శ్రీకాంత్ // ఫిరోజ్ సీత //

చారలుగా చీకటిని వేళ్ళతో ముఖంపై రాసి వెళ్లావు నువ్వు-

అవి, ఆ చారలే నిప్పు గీతలై, దహించుకుపోయాయి కళ్ళూ
కమిలిపోయాయి పెదాలు, నుదురొక కాలిన కాగితమై
యిక కొట్టుకేపోయింది నింగికి మాడిన గాలి వాసనతో-

ఆ తరువాత ఈ దారిన వెడుతూ అంటారు జనాలు యిక

చక్కగా శింగారించుకుని నింపాదిగా కూర్చుని దిన
దిన విష పాత్రల వినోదాత్మక తంత్రీ
తంత్ర మంత్ర ప్రసారాలు చూసే నీతో-

'సాహిబా, వింతే చూసాము మేము దారిలో
మీరు తిరిగి వచ్చిన ఆ ఉద్యానవన కాంతిలో
సాహిబా, కనుబొమ్మలు లేని కబోధి ఒకడు
మట్టిని తవ్వుకుంటూ జాబిలికై ప్రార్ధించడం
విన్నాము మేము నిలువెత్తు ఆశ్చర్యంతో-'

చారలుగా మట్టిని తవ్వుకుని, వెన్నెల నీళ్లకై
ముఖాన్ని భూమిలో పాతుకుని, పాదాలతో
ఆకాశాన్ని ఒక అధ్భుతానికై, నీ కటాక్షానికై
ప్రార్ధించి వేచి చూసీ చూసీ ధరిత్రిలోకి నిరాశతో వెళ్ళేపోయిన

నా ఫిరోజ్ సీతను చూసారా మీరు ఎన్నడైనా
మీరు నిర్లక్ష్యంగా తిరిగి వచ్చే
ఈ నగరపు లోహపు దారిలో?