Satya Srinivas కవిత

కనుపాప కుండీ ఇద్దరం కలిసి మొలకల్ని నాటుతున్నప్పుడు ఇరువురి కౌగిలింతప్పటి చేతి వేళ్ళ మధ్యన ఖాళీలో చీకటి వెలుగు ఒకటవ్వడానికి చోటు ఆవిర్భవిస్తుంది సాంగత్యపు చూపులోని మౌన గీతం ఎప్పటికీ మట్టిలో జీవకణంలా మిగిలిపోతుంది (9-6-14)

by Satya Srinivas



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qgqyMf

Posted by Katta