హెచ్హార్కె॥ఏముంది విశాఖలో॥

ఎప్పుడైనా తను జ్ఙాపకం వస్తుంది

జీడిమామిడి చెట్ల మెత్తని నీడల్లో

మొదటి సూర్య స్పర్శ కోసం, తన కోసం

పొంచి వున్న నేను జ్ఙాపకం వస్తాను

ఏముంటాయి క్లాసురూంలో

అదే నన్నయ లేదా భట్టుమూర్తి

తువ్వాలు దుశ్శాలువా సవరించి

మహాప్రస్థానం పద్యాల్లో గర్జించే పదాలకు

నింపాదిగా‍ అర్థాలు చెప్పే మాష్టార్లు, బయట

నల్లగా మెలికలు తిరిగి, పాం పడగల్లా లేచి,

నిట్టనిలువుగా పడిపోయే రోడ్లు... అంతే,

ఏమీ ఉండవు:

చిరాగ్గా తల తిప్పి, అటు వైపు చూస్తే

నునుపు రాతి మీద కదిలే అద్దపు సెల పాటలా

... పగలు కదా, వెన్నెలకు బదులుగా...

ఒక చెంప మీదుగా జారే సూర్యుడు,  

పగటి కాంతిని మెత్త బరిచే మత్తు మగత,

వస్తువులు ఉండీ లేకుండే అంతర్మధ్యం

రామకృష్ణా బీచ్‍లో కూడా ఏమీ ఉండదు

జిగురు సాయంత్రపు బొటన వేళ్లతో

ఇసుకను దున్నుతున్న కొన్ని దిగుళ్లు

ఎప్పుడు ఏ తప్పు చేసిందో, రాతి ఒంటిని వంచి,

ముక్కు నీటికి రాస్తున్న ఆకుపచ్చ డాల్ఫిన్,

దూరంగా, ఘీంకార స్వరంతో మూలుగుతూ

కదిలే కొండలా ఇంకొక ఓడ... అంతే,

ఏమీ వుండవు:

ఇసుకలో ఈ చివరి నుంచి ఆ చివరికి నడిచేలోగా ఒక చోట

నీరెండ జలతారు పరుచుకుని కూర్చున్న సముద్ర దేవత

ఆ తరువాత చీకటి ముసిరినా, అప్పుడు చీకటి ముసిరిందని

కొన్ని యుగాల తరువాత గాని రెండు బుర్రలకు తట్టనివ్వని

ఒక దినకర చంద్రుడు

ఎంత పని వడినా విశాఖ వెళ్లాలని అనిపించదు

ఏముంది? ఏమీ ఉండదు ఇప్పుడు, విశాఖలో ... 

                               

*3-8-2012