క్రాంతి శ్రీనివాసరావు॥దయ్యాల మాణిక్యమ్మ॥

ఎదుళ్ళ చెరువువాయలో
కొరవిదెయ్యం లాంతర్లు పట్టుకుతిరుగుతుందట 

వూళ్ళోవాళ్ళ నోళ్ళళ్ళో నిత్యం నానుతూనే వుంది

పుకారని కొందరు లేదు చూసామని కొందరు
చేతిలొ ఒకత్తె, చంకలో ఒకడు, కడుపులో ఒకదాన్ని పెట్టి
అంత చిన్నవయసులోనే పుస్తెలతాడు పెరిగిపోతే
అపరాత్రి అర్ధరాత్రి తేడా లేకుండా
సంసారభారంతోపాటూ పారాపలుగు బుజానెట్టుకొని
ఎనభై ఏళ్ళనాడే ఏ భయమూ దరి రానీయకుండా
మడికి నీళ్ళెట్టేందుకు కాలువ మడవపై
కాచుకు కూర్చున్న రైతు- మాణిక్యం

మా నాయన అమ్మ మా నాయనమ్మ
ఆనాడే స్వతంత్రించిన నాయనమ్మకు
వూరంతా కలసి పెట్టిన ముద్దుపేరు  'దయ్యాల మాణిక్యమ్మ'
ఎవడేమంటేనేం 

అమ్మతనానికి తరతరాలకు సరిపోయే నమ్మకం సమకూర్చి
తిరిగిరాని లోకాలకు తరలివెళ్ళిన ముగ్గురమ్మల మించిన అమ్మ
అమ్మలందరిలో మేలిమిమాణిక్యం -మా మాణిక్యమ్మ

ఆమిచ్చిన ప్రేమను పలువురుకు పంచుతూ 

కృతజ్ఞతతో తలవంచుతూ బ్రతకడం తప్ప
ఏమివ్వగలను నేనిప్పుడు???

*4.8.2012