Naresh Kumar కవిత

సొన్నాయిల నరేష్కుమార్//ఆకలి పాట // (ఒకటోది) ఏదో ఒకనాటికి మనం పుట్టినప్పుడు అమ్మ వెన్నునుండీ పొత్తికడుపువరకూ సాగిన అనివార్యపు ధుఖం లీలగా చెక్కిలిని తడుముతున్నట్టు ఆకలి స్పర్శ.... సన్నగా అర్తరాత్రి గిటారు తీగలని మీటినట్టుగా ప్రేవుల్ని తడిమినట్టు అనుభూతి చెందుతాన్నేను.... రామా పితికస్ వారసుడినే ఐనా అర్థం లేని విలువలని ధరించిన దేహం నన్ను పచ్చి నెత్తుటిని తాగనివ్వదు ఓ గుప్పెడు తృనధాన్యపు క్షేత్రాన్ని. ఊహిస్తూ జనారణ్యంలో తిరుగుతుంటాన్నేను... నా చుట్టూ చిరిగిగి వేళ్ళాడే ఆకాశపు ముక్కలని అతికించుకుంటూ పసితనాన్ని కొంగుచివరదాచి "బేటా ఒక్క ముద్ద" అన్న అమ్మ మాట వీపుపై తగిలి రెండు కన్నీటి బొట్లు రక్తవర్ణం లో రాలి నడకలాగిన వొంటరి దారిని చుంబిస్తాయ్ నగరపు నడి బొడ్డులో ఉన్న ద్వారాన్ని తెరిస్తే పిల్లి గడ్డం తో అమ్మ ఉళ్ళోంచి సరాసరి సూఫీ నిలయం లోకి నడుస్తూ వచ్చి అన్నం ముద్దని నోటికందించి వెన్నెల్లా నవ్వి జోలపాడుతూ జో కొడుతుంది.... (ఇంటికొచ్చి తినకపోతే నాకు మళ్ళీ చిన్నప్పటి నా ఆకలి గుర్తొస్తది బేటా అన్న యాకూబ్ సార్ మాటలు విన్నాక) 27/04/14

by Naresh Kumar



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1inHf3S

Posted by Katta