శ్రీనివాస్ వాసుదేవ్॥నాన్నగారూ క్షమించండి॥

కంద సీస పద్యాల్లో ఉండేవారెప్పుడూ
నేను నేర్చుకున్నది తక్కువని చెప్పనా
చెప్పి మిమ్మల్ని తక్కువ చెయ్యనా?

నేను రాసిందంతా కవిత్వానికి
తక్కువనీ, ఆవేశానికి ఎక్కువనీ
మీరన్నప్పుడల్లా తలగోక్కుని
తప్పుకున్నాను

ఆ కవిత్వమేదో చెప్తున్నప్పుడు
తలదించుకున్నాను...అలా రాయలేక
అకవిత్వాన్ని చూపలేక
మీ ముఖం చూడలేక...నా కవిత్వాన్ని చూపలేక

నా మొదటి పాఠకుడు మీరే అయినప్పుడు
నా సంతసానికి అవధుల్లేవు
కానీ నాకవితని పక్కన పడేసినప్పుడు
నా బాధకీ నిర్వచనాల్లేవు....మీరెప్పుడూ అంతే
కొడుక్కీ, కవిత్వానికీ లొంగరు

జీవితంలో ఎప్పుడైనా
మిమ్మల్ని మెప్పించే కవిత రాస్తానేమో
ఆ రోజు మీరు మందులేవీ అఖ్ఖర్లేదనుకుని
వొస్తారా? నన్ను ఆశీర్వదిస్తారా?

నాన్నగారూ నాకింకా అవకాశం ఉంది
నేనింకా కవిత్వమనుకున్నదేదో రాస్తున్నాను
చేతకాక, చేవలేక....మీలా రాయలేక

ఈ జన్మలో క్షమించేయండి
వొచ్చే జన్మలో మీకు నచ్చినట్టుగా రాస్తానేమొ
అసలు సిసలు కవిత్వం రాస్తానేమో!
ఒక్కసారి నా కవిత బావుందని అనరూ
నాన్నా! ఇంకెమీ అడిగే అవకాశం లేదు నాకు
(మరణశయ్యపై జీవితంతో...కాదు మరణంతో పోరాడుతున్న నాన్నగారికి అంకితం...ఈ అకవిత్వం)

 

*4.8.2012