కొనకంచి లక్ష్మీనరసింహారావు॥గుప్పిట్లొ నయాగరా॥

నేస్తం ...
ఒద్దు ----
నాగుండె గదిలోకి తొంగి చూడకు .
అక్కడ -- ఓ ఆశ
గబ్బిలమై చూర్లో
వేలాడుతూంటుంది

అలంకరించుకున్న ఓ ఊహ
నిలువునా
అస్తిపంజరమై దగ్దమౌతుంది
సితలేని అశోక వ్రుక్షం
కాలలేని ఖాండవ వనం
నా మదిలో వున్నా
ఇది నాగది ----
ఒద్దనడానికి నువ్వెవరు ?

నీ మెజిక్ పెదవులమీద
విచ్చిన నందివర్ధనాల్లా
చిరునవ్వులు పూసినప్పుడు
నాలో మిగిలిన ఒక్కప్రాణం
శ్రుతితప్పి --గతితప్పి
లయమై -- విలయమై
కసిగా --- మసిగా
నేలమీద మిగులుతుంది

అయినా

అడ్డగించటానికి నువ్వెవరు ?
ఖేదానికి --మోదానికి మధ్య
గుప్పిట్లొ నయాగరాలా
నీవు జారిపొతుంటే
జీవితం మొత్తం
బోయీలు లేని పల్లకీ అయినా
నీ
ముందే
మోకరిల్లిన నక్షత్రరాశిలా నేను