Renuka Ayola కవిత

//నా నడకలో నగరం// రేణుక అయోల రోజు నడుస్తాను నిశ్స బ్దంలో శబ్ధనై ఆకుపచ్చని గడ్డి అలలపై నడిచే నల్లని పిట్టలని చూస్తూ తెల్లటి మనుషుల పల్చని చిరునవ్వుల మధ్య నడుస్తాను ఏరుకోగలిగినంత ఏకాంతంలో ఎర్రగులాబీల గుత్తులు చూస్తు నడుస్తాను పల్చటిగాలి చుట్టుకుని అక్కడి మట్టిని గుర్తుకి తెస్తుంది ధూళి రేగుతున్న జ్జాపకం ఒకటి పక్కనుంచి వెళ్ళిపోతుంది చెట్లనీడలు ఆకుపచ్చని లోయలని తడుముతాయి ఆక్కడే కుక్కపిల్లలు ఆడుకుంటూ వుంటాయి మనుషులు మనుషులు తగులుకుని వేడిగాలిలో మగ్గిపోయే ఒక వేడి జాపకం నాదేశంలోకి తీసుకు వెళుతుంది కూలిపోతున్న పచ్చదనం ఆకులు నామీద రాలుతాయి ద్వారాలు వేరవుతున్న చప్పుడు అమాయకంగా ప్రాణాలు తీసుకున్న చప్పుడు వాగ్దానాలు గుప్పిస్తున్న చప్పుడు ఆనందంలో ఎరుపెక్కిన కళ్ళు ఆశల పల్లకీలో ఊరేగుతున్న చప్పుడు నగరం నన్ను నీడలా అనుసరించింది చుట్టూ నిద్రపోతున్న నిశ్సబ్ధంలోకి జలపాతంలా దూకింది అది ఆకుపచ్చని నీడలోకి కనుమరుగైనా నగరం ధూళిలో నేను నడుస్తున్నాను ఆకుపచ్చని నిశ్బబ్ధం లోకి ఒరిగిపోతూ

by Renuka Ayola



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1rEsQ9w

Posted by Katta