకుంటానంటే నిజం చెప్తా!

రోజోసారి రోజుల్ని లెక్కేస్తామేగాని
నీకు,నాకు,మనలాంటి అందరికీ-
సుఖానికి,సంతోషానికి తేడా తెలీదు.
అవసరానికి,ఆశకి గిరిగీయడం తెలీదు.

ఋతువుకోతీరుగా దుప్పట్లు మారుస్తాంగాని
నీలో,నాలో,మనలాంటి అందరిలో-
ఊహల కొత్తదనం- ప్రయత్నాలకు అంటదు.
నవ్వుల తడితనం-గుండెలకు తాకదు.

15-10-12

వంశీ | క్షుద్రం

రమించు.. రమించు,
శవాల్నీ, గాయాల్నీ, అశుభాల్ని, అస్ఖలితాల్నీ,
పగలుచూడని రాత్రులతో, పదాలు చెప్పలేని విన్యాసాలతో..

ఇంకా.. ఇంకా..
రక్తమంతా చెమటలు కక్కేవరకూ
రిక్తమంతా గావుకేకలు పెట్టేవరకు,
ఎవరది..చంపెయ్.. చంపెయ్ వాడిని,
నీతిభోదలుచేస్తూ నిన్నాపుతున్నాడెవడో,
మనస్సాక్షా...
ముక్కలు ముక్కలుగా నరికెయ్, వీలైతే తినెయ్,
ఏ మీమాంసలెందుకు
నీ మాంసపు రుచి అలవాటేగా..

శరీరం బుధ్దినోడించి
రోజురోజుకూ అతిక్షూద్రుడివైపోయి
నీకు నువ్వే శత్రువై
దారితెలీని లోయల్లో గమిస్తూ
నోరుతిరగని మంత్రాలేవో జపిస్తూ
సున్నితత్వాన్నీ మనిషిమూలాల్నీ సమాధిన తోసి..

పువ్వులన్నీ ఫలాలవకమునుపే చిదిమేసి కార్చిన తేనెలో
విషాలోచనలని ముంచుకు తిని కాలకూటభాష్పాల్ని త్రేన్చు,
రజస్వలించలేక ద్రవించిన స్రావాల తావితో
నాసికను తాటించి వికృతాకారిడివై భ్రమించు..

తొందరగా.. తొందరగా...
ఔషధాల్లేని జాడ్యాన్ని వెంటేసుకుని ధర్మాల్ని వినిర్మించు,
ఉపాసించని దైవత్వాన్ని పురాణాల్లోకి విసిరి
నిర్వేదాలకు భాష్యం రాయి,

నీదైన రసాతలానికి
నీదవని భూతలాన్ని ప్రక్షేపించి ఆఙ్నాపించు..
నువ్వే రాజువి

రమించు.. రమించు..
భూతగణాలతో, దైత్య కణాలతో,
నీలాంటి మరో అష్టావక్రుడు భవించేట్టు
అంధయుగపు రేతస్సు జ్వాజ్వలించేట్టు...

13.10.12

Naresh Mandagondi POEM / TRANSLATIONS

మేధో మూర్తి
_________

విశాల ద్రవిడ భాషాశాస్త్ర ప్రపంచానికి
మకుటం లేని మహారాజు,
పండితుల మహా పండితుడు!
గోవర్ధన గిరినెత్తిన శ్రీకృష్ణుడివై
మహోన్నత జ్న్యానపర్వతాన్ని అలవోగ్గా ఎత్తినవాడా,
భద్రిరాజు కృష్ణమూర్తీ!!

అంతేలేని సువిశాల మహా వ్యాకరణం నీ దోసిటిలో ఒక చుక్క!
ఈ అనంత జ్న్యాన సాగరాన్ని ఒక్క గుక్కలో ఖాళీ చేసినవాడా!
శోధనా తపస్వీ!
అన్వేషణే జీవన రుధిరంగా దేహాన్ని నడిపించినవాడా!
తెలుగు, ద్రావిడ భాషా విగ్న్యానాలు
నీ దీవెనతోనే కదా పునీతమయ్యాయి!

తెలుగు శబ్ద మూలధాతు శోధనం,
వృత్తిగత మాండలిక పదకోశ సంకలనం
నీ కీర్తి పర్వతాలపై మెరిసే రెండు మహా శిఖరాలు...
విగ్న్యాన కేంద్రాలూ, విశ్వవిద్యాలయాలూ
కేవలం నీ స్పర్శతో, బోధనతో
ఎంత గౌరవాన్ని పొందాయి!!
నీలాంటి మేధో మూర్తులు సదా ఖ్యాతిలో సజీవులు
అసమానం నీ ప్రదానం!
లోలోతుల్లో వేళ్ళూనుకుంది కదా నీ ప్రభావం!!
కాలపురుషుడొక విధివంచిత చోరుడు
వేరు దారి లేక నిను మన లోకం లోంచి అపహరిచుకెళ్ళినా
అమరుడవు నీవు!
అమూల్యమైన కాలపు ఖజానాలో
నువ్వు జీవించేవుంటావు అనంతంగా ....

(ప్రఖ్యాత ద్రావిడ భాషావేత్త ప్రొ.భద్రిరాజు కృష్ణమూర్తి గారి దివ్యస్మృతికి...)

ఆంగ్ల మూలం : శ్రీ నరేష్ మందగొండి
రచనా కాలం : ఆగస్ట్‌, 2012

తెలుగు సేత : కరిముల్లా ఘంటసాల
అనువాదకాలం : 01.10.2012

(For those interested here follows the original Text...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Naresh Mandagondi :

August 12.
The scholarship embodied:
-----------------------------------
A king and scholar's scholar in Dravidian lingistics
Like the Krishna's lifting of mountain Govardhan
You did lift the lofty knowledge mountain with ease
We bow to your feet, Bhadriraju Krishnamurthy sir!

The vast and endless classical grammar was the drink
In just one cupped hand, you emptied the ocean large
Research was your tapasya, research is your life blood
...You blessed Telugu and the great Dravidian linguistics.

Telugu verbal bases, Bank of Dialects of professions
The twin peaks in your bigger mountainous fame
Universities and seats of learning are honoured
Your gracious presence and lectures are the worth.

Learned men of your status live in the body of name
The contributions unrivalled, the impact deeprooted
Time the dutiful thief, has stolen you from our world
But you live eternally in the precious volts of Time!!

(A homage to Prof. Bhadriraju Krishna Murthy sir-
the eminent Dravidian Linguist)
— with Naresh Mandagondi.

యాకూబ్ ॥ లోలోపలి గాధ

ప్రేమకోసమే ప్రేమిస్తున్నానా నిన్ను?
కాదు,
నా సహజస్వభావమే ప్రేమ !
గడ్డిపువ్వు శిరస్సుమీద
తళతళలాడుతున్న మంచుబిందువుల్లా
సందేహాలమధ్య, జీవనభయాలమధ్య ప్రేమికుడిలా ప్రకాశిస్తుంటాను.
ప్రేమ - పూలు వికసించినట్లు
నాలో వికసిస్తుంది.

1
ఎవరో మనసులో ఉన్నారు.గుబగుబలాడే గుండె, అలిసిన వదనం, నిరంతర ఖేదం.!

2
రేవులో బిందె ముంచాను
నీళ్ళకు ప్రేమభాష తెలుసని అపుడే తెలిసింది.
ఆత్మనంతా కూడదీసుకుని అది పలికే బుడబుడలభాష
గులకరాళ్ళపై కదిలి
ఆకుపచ్హ తుంగలతో సంభాషించే
సజలగాత్ర ప్రణయ సంగీతభరిత భాష !

3
బాధను ప్రేమించాను
విషాదంలోని ఆనందాన్ని ప్రేమించాను
ప్రేమలోపలి దుఃఖాన్ని,సంతోషాన్నీ ప్రేమించాను

నన్ను నేను దాచుకునేందుకు
ఇంత పెద్దవెలుగులో కొద్దిపాటి చీకటికోసం
వెతుక్కుంటున్నాను

ప్రేమకోసమే ఇలా ఒంటరినయ్యాను

4
జీవితపు ఆవలితీరాన్ని చూడ్డంకోసమే
నిజానికి
నేను ప్రేమపైన అధారపడ్డాను.!!

---------------------------
*Old text,'సరిహద్దు రేఖ'
28-9-2012

http://www.facebook.com/groups/kavisangamam/permalink/450461978339893/

కిరణ్ గాలి || ఒక్కొసారి ||

1. ఒక్కొసారి

సమూహాలకి సాధ్యమైనంత దూరంగా
ఒంటరితనం నడిమధ్యలోకి నడవాలి
నిన్ను నువ్వుగా కలవాలి, పలకరించాలి, పరామర్శించాలి

ఎమో అలా చేస్తె
సమూహాలలొ లేని స్నేహం, స్వాంతన, కోలాహలం
నీకు నీలోనే దొరుకుతుందేమొ

2. ఒక్కొసారి

శబ్ధాలను బహిష్కరించి నిశ్శభ్దాన్ని ఆహ్వానించాలి
కాలం అడుగుల చప్పుడు వినపడని ఖామొషి తేవాలి

ఎమో అలా చేస్తె
నిశ్శభ్దం మౌనం వీడి నీతో మట్లాడవచ్చు,
నువ్వు ఇదివరకెరుగని నిజాలను చెప్పవచ్చు
నువ్వు నిజమనుకున్న అబద్దాలను చెరపవచ్చు


3.ఒక్కొసారి

అలొచనలన్నిటిని ఆర్పేసి శున్యాన్ని వెలిగించి ధ్యానించాలి
స్తబ్ధతలోని చైతన్యాన్ని, చైతన్యంలోని నిశ్చలతను అన్వేషించాలి

ఎమో అలా చేస్తె
ఆ ధ్యానంలోనే సర్వసత్యాలు సాత్కక్షరించవచ్చు
సమస్త సంశయాలు ధ్వంసం కావచ్చు

***


1. ఒక్కొసారి

స్నేహితులని కాకుండా శత్రువనుకున్న వాడినీ సంప్రదించాలి
అహాలు అపోహలు అడ్డురాకుండా అడగవలసినవి అడగాలి

ఎమో అలా చేస్తె
స్నేహితుడిలా సలహాలతో సరిపెట్టకుండా సహాయం కుడా చేస్తాడెమో


2. ఒక్కొసారి

మనిషితో కాకుండా మనసుతో పరిచయించాలి
తనువుతో కాకుండా ఆత్మతో సహచరించాలి

ఎమో అలా చేస్తె
పరిణయంగానె మిగిలిన ప్రహసనం,
రసవత్తర ప్రణయంగా తర్జుమా కావచ్చు


3. ఒక్కొసారి

కూడ బెడుతున్న సంపాదన కాకుండా
దాచి పెడుతున్న కాలాన్ని కుడా ఆత్మీయులకు ఖర్చు పెట్టాలి

ఎమో అలా చేస్తె
కొని తెచ్చిన వస్తువులు ముడివెయ్యలేని అనుభందాన్ని
కలిసి గడిపిన క్షణాలు కడవరకు తోడు తేవచ్చు


***

1. ఒక్కొసారి

పొందవలసిన సుఖాల జాబితా పక్కన పెట్టి
పోగొట్టుకున్న సంతోషాల చిట్టా విప్పి చూసుకోవాలి

ఎమో అలా చేస్తె

లేని వాటిలో వున్న సౌఖ్యం కన్న
వున్నవాటిలో లేని ఆనందంమేముందని తెలుస్తుంది


2. ఒక్కొసారి

పరిగెత్తటం మానెసి
ఆయాస పడుతున్న కాలాన్ని కుదురుగ కూర్చొని చూడాలి
రాలి పడిన క్షణాలని, నిమిషాలని, రోజులని దులుపుకోని జేబులో దాచుకొవాలి

ఎమో అలా చేస్తె
గమ్యంలో వుందనుకున్న గెలుపు గమనంలో దొరకచ్చు


3. ఒక్కోసారి
ప్రశ్నలడగడం, జవాబులు వెతకటం మానెయ్యాలి
పరీక్ష అనుకొని జీవితాన్ని చదవడం ఆపెయ్యాలి

ఎమో అలా చేస్తె
ఫలితం గురించిన బెంగ లేకుండ
స్వేచ్చగా జీవించవచ్చు సంత్రుప్తిగా మరణించనువచ్చు

Date: 29-09-2012

http://www.facebook.com/groups/kavisangamam/permalink/450458578340233

నరేష్ కుమార్ ‎//డబల్ రొట్టె//

రాత్రి ఆకాశంలో
కాసిన చంద్రున్ని
పొద్దున్నే
చేతిలో పట్టుకున్నట్టుండేది
...
డబల్ రొట్టె తింటుంటే

చీ...మా బాపు
నీన్న ఒక్కటే తాగిండ్రా..
గందుకే
ఒక్కటే కొనుక్కుంటా...!
చేతిలో
పవ్వ కీసలు
వట్టుకొనచ్చిన రాజిగాని బాద,
తాతా
మా అవ్వ
పైసల్ రేపిత్తనన్నది
ఒకటియ్యవా..
సత్తిగాని అభ్యర్తన

అమృతాన్ని పంచె
మోహిని
మగవెషమేస్కున్నట్టు
కనవడేటోడు మా డబల్ రొట్టెల హుసేన్ తాత,

సార దాగని మా బాపు
అవసరాల బరువునీ
మా మీద ప్రేమనీ
బడ్జెట్ తరాజు ల జోకి
రూపాయ్ బండి
చేతుళ్ళో
డబల్ రొట్టె గా
తర్జుమా అవగానే
సంబురం
నాతో సావాసానికి
ఉరికచ్చేటిది

గిలాసల పాలు
రొట్టెకి తాగించినాక
మా చిన్నక్కకు కనబడకుండా
నోటి సరిహద్దులు
దాటించేటోన్ని ....

పట్నంలడుగు వెట్టినంక
డబల్ రొట్టె ముచ్చటే
మర్శిపోయినం.
మొన్న
ఊరికి వోతె తెల్సింది
మా పొద్దటాకలికి
ఆనందాన్ని మోస్కచ్చిన
హెరో సైకిలి
ఉరికిన పదారేంద్ల కాలపు
మారథాన్ ల
ఓడిపొయిందాట
గాడెవడో అంగ్రేజొని
పిజ్జా బండి
తాత సైకిలికి
టక్కరిచ్చిందాట

గిప్పుడు
మా హుసేన్ తాత
బెల్టు షాపు కాడ
కీసలేరుకుంటుండు
ఐనా ఆడేం నిరుపేద కాదులే
రొజుకి థీస్ రుపాయ్
ఖర్చు వెడ్తాండు.

భవాని ఫణి || మౌనం

మౌనం ఉదయించింది
మాటల చీకటి కనుమరుగయింది

మౌనం వర్షించింది
శబ్దం నిశ్శబ్దమై చిగురించింది

మౌనం పలికింది
పలుకు మూగబోయింది

మౌనం పలకరించింది
భాషణం బిత్తర పోయింది

మౌనం వెల్లివిరిసింది
వాక్కు వాడిపోయింది

మౌనం పరిమళించింది
ప్రతి మనసూ పరవశించింది
28.09.2012

మోహాన్ కృష్ణ || నవయుగ కవి చక్రవర్తి

భరతవర్షంబీను వజ్రాల ధనరాశి
తూకంబునకు పెచ్చు తూగువాడు
కవిలోకం కెల్ల ప్రత్యేకత గాంచు
విశ్వకవి సమ్రాట్ కవి కోకిల
పదివేల యేండ్ల లోపల ధరాదేవత
కనియెరంగని కర్మయోగి
నిమ్నజాతుల కంటినీరు తుడిచి
శ్వాసించు నిరుపేదకు బంధువై నిలిచినాడు
వినుకొండ పురంబున పుట్టి
ఆంధ్రదేశానికే గౌరవశ్రీ అయినాడు
మనుజుడై పుట్టి
ఖ్యాతి పదిపుట్లు సంపాదించిన వాడు
తిండి లేక భారత సంతతిలెల్ల
ఉపవాస దీక్ష పూనితే
ముప్పది మూడు కోట్ల దేవతలు
ఎగబడుతున్నారు నైవేద్యం కొరకు అని
ఈ కష్టం శివునికి తెల్పగా
చిత్రంబుగా ఖగసతిని చేసినాడు సాధనంబుగా
అట్టి మహర్షికి
తన గురువులే చేసినారు
గండపెండేర,కనకాభిషేక సత్కారాలు
కళా ప్రపూర్ణుడు, పద్మ భూషణుడు
నవయుగ కవిచక్రవర్తి ఇతడే
విశ్వనరుడు- మన జాషువా!
28-09-2012.

డా. కాసుల లింగారెడ్డి || ఒకానొక అసంపూర్ణ వాక్యం కూర్చి,గురించి....

1
ఒక అసంపూర్ణ వాక్యం గురించి
నేనిప్పుడు మాట్లాడుతున్నా-
భావాల్నే కాదు, భాషల్నీ వక్రీకరించే వాడివియ
అసంపూర్ణ వాక్యాల ఆత్మఘోష నీకేమెరుక?
చరిత్ర పుటల్లో మిగిలిపోయిన
ఒక ఉద్విగ్న అసంపూర్ణ వాక్యం గురించి
మళ్ళీ మాట్లాడుతున్నా-

2
జానెడు భూమిజాగ కోసం
గుప్పెడు తిండిగింజల కోసం
ఒక్క పొట్టతిప్పలు కోసం
ఆ మట్టిపుట్టల కోసం
బారులు తీరిన
బాటెరుగని చీమలు
తొక్కిపెట్టినా కుట్టనేర్వని చీమలు
చిన్ని చిన్ని సర్పాలు చిల్లర దేవుళ్ళు
నడిచొచ్చె దారులల్ల కలిసొచ్చె కాలమది-
దారి కాచి
శత్రువు మంద మలిపి
చెరువు కట్టలేసిన చీమలు-
కందకం తవ్వి
కండ్ల కారం కొట్టి
గుత్పలు చేతపట్టి
గుండెలు ఎదురొడ్డి నిలిచిన దండు-
కత్తుల వంతెన దాటి
కాలాన్ని జయించిన కవాతు-
కొండి విరిగిన తేళ్ళు
కాళ్ళు తెగిన జెర్రి
తోక ముడిచి
కోటగోడల దాగిన రక్తపింజర.
3
వేల పులుల మింగిన అనకొండ
చీమలదండుకు అభయమిచ్చిన అనకొండ
రంగు మార్చి
రక్తపింజరకు రక్షణిచ్చి, రాజభరణాలిచ్చి
మట్టిని తొవ్వి
చెట్టును కూల్చి
పుట్టను తొల్చి
చీమల దండును చిందర వందర చేస్తె
బేత దాటి వైరి పక్షాన చేరిన చిన్ని సర్పాలు
మువ్వన్నెల తువ్వాళ్ళ మాటున ముఖం దాచుకున్న చిల్లర దేవుళ్ళు-
సెప్టెంబర్‌ పదిహేడు
చెదిరిపోయిన ఆశయ పతాక ప్రతీక
ఆగస్టు పదిహేను
అనూహ్య రాకాసి అనకొండ పుట్టిన రోజు
చీమల దండు చరిత్రలో రెండు గ్రహణాలు
ఒక అసంపూర్ణ వాక్యాన్ని నిలువరించిన రెండు కామాలు.
4
ఇప్పుడు
చారిత్రక ద్రోహాలకు
గుండె పగిలిన చీమల దండుకు సైరనూదాలి
దినద్వయం ముఖాల మీద నల్లటి తారు వేయాలి
కామాల కింది కొసలు విరిచి
వాక్యాన్ని పూర్తి చేయాలి.

డా|| కాసుల లింగా రెడ్డి
సెల్‌: 9703432211


రచనాకాలం: 11 సెప్టెంబర్‌ 2007.
ముద్రితము: ఆంధ్రజ్యోతి దినపత్రిక 'వివిధ'లో 17 సెప్టెంబర్‌ 2007.

కె.కె. // ప్రయాణం

ఇదొక ప్రయాణం,
రహదారిలా కనిపిస్తుంది,
ఎడారిలా ఎదురవుతుంది.
ఎంత లోతుకెళ్ళినా ఒక్కోసారి,
చమురుచుక్కైనా చెమరించదు.

ఇదొక ప్రయాణం,
రోడ్డుమీద,నడ్డివిరుస్తూ నడవాలనిపిస్తుంది,
అంతలోనే అడ్డదారి సందుల్లో కాలు నడుస్తుంది.
మందలో ముందుకు పోయే ముఖాన్ని,
ఎవరు గుర్తు పడతారులే అనుకుని,

ఇదొక ప్రయాణం,
ఒక సుదీర్ఘ వాక్యం.
పాడెక్కినప్పుడే ఫులుస్టాప్,
వాక్యం పూర్తి చెయ్యాలనుంటుంది.
కామా మంచం మీద
కునికిపాట్లు పడుతుంటుంది.

ఇదొక ప్రయాణం,
జారిపడని కాలుంటుందా???
గాయపడని గుండె ఉంటుందా???
రంకెలేసి గర్జించాలని ఉంటుంది.
సంకెలేసిన గొంతు సకిలింతలతో సరిపెడుతుంది.

కానీ... ఇదొక ప్రయాణం,
ప్రయోగం చేస్తేనే ప్రకాశం,
ప్రయత్నిస్తేనే వికాశం,
మంచుపొగలా మూల్గుతావెందుకు అనుదినం,
మండే నిప్పులా గుప్పుమనాలి కనీసం ఒక్క క్షణం

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥ఆలోచనా శకలాలు

1
పువ్వుతో పాటు
పొద్దూ తిరుగుతోంది
బిడ్డ చుట్టూ తల్లిలా

2
నాన్న రాయని
వీలునామా
అమ్మ

3
కొన్ని దృశ్యాలు అతుక్కుపోతాయి
కొన్ని దృశ్యాలు అలుక్కుపొతాయి
కొన్ని దృశ్యాలు అడుక్కుపోతాయి
మనసు సరోవరం

4
సముద్రం
కన్నీరు ముందు
పిల్లకాల్వ

5
రూపాయి-నోటు
పాపాయి
-ప్రేమ ప్రాంసరీనోటు

6
వేదానికైనా
వేదనే మూలం
రామాయణమే వేదం

7
గింజ
గాదెలో ధాన్యం
భూమిలో జీవం

8
స్వర్గం టూ నరకం
వయా భూలోకం బస్
ఫుల్

8a
నరకం టూ స్వర్గం
వయా భూలోకం బస్
నిల్

9
రెడ్డొచ్చె
మొదలాడు
-జీవితం కదా!

10
రాత్రి ఎప్పుడు పెట్టిందో!
మందారం పండింది నాన్నరచేతిలో
అమ్మప్రేమ గోరింటాకు మహిమ

11
సందు ఇరుకైనా
ఇళ్ళు విశాలం అప్ప్టట్లో
ఇళ్ళు విశాలమే
గుండె లిప్పుడు గుప్పెట్లో

వంశీ // కన్ఫెష్షన్స్

లోపల్లోపల్లోపల్లోపలి
కేంద్రక జన్యుపటపు అతిబలహీన
హైడ్రోజన్ బంధాలసాక్షిగా,

ఖాలీ సీసాలమ్మి కొనుక్కుతాగిన
విదేశీ దారు ధారల కామపు కళ్ళు హరాయించుకోలేని
సౌందర్యంపారే ఫ్రౌడల బజారు
నడుమ్మడతల్లో గొంతుపిసుక్కుని
లిప్ స్టిక్ వాసనల్లో ఆయువు దహించుకున్న దాహంలో,

రహస్య మైదానపు మైధునాల్లో
చుంబనాల చేదుని, రాపాడించిన చర్మాల తడికి
నిశ్శబ్దంగా అన్వయిస్తూ
నిషిధ్దాక్షరాన్నై నిశీధిన నిశ్చలంగా
సుప్త నిష్ఫలాల ఆవల
లిప్త లిప్సల లాలస..

భాఆఆఆఆఆఆఆణ్ ణ్ ణ్ ణ్ ణ్ ణ్ ..
సృష్ట్యాదిన మహావిస్ఫోటనం చిత్రించిన శిథిల
స్ఫోటకప్మచ్చల వదనం కార్చే రసిలో పేరుకుపోయిన
అతిరాత్రపు యఙ్నం విదిల్చిన సంప్రోక్షణపు మసికి
మిధ్యా మానస మానవుణ్ణై,
వధ్యపు మానుకు నిర్జీవపు కానుకనై..

సౌందర్యరాహిత్యంతో
వికృతాసనపు వైకుంఠపాళికి
పాము మింగిన సోపానాల అవరోహణాన,
విరుధ్దవినోదాల విపరీతచర్యల మహానందాన
పరుగాపని కాలం విలోమమై,
అవనిలోనే అంతమైన అంకురంలా
అవధిదాటి అల్లుకుపోయిన అవకరంలా...

28.9.12

నందకిషోర్ || నా తెలంగాణ (గేయ కవిత)

అరవైయేండ్లసంది- మనము నిండా రంది
కడుపునిండా తిని -ఎన్ని రోజులైంది?
ఎట్టెట్ల బతికినవ్ తెలంగాణ?
నువ్వు ఎట్ల గడిపినవమ్మ తెలంగాణ?

దీనమైన బతుకు-కడుపు నింపని మెతుకు
హూనమైన ఒళ్ళు-దూపకందని నీళ్ళు
చేవగలిగిన తల్లి తెలంగాణ!
నీ కధ ఎంత సిత్రామె తెలంగాణ!

వలసవాదులంత-విడుదలని ఆపేస్తే
వలవల ఏడుస్తు-రోజుల్ని లెక్కేస్తు
ఎదురుచూసే తల్లి తెలంగాణ-నీకు
ఎదురొస్త సూడమ్మ తెలంగాణ

అస్తిత్వమే నేడు ఆగమయిపోతుంటే
ఇంక ఆగేదేంది - అణిగి ఉండేదేంది
పోరు దారిలోన తెలంగాణ-నేను
పొలికేక పెడతాను తెలంగాణ
-
వనవాసమొచ్చిన సీతారామయ్యను
పర్ణశాలవయ్యి సేదదీర్చినవంట
అనుమంతుడెగరంగ తెలంగాణ-నువ్వు
కొండగట్టయ్యావ తెలంగాణ

నరసిమ్ముడేరాగ యాదగిరిగ వెలిసి
పాండవుల్నిదాచ నేలకొండల కలిసి
గోదారి తీరాల తెలంగాణ-వేదాల
నోదార్చినావంట తెలంగాణ

కంఠేశ్వరములోన కొలనుపాకలోన
ఇందురు కోటల్లో చోళెవాడల్లోన
వేలయేండ్లకుముందె తెలంగాణ-నువ్వు
విలసిల్లినావంట తెలంగాణ

కోటిలింగాలలో ఆటలాడిననాడు
నేలకొండల్లోన బుద్దినేర్చిననాడు
ఆకాశమందింది తెలంగాణ-యీ నేల
సింగిడై పూసింది తెలంగాణ

త్రిభువనగరికోట తిరుగాడినా రోజు
కాకతీయుల కలలకోకలేసినరోజు
అమ్మవైపోయావె తెలంగాణ-పచ్చాని
అడవుల్లో నడిచావె తెలంగాణ

మెతుకుదుర్గంలోన ఏకశిలలపైన
రామప్ప శిల్పాల్ల వేయి స్తంభాలల్ల
నాట్యాలు జేసావె తెలంగాణ-నువ్వు
నవ్వుతూ తిరిగావె తెలంగాణ

అబలవంటు తలచి ఆక్రమించగ వస్తె
ఆవేశమె ఎగసి మగవేషమే వేసి
ఎదురించినావమ్మ తెలంగాన-రుద్రమ్మ
చేతుల్లో కత్తివై తెలంగాణ

జంపన్నవాగులో జరిగింది ఒక తప్పు
తెలిసితెల్వని తప్పు తెచ్చె నీకు ముప్పు
గూడెంల గుడిసెపై తెలంగాణ-సమ్మక్క
సల్లటి సూపువే తెలంగాణ

అడవిబిడ్డల కప్పమడిగిన పాపమే
బంగారుసువ్వల్ల బందీగబోయింది.
వీరశైవముబోయి తెలంగాణ-యీడ
బానిసత్వము సొచ్చె తెలంగాణ

బహుమనీ మొఘలాయి సుల్తాన్లు సైతాన్లు
షాహీలు,జాహీలు దొరలు,దోపిడిదార్లు
అధికారమెవడైన తెలంగాణ-నువ్వు
అణిగి ఉన్నవె తల్లి తెలంగాణ

బమ్మెరపోతన్న పాల్కుర్కి సోమన్న
పిల్లమర్రిన పినవీరభద్రన్న
కవులగన్నా తల్లి తెలంగాణ-పాట
కట్టడం నేర్పావె తెలంగాణ

బాధనోర్చుకుంటు బతుకునీడ్చుకుంటు
బరువైన గుండెలో కండ్లల్ల నీళ్ళతో
అడవిదారులపొంట తెలంగాణ-నువ్వు
అడుగులేసావమ్మ తెలంగాణ
-
గుర్రాలపై వచ్చి గుడులు కూలగొట్టి
మతముమారమంటు కుతికపై కాలేస్తే
ఊపిరాపకుండ తెలంగాణ-మమ్ము
కాపాడిన తల్లి తెలంగాణ

తోలు చెప్పుల కింద చెయ్యి నలుగుతున్న
మరఫిరంగి గాయం గుండె సలుపుతు ఉన్న
కన్నబిడ్డల పొదివి తెలంగాణ-కడుపు
దాసుకున్నవె తల్లి తెలంగాణ

ఆడబిడ్డల చెరచి అడవిసంపద దోచి
అడ్డమొచ్చినోని కాళ్ళు చేతులు విరిచె
కాలమే కదలంగ తెలంగాణ-మమ్ము
కాసుకున్నవె తల్లి తెలంగాణ

అడవుల్ని అక్కల్ల,నదిని నాయనలాగ
తండాని తమ్మునిల,పల్లెల్ని పిల్లల్ల
సూసుకున్నవె తల్లి తెలంగాణ-కండ్లల్ల
కలుపుకున్నవె తల్లి తెలంగాణ

పంటని పల్లెని ఇంటి ఇల్లాలుని
ఏది దొరికినగాని ఎత్తుకెళ్ళిపోయి
మానాలుదోస్తుంటే తెలంగాణ-నువ్వు
మౌనంగ ఏడ్చినవె తెలంగాణ

బాంచలంటు దొరలు బతుకులాగంజేస్తే
బట్టలే ఇప్పించి బతుకమ్మలాడిస్తే
గుండె రాయిగ మార్చి తెలంగాణ-
ఏడ్చిన దైన్యమె తెలంగాణ

కరువు దాపురించి కాలువల నీళ్ళెండి
గడిలబాయికాడ నీళ్ళు తేవబోయి
దొరలసూపుకి నోచి తెలంగాణ
దాంట్ల దూకిన రోషమె తెలంగాణ

కాళ్ళ రెక్కల కష్టం శిస్తుకట్టనంటే
కన్నెర్రగాజేసి కాల్చిపారేస్తుంటే
కడుపుతీపి పొంగి తెలంగాణ-కన్నీటి
నదులపారిన తల్లి తెలంగాణ

నోటికాడి ముద్ద నైజాములాక్కుంటే
కూటికిగతిలేక కొడుకులేడుస్తుంటె
రజాకార్లను తరుమ తెలంగాణ-
రగిలిపోయిందాన తెలంగాణ

ఎండనక వాననక చేసిన కష్టాన్ని
బండెనక బండ్లల్ల నిజాం పట్టుకపోతే
నిండైన నీ గుండె తెలంగాణ-నిప్పు
కణికల్లె మండిది తెలంగాణ
-
బలిఅవుతనని ఎరిగి నాజీలకెదురేగి
బందూకుగొట్టంల బతుకురాగం పాడి
తిరగబడ్డవె తల్లి తెలంగాణ-యాదన్న
గొంతుకల పాటవై తెలంగాణ

పసులు కాసేటోన్ని పైసల్ కట్టుమంటే
పసిపిల్లలా అడివి పరేషానయితుంటే
గెరిల్లాపోరులో తెలంగాణ-భీమన్న
విల్లమ్ములయ్యావ తెలంగాణ

రాంజిగోండుతో కలిపి వెయ్యిమందిని తెచ్చి
ఉరులమర్రికి కట్టి ఉయ్యాలలూగిస్తె
ఊడల్లో వాళ్ళూగ తెలంగాణ-ఇంకింత
గట్టిపడ్డ చెట్టు తెలంగాణ

వెట్టిచాకిరి బతుకు ఆత్మగౌరవ ఘోషై
జాగీర్ల జామీన్ల ఆగడమంతుసూడ
ఆయుధం పట్టావె తెలంగాణ-కొమ్రన్న
త్యాగమే సూస్తుంటె తెలంగాణ

కొంగునడుముకి చుట్టి కొడవలి చేతబట్టి
విన్నూరు దేశ్‌ముఖ్ వెన్నుపూసలు కదల
ఉరికురుకి దూకినవె తెలంగాణ-ఐలమ్మ
సూపు పౌరుషంల తెలంగాణ

కుచ్చుటోపి అయితే నేను పెట్టనంటు
సమ్మెరాగంపాడి సర్కారునే దింపి
వెలివేస్తేబడినిండి తెలంగాణ-రంగన్న
నామంల గెలిచావె తెలంగాణ

నా తెలంగాణ కోటి రతనాల వీణంటు
తీగ తెంపి నువ్వే మంటలేసినవంటు
తిడుతుంటె దాశరధి తెలంగాణ-జైలు
గోడెక్కి ఆడినవె తెలంగాణ
-
కూలిన ఖిల్లాల బురుజుల్ల కమాన్ల
పారిపోయిన దొరల మూతపడిన గడిల
తలదాచుకున్నావె తెలంగాణ-మమ్ము
పొత్తిళ్ళ దాచావె తెలంగాణ

సర్కారు ఏలుబడి సావు తప్పించుకుని
సర్ధారు సైన్యంతో మాట నెగ్గించుకుని
మమ్ము కన్నవె తల్లి తెలంగాణ
మళ్ళ జన్మనిచ్చినవమ్మ తెలంగాణ

పుట్టిన ఘడియల్నె ఎట్ల సాదుతవంటు
పురిటిబిడ్డ నోట్ల గింజేయసూస్తుంటే
పనికిజేరినవమ్మ తెలంగాణ
దొరలపాత బాధలు మరిచి తెలంగాణ

చిందిన నెత్తురు చనుబాలుగాదాపి
రాలిన ప్రాణాల్ని గోరుముద్దలుబెట్టి
మమ్ము సాదినవమ్మ తెలంగాణ-గుండె
కెత్తుకుని సాకవె తెలంగాణ

ఒరిగిన అమరుల వీరగాధలు జెప్పి
విప్లవాలని అల్లి జోలపాటగ పాడి
నిదురపుచ్చినవమ్మ తెలంగాణ-మమ్ము
ఎండిపోయిన ఒడిల తెలంగాణ

పోరాటాల భాష మాటలే పలికించి
ఉద్యమం పలకపై అక్షరం దిద్దించి
పెత్తందార్లను తన్న తెలంగాణ-మమ్ము
పెంచినవమ్మ తెలంగాణ

కొండగాలిపాట వాగువంకల ఆట
గువ్వపిట్టలకూత గంజిగడక మేత
మాకు తెలిపినవమ్మ తెలంగాన-మా
మనసు నింపినవమ్మ తెలంగాణ
-

తెలీవిలేనోళ్ళమని సదువురానోళ్ళమని
మదరాసు బొంబాయి మనుషుల్ని పట్కొచ్చి
మనల అడుగునతోస్తె తెలంగాణ-ముల్కి
ముల్లువైగుచ్చినవ్ తెలంగాణ

కుడినుండి ఎడమకి రాసెటోడెందుకని
కొలువుల్ని సదువుల్ని కాలరాసేస్తుంటె
సిటీ కాలేజిలో తెలంగాణ-లేత
సిగురోలే పూసినవ్ తెలంగాణ

మన ఇంట్ల కుర్చేసి మనల నౌకర్‌జేసి
సాంబారు ఇడ్లీలు జొన్నరొట్టెలమేస్తే
చెయ్యి పిడికిలి బిగిసి తెలంగాణ
చెంప దెబ్బల్ల కలిసినవె తెలంగాణ

పెద్ద మనుషులుజేరి పద్దుపత్రం రాసి
కనికట్టునేజేసి తాకట్టు నినుపెడితె
పయ్య పద్దతికింద కింద తలంగాణ
నలిగిపోయిన చెయ్యి తెలంగాణ




ఢిల్లినుండి వచ్చి పెళ్ళి నాటకమాడి
అంచుల్ని చెరిపేసి ఉంచుకొమ్మన్నారు.
ఉమ్మడి రాష్ట్రమని తెలంగాణ-నిన్ను
అమ్ముకుని ఉరికిండ్రు తెలంగాణ

భాషపేరుజెప్పి పక్క ప్రాంతం కలిపి
అంధకారముదెచ్చి ఆంధ్రదేశమనిరి
కొత్త పేరు మొలిచె తెలంగాణ-నిన్ను
వేరు పురుగై తొలిచె తెలంగాణ

వాడొకడు వీడొకడు దేహి అంటు వస్తె
వాడవాడలు రాసి వాళ్ళకిచ్చినావు.
మనసున్న తల్లివే తెలంగాణ-నువ్వు
దయ ఉన్న మన్నువే తెలంగాణ

దేహి అంటు వచ్చి దేహమంతా పొడిచి
ఆంధ్ర సర్కరోడు ఆర్డర్లు వేస్తుంటే
కుత్తుకను తొక్కంగా తెలంగాణ-నువ్వు
ఎత్తుకున్న బోనం తెలంగాణ
-
వ్యవసాయమన్నారు-భూములే కొన్నారు
చీమల పుట్టల్ల పాములైపోయిండ్రు
వలసవాదులు వచ్చి తెలంగాణ-వాళ్ళె
విషనాగులయ్యిండ్రు తెలంగాణ

ముల్కిరూల్సుని వాళ్ళు మూసిల ముంచిండ్రు
గెలిచిన తీర్పుని మలిపేసి నవ్విండ్రు
ఫ్రీజోను చేసిండ్రు తెలంగాణ-వాళ్ళు
ప్రేతాల మించిండ్రు తెలంగాణ

ఇరవయ్యొక్కటి వస్తె హింది పాసన్నారు
ఇష్టమొచ్చినట్టు రాజ్యాంగం మార్చిండ్రు
దొరల రాజ్యంబోయి తెలంగాణ-యీడ
దొంగపాలన వచ్చె తెలంగాణ

వలసవాదులుమారి విషవాదమే నూరి
కొలువుల్ని భూముల్ని కొల్లగొడుతు ఉంటె
మండిపోయినదాన తెలంగాణ-గుండె
మంటలారనిదాన తెలంగాణ

పోరపొమ్మంటుంటే పాతుకునిపోయిండ్రు
రాజధాని మొత్తం మా రాజ్యమన్నారు
పాతబడ్డామంటు తెలంగాణ-నిన్ను
పాతరెబెట్టిండ్రు తెలంగాణ

పన్నెండేండ్లు ఉండి ఇల్లు మాదన్నారు
ప్రశ్నిస్తె పోలీసు బలగాల దింపిండ్రు
పసిపిల్లలను సంపి తెలంగాణ-తెల్లోల్లె
నయ్యమనిపించిండు తెలంగాణ.

ముల్లెమూట సర్ధి ఎల్లిపోరా అంటె
మూన్నూట డెబ్బై ప్రాణాలు తీసిండ్రు
మనుషులకి సావుంది తెలంగాణ-వాళ్ళ
త్యాగం సావులేంది తెలంగాణ

సీమాంధ్రులమని మరిచి సిగ్గుశరమొదిలేసి
ముఖ్యమంత్రి కూడ మావోడె అన్నారు.
సింహాసనమే ఎక్క తెలంగాణ-నక్క
సింహంగాదు తెలంగాణ
-
ప్రజాసమితిపెట్టి పదిజిల్లలు తిరిగి
పార్లమెంటు సీట్లు పన్నెండు గెలిచిండు
పదవి ఎరకి చిక్కి తెలంగాణ-ఒకడు
పారిపోయిండమ్మ తెలంగాణ

పార్టీని కాంగ్రెస్‌ల పరువుని గోదాట్ల
కలిపి కనపడకుండ ఢిల్లీకిపోయిండు.
తల్లి తాళిబొట్టు తెలంగాణ-వాడు
తాకట్టుబెట్టిండు తెలంగాణ

కుటిల కుతంత్రాల మనలేని పిల్లల
ఒళ్ళు బాధలుజూసి తల్లడిల్లిపోయి
తండ్లాడినావమ్మ తెలంగాణ-కాళన్న
గొడవ గోడు నువ్వు తెలంగాణ

తెలుగంటె మాదంటు తెలివంతజూపిస్తె
పుంటికూరని ఆంధ్రమాతంటు పూజిస్తె
యాస బదనామైతే తెలంగాణ-యశోద
కధలబూసిన పువ్వు తెలంగాణ
-
యాస బొందలబెట్టి భాష మాదన్నారు
భోగంమేళా ఆట యోగమని అన్నారు.
తమ్ముని లెక్కజూస్తె తెలంగాణ-వాళ్ళు
ఆస్తి పంచమండ్రు తెలంగాణ

సంప్రదాయం మాది నేర్చుకొమ్మన్నారు
అమ్మతమ్ముని కూడ చేసుకోమన్నారు
పీర్ల నెత్తినెక్కి తెలంగాణ-జోడు
సవ్వారిజేసిండ్రు తెలంగాణ

హైద్రబాదు మేమె కట్టినామంటారు
చార్మినారు ప్లాను గీసినమంటారు
మోచేతుల బతికి తెలంగాణ-వాళ్ళు
మొకము నాదంటారె తెలంగాణ

అడిగి వచ్చినోళ్ళు అభివృద్ది మాదంటు
మురికంత మూసీల కలిసేలజేసిండ్రు.
కాళ్ళు మొక్కెటోడు తెలంగాణ-వాడె
కాళ్ళొత్తమంటడె తెలంగాణ
-
గోదావరి క్రిష్ణ పరవళ్ళు తొక్కిన
పంటచేనుకి నీటి సుక్క దిక్కులేదు.
నోరు తెరిచిన బీడు తెలంగాణ-నువ్వు
నల్ల రేగడి గోడు తెలంగాణ

సుక్కనీరులేక డొక్కలెండుతుంటే
సర్కారు నిధులల్ల టక్కరిచ్చె నీకు
నిండిపోయిన కరువు తెలంగాణ-నువ్వు
ఎండిపోయిన చెరువు తెలంగాణ

మానేరు మంజీర పొంగి పొరలవేంది
కిన్నెరసాని వన్నె కులుకుయేమయ్యింది
ముచికుంద యేమైంది తెలంగాణ
అది మూసి ఎందుకైంది తెలంగాణ

ప్రాణహిత చేవెళ్ళ ప్రాజెక్టేడబాయె
సాగర్ల నీళ్ళని ఎవని పంటకిబాయె
పుట్టగతిలేనోళ్ళు తెలంగాణ-నిన్ను
పుట్టి ముంచిండ్రమ్మ తెలంగాణ

ఇచ్చంపల్లి మర్చి పోలవరమని ఒకడు
బాబ్లి కట్టి ఒకడు ఆల్మట్టి అని ఒకడు
పొరుగు రాష్ట్రపోడు తెలంగాణ-నోట్లె
మట్టి కొట్టినాడు తెలంగాణ

తుంగభద్ర కృష్ణ కళ్ళముందే ఉన్న
పాలమూరిపొలము వలస ఎందుకుబాయె
నీటిమీది లెక్క తెలంగాణ-నిన్ను
తుంగలో తొక్కింది తెలంగాణ

సిరిసిల్ల గద్వాల చేనేత యేమాయె
ఇందూరు మగ్గాలు బొంబయెందుకుబాయె
ఆప్కో అంటె అర్ధ అర్ధం తెలంగాణ-సాబ్కో
అయిపోయిందె తెలంగాణ

ఆరుగాలంజేసి పంట తీసేటోడు
బాయిల్ల పనిజేయ దుబాయి పోయిండు
ఎంత కష్టమొచ్చె తెలంగాణ-అంత
నష్టమెవడు తెచ్చె తెలంగాణ
-
ఎగురుతు ఆడేటి ఎర్రజెండేమైంది
దున్నెటోందె భూమి అన్న అన్నలేరి
చర్చలకు పోయిండ్రు తెలంగాణ-వాళ్ళు
సుక్కల్లోజేరిండ్రు తెలంగాణ

ఆంధ్రోడిపాలన అంధకారములోన
సుక్కల్లో అన్నలు దిక్కుల్లో అరుపులు
కుక్కలా పెత్తనం తెలంగాణ-నిన్ను
చిక్కుల్లో తోసెన తెలంగాణ

సూరుకు తలతగిలి రకతంకారుతుంటే
పాపాల చీకట్ల ఉద్యమ దీపంబెట్టి
తచ్చాడినవె తల్లి తెలంగాణ
సొంత తనయులని ముద్దాడ తెలంగాణ

సక్కనైన గుణము నిన్ను ఇడవకపాయె
దిక్కులేని యాల సావన్నరాదాయె
సూరీడు పొడవంగ తెలంగాణ-పొద్దు
ఎరుపులో తేలావె తెలంగాణ
-
ప్రకటించినానంటు పత్రికల మీదెక్కి
పదిరోజులకె ఒకడు మాట మార్చేసిండు
పెట్టుబడి దయ్యాన్ని తెలంగాణ-నువ్వు
మట్టుబెట్టవె తల్లి తెలంగాణ

శ్రీకృష్ణుడిపేర కుట్రజేసిండొకడు
పాండవులనిడిచేసి కౌరవులజేరిండు
ఆత్మగౌరవమంటె తెలంగాణ-అది
నాకు తెల్వదండు తెలంగాణ

మా అన్న ఒకని న్యాయమడగబోతె
రాయలతెలంగాణ రావొచ్చునన్నాడు
మతములేనిదాన తెలంగాణ-మమ్ము
సీమలో కలపొద్దు తెలంగాణ

తెలంగాణ నా ధ్యేయమన్నాడొకడు
తీరజూస్తెవాడె సమైఖ్యాండ్రన్నాడు
స్వార్ధపరులజూసి తెలంగాణ-నువ్వు
సావునెతకొద్దమ్మ తెలంగాణ

సామాజికమని ఒకడు సంకలె గుద్దిండు
విశాలాంధ్ర నేడు ఇంపుగుందంటాడు
విలువలేని మాట తెలంగాణ-నువ్వు
బలి అయ్యిపోవద్దె తెలంగాన

సెంటిమెంటుని మేము గౌరవిస్తామంటు
మాట మార్చినోడు జైళ్ళు తిరగబట్టె
తప్పుజేసినోడు తెలంగాణ-శిక్ష
అనుభవిస్తాడమ్మ తెలంగాణ

రబ్బరు బుల్లెట్లు రక్కసి నృత్యాలు
ఎదురుమాట్లాడితె ఎస్మాలు గిస్మాలు
లాఠీ దెబ్బలు తగిలి తెలంగాణ
నీ తోలంత కమిలింది తెలంగాణ

రెండుకళ్ళని ఒకడు రెండు నాలకలోడు
యీడ్నెపుట్టిన అనే హిట్లరు ఇంకొకడు
మోకాలు అడ్డేస్తె తెలంగాణ-వాని
కాళ్ళు ఇరగగొట్టు తెలంగాణ
-
సిగ్గుశరములేని బద్మాశిరాజ్యంల
ఎనిమిదొందలమని బలిదానమయ్యిండ్రు.
రాజకీయములోన తెలంగాణ-నీ
రక్తమె మరిగింది తెలంగాణ

ఒక్క పుట్టుకలోనె ఇంకెన్ని యాతనలు
మొక్కవోని దీక్షకెన్ని ఆటంకాలు
కాలిపోయిన బతుకు తెలంగాణ-నువ్వు
సావులేని ఆత్మ తెలంగాణ

ఉరికొయ్య తాళ్ళల్ల ఊగేటి కాళ్ళల్ల
సల్ఫాను డబ్బాల్ని మోసే చేతుల్లల్ల
పాణంల పాణమై తెలంగాణ-నువ్వు
వదిలిపోవద్దమ్మ తెలంగాణ

బీడు భూముల్లోని కోతకడుపుతోటి
ఇంకిపోయిన కాల్వ నీళ్ళ ఈపుతోటి
అట్లనే ఆగుండు తెలంగాణ-నీకు
అమృతం తెస్తున్న తెలంగాణ

అమరవీరుల స్థూపం చిట్టచివరంచులో
యెలిగేటి సుక్కల దారిలో అడుగేసి
ఇదిగిదిగో వస్తున్న తెలంగాణ
ఇంక ఏడ్వకె తల్లి తెలంగాణ

అస్సైదుల అంటు ఆటలాడుకోని
పెట్రోలు మంటల్తో తానమెపోసుకుని
నిన్ను చేరుతనమ్మ తెలంగాణ-నీ
కన్నీరు తుడిచేస్త తెలంగాణ

చేనేత మగ్గంల బట్టలే నేసుకొని
సెజ్జుభూములకాడ దర్జాగ యేసుకుని
అలయ్‌బలయ్ అంటు తెలంగాణ-తల్లి
అందర్ని కలుస్తా తెలంగాణ

తూటాలకెదురేగె ఆటలె చూపించి
బూట్ల కవాతులకి జోడురాగం పాడి
మురిపిస్తనె తల్లి తెలంగాణ-నీకు
ముద్దుబెడతానమ్మ తెలంగాణ

నాగేటి సాళ్ళల్ల నవ్వేటి బతుకుల్ల
పనిచేసెరెక్కల్ల పల్లె పాటల్లల్ల
నీతోటె నేనుంట తెలంగాణ-నిన్ను
వదిలిపోలేనమ్మ తెలంగాణ

బూరుగు చెట్లల్ల బుర్కపిట్టల్లల్ల
తంగేడు పువ్వుల్ల అడవి ఆకుల్లల్ల
కలిసిపోతానమ్మ తెలంగాణ-నిన్ను
కావలించుకుంట తెలంగాణ

తల్లిపాలుదాగి రొమ్ముగుద్దేటోల్లు
సందుల్లల్లదాగి మొకము చాటేసిండ్రు
డప్పుసప్పుడుజేసి తెలంగాణ-వాళ్ళ
ముప్పుతిప్పలుబెడత తెలంగాణ

కేంద్రమే కదిలేట్టు ఢిల్లి ఊగేటట్టు
అన్నదమ్ముల వెతలు జల్ది తీరేటట్టు
పొరుజాతరలోన తెలంగాణ-నేను
పొలికేకబెడ్తానె తెలంగాణ

రాళ్ళుపోగు చేసి ఆయుధాలుగ దాచి
అడ్డమొచ్చెటోని అంతునేసూడంగ
అడుగేసి కదులుతా తెలంగాణ
పిడుగల్లె దుంకుతా తెలంగాణ

పూలు తెంపుకోని గుండెకద్దుకోని
అమరుల త్యాగాల్ని కళ్ళల్ల నింపుకొని
ఉరికేటి సూపుతో తెలంగాణ-నేను
ఉద్యమాన్నవుతానె తెలంగాణ

గునుగు పువ్వుల్లోంచి గుండెమలుపుల్లోంచి
ఎండిపోయిన చెలక ఎరుపు చెక్కిట్లోంచి
ఎదురువస్తానమ్మ తెలంగాణ-నేను
వెలుగు సూరున్నవుత తెలంగాణ

జబ్బకు సంచేసి దబ్బుదబ్బున కదిలి
చేతిలో జెండతో నినదించె గొంతుతో
సాగరహారమై తెలంగాన-
హారతే నీకిస్త తెలంగాణ

28-09-12