Kavi Savyasaachi కవిత

//సయామి కవలలం// 06/04/2014 నెత్తురు ఇంకని స్థలమేది కన్నీరు తడవని చెలమేది యుగాలెన్ని మారినా.. కాలమెంత కరిగినా... కళ్ళముందె దౌర్జన్యం కరడుగట్టినా దుర్మార్గం నీ ముందే నిరంతరం జరుగుతున్న దౌర్భాగ్యం ఎక్కడుంది చలనం నీలో ఒక్కసారి మదితెరిచి చూడు లోలో చైతన్యమంటె రక్తపు నది హోరు గుండెనిండ ఉదయించే సూర్యుడి జోరు మనిషిని గుర్తించలేని మానవత్వమెందుకు మదినిండా కుళ్ళుతో మరుమల్లెల దుర్ఘంధం నీ అణువణువున దాగున్న మలినాలను వెలికితీయ్ లోపలున్నదాన్ని ముందు ప్రక్షాళన చెయ్ ముందుతరం భవితకు పూదారులు పరచవోయ్ ఎవడేదో వాగేస్తే మనకెందుకు తుడిచెయ్ పిచ్చిపువ్వులను చూస్తూ వగపెందుకు వదిలెయ్ మలినంలోనే మరి తామర వికసించదా మదిలోన ఫ్రెముంటె మరందమే కురవదా ప్రాంతాలువేరైనా ఫ్రేమ చెరిగిపోవునా గోడలుకట్టెసినా గుండెలు విడిపోవునా ప్రవహించే తెలుగు వెలుగు రక్తమొకటేగా గుండె గుండెనూ కలిపిన తెనుగు దారమొకటేగా విశ్వభావనే విరులు కావాలందరికీ ప్రేమామృతధారలే కురియాలి మదిలోకి కలిసుంటె కలదు సుఖం...ఇదివరలో విడివడినా సయామీ కవలలమే మనం

by Kavi Savyasaachi



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1q97w61

Posted by Katta