ఆరార్కే మూర్తి || జ్ఞాపకాల వర్షం ||

చినుకులు
ఒకదానివెంట ఒకటి బియ్యపు గింజల్లా
పెళ్ళినాడు తలపై నుంచి రాలుతున్న తలంబ్రాలలా
అప్పుడప్పుడూ మొఖానికి గుచ్చుకుంటో
అచ్చం నీ జ్ఞాపకాలలా

ఉండుండీ గుండెను తాకుతున్న
ఉరుముల చప్పుడు
పదిమందిలో కూర్చున్నపుడు
దూరంగా వినవస్తున్న నీ నవ్వులా

ఈ వర్షంలా నువ్వూ
శాశ్వతం కాదని ఆనాడే తెలిస్తే
ఏదో ఓ గొడుగు వేసుకు
నీనుంచి తప్పించుకునే వాణ్ణేమో

లోకులు కాకుల్లా పొడుస్తున్నా
నే నీలో తడిశాను చూడు
ఈ తడి ఎన్ని జన్మలకి ఆరేనో గదా
నే మండినా బాగుణ్ణు ఆరేందు కొరకు

ఈ వాన రాత్రి మెరుపులా
నీ ముఖం వెలుగు పడ్డాకే
నేనీ లొకానికి కనిపించానేమో
ఇహ ఈ ఆలోచనయితే
నన్నెప్పటికైనా ఆరనిచ్చేనా?

ఈ బ్రతుకిక తడిగా
చిత్తడిగా ఇలా ఈడ్చేయవల్సిందే
జీవమూ లేక శవమూ కాక
ముసురులా మూసుకుపోవలిసిందే
మరుజన్మలో నీ జ్ఞాపకాలుండపోతే
అది ఈ క్షణమే ఎందుకు రాదో !
*17-07-2012