Girija Nookala కవిత

ప్రేమ విలాపం అందమైన భారతీయం పొందికైన పొదరిళ్ళు యౌవ్వనానికి స్వాగతం పలుకుతూ చిరువయసు పెళ్ళిళ్ళు పిల్లలే ఆస్థులు,మానవ సంభందాలే అంతస్థులు పిల్లలు, పెద్దలు అయ్యే వరకు అండ మళ్ళీ ఆ పెద్ద వ్రుధ్ధులకు పిల్లల ఆలన పిల్లలకు, పెద్దలకు, భద్యతాయుత భద్రత కాలం చేసిన వారినీ తలుచుకొనే తత్ దినాల మరిచిపోలేని మర్యాద వంశ వ్రుక్షాల మీద మానవ రంగుల హరివిల్లు మనసుల చుక్కలు కలిపే ముత్యాల ముగ్గులు. పాశ్చాత్య వడి గాలికి చెదిరిపోతున్న పరంపరలు ఔట్ సోర్సింగ్ మోజులో కళ తప్పుతున్న మానవ పరిమళాలు బాల్య వివాహం నేరం సరే, ఈ బాల్య డేటింగులు దేనికో? భాధ్యత లేని సంభంధాలు,కామంలో కాలుతున్న కాగితపు పూవులు ఫలాలు ఒద్దంటున్న మోడు పోయిన చెట్లు ఋతురాగాలు వినలేక బదిరి అయిన అనురారాలు పండు టాకులు,లేతచిగుళ్ళు,ఆకులు,పూవులు, మొగ్గలు, అన్ని అన్ని ప్రేమ లేక కళ తప్పిన విలాపగీతాలు, మానవ సంభందాల గొలుసు కధలో జారిపోతున్న అనుబంధాలు పబ్బుల జోరు, డిజేల హోరులో ఎక్కడో వినిపిస్తున్న వేణుగానం ఆశల చిగుళ్ళు తిని ఆలపిస్తున్న పాత కోయిళ్ళ సంప్రదాయగానం.

by Girija Nookala



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1gqJjce

Posted by Katta