జిలుకర శ్రీనివాస్ // వొలవొలా ఒక చేప పిల్ల కన్నీరు కార్చింది //

కమ్ముకొస్తుంది చీకటి కళ్ళ మీదికైతే ఎలాగోఒకలా తుడుచుకుకే వాణ్ణి ఎదలో పొడుసిన సన్నని నెలపొడుపును నల్లగా మింగేస్తుంది చూడు! నీ కళ్ళ కాంతులనే నమ్ముకున్న వాణ్ణి ఆ వెలుగు కింద నాలుగు రాళ్ళు కొట్టుకంటున్న వాణ్ణి

ఆ మిట్ట మధ్యాహ్నం వేళ పక్కనే వాన వరద పారుతున్న కాల్వ ఒడ్డున కూర్చొని వొలవొలా ఒక చేప పిల్ల కన్నీరు కార్చింది వొంటికి బురదంతా పూసుకొని మురుగులోకి దూకి ప్రాణం వొదిలేసింది వేటగాడి గాలానికి కూడా చిక్కలేదది ఏ ఖాకీ గుడ్డకూ దాని ఆచూకి దొరక లేదు అస్సాం గుట్టల మీద గుజరాతు మళ్ళా మొలకెత్తిందని నువ్వే చెప్పావా దానికి?

నీతో కలిసి హలీం తినాలని ఉంది గాలీబ్ కురిపించిన ప్రేమ కవితల చాంద్ తారను నీ పోనీటేల్ కురుల మీద తురుమాలని ఉంది ప్రియున్ని కొల్పోయిన అస్సాం అందగత్తె కన్నీళ్ళను నీ చేతులు తుడుస్తుంటే నీ పక్కనే నిల్చోని ఏడ్వాలని ఉంది! నీతో కలిసి రక్తపాతం లేని సమాజాన్ని ప్రసవించాలని ఉంది

అనంత కరుణామయిలా అద్భుత ప్రపంచంలా తేజోరిల్లే నా ప్రేమ కావ్యమా! చదివిన పుస్తకాలర్థం అవుతున్నాయి నువ్వు తప్ప చూడని లోకాలూ ఎరుక పడుతున్నాయి నువ్వు తప్ప! నా గుడిసె నిండా చీకటి కప్పుకుంది నీ వలపు దివ్వె ఆర్పేశావు కదా! చెట్ల పొదల మొదళ్ళలో దాక్కొని నీ అడుగుల చప్పుడు విని సంగీతం రాసుకుందామని.

*13-08-2012