Kranthi Srinivasa Rao కవిత

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||లిపిలేని భాష || జీవితమా........ సాయంత్రమై వస్తావు మొగలిరేకుల మొనపై వెన్నెలవై వాలుతావు అంతటితో ఆగక ... మొదలులో పడివున్న కుబుసానికి మెరుపులు పూస్తావు నేను ఉదయుంచే లోపే .. రెండుగాట్ల అగచాట్లను కానుకగా ఇచ్చిపోతావు జీవిత మొక లిపిలేని భాష ............ అందుకే ఎన్ని కాగితాలున్నా ఒక్క ముక్కా రాయలేం ...

by Kranthi Srinivasa Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1nY6Gwz

Posted by Katta