క్రాంతి శ్రీనివాసరావు || సిరాపాల అమ్మ ||

నిన్నటి దాకా నాన్ననే నేను- -
ఈమధ్య అమ్మను కూడా అయ్యాను

ఎత్తుల్లోకి లోతుల్లోకి
మూలల్లోకి మూలాల్లోకి
తొలుచుకు పోయున చూపులు
వొలుచుకు వచ్చిన పచ్చినిజాలతో

బాల్యం లోకి
భవిశ్యత్తులోకి
బతుకు చక్రం లోకి
వెలుగు దివ్వెల్లోకి
కలుగు చీకట్లోకి
కటికి దారిద్యం లోకి
కలుపు మొక్కల్లోకి
గెలుపు చుక్కల్లోకి
తలపు తలుపులు తెరిచి

రమించి కట్టిన మాటలు
మెదడు కడుపులో మోసి
ప్రసవ వేదనల రోదనలతో
పురుటించి
నెల తక్కువయునా
నలుపెక్కువయునా
సిరా పాలుపట్టి
శిరసును ముద్దాడి
తల్లి తనపు తన్మయత్వంతో తరించి
చెమ్మగిల్లిన కన్నులతో అమ్మనయ్యాను
మాటలు నేర్చిన బిడ్డలను కంటూ
మురిసిపోతూనేవున్నాను

పిల్లల కోడి కెందుకంత పౌరుషమో
పామెందుకు ఆకలితో మండిపోతుందో
జగత్తులో తల్లు లెందుకంతగా
తల్లడిల్లుతారో తెలిసిందిప్పుడు
అమ్మా నీకో వందనం