Bhaskar Palamuru కవిత

ఏదో ఒక రోజు వెళ్లి పోవాల్సిందే కదూ అందుకే ఈ ఆరాటం వద్దుకున్నా అదేదో గుండెను కెలుకుతూనే ఉంటుంది ఓ కొక్కెంలా గాలిపటంలా రివ్వుమంటూ దూసుకుపోతూ కవ్విస్తూ కలవరించేలా చేస్తూ పలకరిస్తుంది! అంతిమ యాత్రలో ఎన్ని ఆలోచనలో ఒక పట్టాన ఉండనీయవు ఒకే చోట కుదురుగా నిలువనీయవు ఒక్కోసారి ఉన్నట్టుండి ఆగిపోతాం అనుకోకుండానే మనలోకి ఆహ్వానిస్తాం అంతలోపే తెలియకుండానే ఊహల్లో విహరిస్తాం బంధనాలు లేని లోకం కదూ ఒక్కోసారి తప్పదనుకున్నా అభిమానిస్తూ.. ప్రేమిస్తూ రాలిపోతాం.. ఇదేనేమో బతుకంటే ! సాంగత్యం కంటే సాహచర్యం చాలా కష్టం కుడురుకోవటం మరీ కష్టం అప్పుడప్పుడు చిన్ని చిన్ని ఆనందాలు ఆవిరై పోతున్నప్పుడు లోలోపట దాచుకున్న మనుషుల రూపాలు వాళ్ళతో గడిపిన క్షణాలు ఏకాంతంలో ఒక్కటై పోయిన జ్ఞాపకాలు అన్నీ దారాల్లా కదలాడుతై ! ఓ నవ్వు ఓ చూపు పెదవుల అంచున రాలిన మాటల మూట కొనదేరిన కనురెప్పల్లో దాగిన మొహమాటం స్వాంతన చేకూర్చే గుండెలు మళ్ళీ మళ్ళీ వెంటాడే కళ్ళు విడిచి ఉండలేని స్థితికి చేర్చే దేహ భాష అందుకే బతుకంటే ఇష్టం నువ్వంటే చచ్చేంత మోహం!!

by Bhaskar Palamuru



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1lTPCXb

Posted by Katta