Srikanth Kantekar కవిత

నేను-4 --------- ఎవరో నువ్వు ఎల్లలులేని ప్రపంచంలో ఎదురుపడి ఎగిసిపడే నన్ను పట్టుకుంటావ్ ఎలా నువ్వు యెదలోకి చేరి యేదో మాయ చేసి అసంకల్పితంగా నాకు సంకెళ్లు వేస్తావ్ నీ మాటల దారిలో నన్నొక ప్రతిస్పందనగా మలుస్తావ్ ఊహకందవ్ మరెందుకో ఊపిరిలో ఒదుగుతావ్ మరెలాగో నా ఉద్వేగంలోనూ, ఉద్రేకంలోనూ నీకే లొంగిపోతాను విజయపు కిరీటాన్ని తీసి గర్వపు ఖడ్గప్రహరాన్ని పడవేసి ఓ వనదేవత! నన్ను స్వీకరించు అని సమర్పించకుంటాను మల్లెపూల నీ వాలుజడ నా మెడ చుట్టు చుట్టి వెన్నెల జల్లు చుట్టు పరిచి పరుచుకున్న నీ ఒడిలో ఒదుగుతాను చెప్తూ చెప్తూ పోతావ్ మన కథను చివరి అంచు వరకు లాక్కెళ్లి మరణం గురించీ చెప్తావ్ మరణించనిదంటావ్ మన ప్రేమ విడదీయలేనిదంటావు మన స్నేహం పిచ్చిదానా! నీ తల నిమిరి నీ నుదిటన తిలకమై పూస్తాను నిన్ను నమ్మకంగా గుండెలోకి తీస్కోని ఈ బంగారు క్షణాల్లో నిన్ను బతికించుకుంటాను మృతప్రాయమై నిత్యం ప్రవహించే కాలం చింత మనకెందుకు ఈ బతికిన క్షణాల్లో భయం దరిచేరని బహ్యా ప్రపంచం గోల తెలియని అమృత కథనం మనం అమరగానం మనం నిరామయ, నిర్వాణ చిదానంద ఆత్మలం మనం - శ్రీకాంత్ కాంటేకర్

by Srikanth Kantekar



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1bpp0Ef

Posted by Katta