కిరణ్ గాలి ||ఏడడుగులు||

నేను ప్రొద్దునె నిద్దుర లేస్తానా
నీ కన్నుల కాంతి నా నిర్జీవ దేహాన్ని ప్రేమగ తడిమి లేపుతుంది

నేను తొలిమంచులో నడుస్తుంటానా
నీ మృదువైన మాటొకటి బొటనవేలుకు తగిలి గాయమైచిట్లుతుంది

నేను మొక్కలకు నీళ్ళు పొస్తుంటానా
నీ చిరునవ్వొకటి చిగురుటాకులా రాలిపడి కనిపిస్తుంది

నేను ఆలొచనగా అద్దం ముందుంటానా
నీ మెత్తటి స్పర్శొకటి నాజుకుగా చెంపను చీరుస్తుంది

నేను ఏదో బాధను తింటుంటానా
నీ మునివేళ్ళు గొంతుకడ్డంపడి పొలమారుతుంది

నేను ఎడతెరగక ప్రయాణిస్తుంటానా
నీతొ గడిపిన జ్ఞాపకాలన్ని కిటికివారగా దూరమవుతుంటాయి

నేను అలుపెరగక పనిచేస్తుంటానా
నీతో నాప్రతికలయిక కలతనిద్రై మెళకువంతా నన్ను కలవరపెడుతుంది

నేను నిశ్చల తమస్సులో వుంటానా
నీ ఊహ నా నీరవ తపొవనాన్ని ఉద్దీపనం చేస్తుంది


నేను ప్రతిరోజు జీవిస్తుంటానా
నీ అకాల నిష్క్రమణ నన్ను అనుక్షణం అంధకారమై వ్యాపిస్తుంది


నేను ప్రతిరాత్రి మరణిస్తుంటానా
నిన్ను మృత్యువు మరపిస్తుందెమోనన్న భయం నన్నుమళ్ళీ బ్రతికిస్తునే వుంటుంది


ప్రియా,
నువ్వు విడిచి వెళ్ళిన లోకంలో నేను నడిచే ప్రతి అడుగు
ఆరడుగులైన మన బంధాన్ని ఏడడుగులుగా ఒంటరిగా నడిపిస్తునే వుంది

Date:06.09.2012