యాకూబ్ ॥ ప్రేమ ఒక ఉనికి

పూలతోటలోంచి పువ్వు కళ్లు విప్పార్చి నవ్వుతున్నట్లు ఆమె నవ్వుతుంది.గలగల పారే సెలయేటి మధ్య సుడులు తిరుగుతున్న నీళ్ళలా ఆమె నవ్వుతుంది.
మిట్టమధ్యాహ్నం నీడల్లోకి ప్రయాణం కట్టిన తెల్లటిమేఘంలా ఆమె నవ్వుతుంది.నవ్వుకు నవ్వులనడకలు నేర్పుతూ అలిసినట్లు అపుడపుడూ కునుకుకూడా తీస్తుంది.

నిద్రపోతున్న ఆ కళ్ళవెనుక కదులుతున్న దృశ్యాల్లో బహుశా ఎవరో దాగిఉన్నారు
.
దాగిన దృశ్యాలకు,దాగని అర్ధాలకు నడుమ చేతనంగా కదులుతున్న భావాలేవో తచ్హాడుతుంటాయి.

పాటలగుంపులు ఆత్మమీదుగా బారులు తీరుతుంటాయి.
అందులోంచి తప్పుకుని కొంగలాంటి పాట. తెలతెల్లని సంతోషం లాంటి పాట. ప్రేమకు ప్రతిరూపం లాంటి పాట.
'కలవరమాయె మదిలో..నా మదిలో' ను హమ్మింగ్ చేస్తో పలవరిస్తూ ఆమెలా రూపుకడుతుంది.
కలలపైన కదిలే నావలా తేలియాడుతుంది.నావలో చరిస్తూ,సంచలిస్తూ ఆమె పాటను వెంటపెట్టుకుని ఎటో వెళ్ళిపోతుంది.

ప్రేమిస్తూనే ఉండిపోవాలి తెల్లటి మేఘాల్లాంటి ఊహల్ని ఆత్మపైన పయనింపచేస్తూ ఆమె గమనాన్ని,గమకాల్ని గమనిస్తూ..
ఆమెలోంచి నేనూ,నాలోంచి ఆమే
పయనిస్తూ అలిసిపోని ప్రయాణీకుల్లా సాగిపోతుంటాం.
మెలకువలోంచి , ఉనికిలోంచి
ఊపిరిలోంచి ,హృదయపుస్పందనలోంచి ఎదురుపడే
సుపరిచితమైన పాటవంటిదేనేమో ప్రేమ.

వింటున్నాను.
కలగంటున్నాను.
ప్రేమను ఒక ఉనికిగా అనువదించుకుంటున్నాను.

*20.9.2012