Sriramoju Haragopal కవిత

అగ్నితలం నిర్విరామంగా, నిశ్చలంగా ఆకాశమట్లే వుంది పెదాలపూల రెక్కల మీద వాలిపోయే సంజె కెంజాయల వెలుగుదువ్వెన్ల పిలుపులై, నీటి అలల కలల రాగజలతరంగిణీస్వరాలై, నింగినేలా తడిసేలా విరజిమ్మే విరులచెమ్మలై, ఇంకా ఎరుపెక్కిన వియోగాశ్రునయనాలై గాలి నిశ్శ్వాసాలతో తల్లడిల్లిపోతున్నది ఎవరిని కన్నీటిచినుకులా రాలిపొమ్మని, ప్రతిరేయి చీకటి దుఃఖపువడగాలులతో నిదురతొవ్వల్ని ఎడారులు చేసిందో ఎవరిని వెన్నెలసింగిడిబొమ్మలా రమ్మని ప్రతిరేయి చీకటినవ్వుల నీలిహంసరెక్కలతో పాటలు విసురుతుందో ఎవరి పాదముద్రల నద్దుకుని బాటలన్ని కావ్యగీతాలైనాయో నేల మరుపెరుగని మనసులాగ వెక్కెక్కిపడ్తున్నది పొక్కిలి పొక్కిలైన సముద్రాన్ని అలికే అలికిళ్లప్రేమ హస్తాలేవి పచ్చిగాయాల పదునుతో తడి తడిగా శాంతిదేహాలు పొదల్లో దాచిన నెమలీకల పిల్లనగ్రోవి మంచుముద్ద అనుకంపలెరుగని గుండెల్ని తడిమి ఎట్లా కాలిపోయిందీ లోకం ఎపుడు వొస్తావీ తోటగుమ్మంలోనే పరిమళమై నిరీక్షించే నాకోసం జడివానలో తడువని పిడికిట్లో రాసుకుని దాచుకున్న పేరు నీదే 03.02.14

by Sriramoju Haragopal



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1k3vosS

Posted by Katta