అనిల్ డాని // వీధి చివర //

వూరి చివర ఉత్తరం దిక్కున
వీధి దీపం కింద నిస్తేజంగా
గంటల్ని ,నిముషాలని ఆలోచనలతో
లెక్కిస్తూ ఉసూరంటూ నిల్చున్నా
నా నీడే నన్ను ప్రశ్నిస్తుంది ఈ పూట
నీ సంపాదన ఎంత అని
అంతరంగం ఆక్రోసిస్తుంది ఈ మత్తు జగత్తిలో
నీ స్థానం ఏమిటి అని

సమాజం చెక్కిన శిల్పం నేను
అవసరం వెతుక్కుంటూ వచ్చేవాళ్ల
అదృష్టం నేను
వేడి నిట్టుర్పుల మద్య కాలం
వెళ్ళదీస్తుంటాను

నాకంటూ లేని జీవితం
నావంటూ కాని కన్నీళ్ళు
నేనంటూ పెంచుకొని బంధాలు
మొండిగోడల్లా మిగిలే ప్రశ్నలు

ఊరి కళ్ళు మూతలుపడే వేళ మేల్కొంటా
అంగట్లో బొమ్మనై
పచ్చనోట్ల రెపరెపలు ,కనుసైగలు
కౌగిలింతలు ,పంటి గాట్లు ,చెంపదెబ్బలు
రోజుకో అనుభవం నా పనికి ఆహార పధకం లో

ఒక కోరిక రాక్షసత్వం
ఒకకోరిక తాగిన మైకం
ఒక కోరిక మద దాహం
ఒక కోరిక అన్నికోల్పోయిన నిస్తేజం
ఒక కోరిక అనుభవం కోసం ఆరాటం
ఆ క్షణం లో నేనో బొమ్మ
నేనే ప్రేయసి ,నేనే తల్లి ,నేనే తండ్రి
నేనే భూదేవి నేనే శ్రీదేవి

నేను పుండై మరొకరికి పండై
తనువుని తమలపాకుని చేసి
విటులకోరిక పండిస్తున్నాను
ఎందఱో మహా ఇల్లాళ్ళ శాపం
నాకు తగులుతుందని తెలుసు
ఆ శాపం నన్ను తాయారు చేసిన
సమాజం మీదకి బదలాయిస్తున్నా
రోగాలను మాత్రం మౌనంగా భరిస్తున్నా
భూమాతలాగా.


*18-08-2012