Abd Wahed కవిత

వృద్ధాప్యదినోత్సవం సందర్భంగా రాసిన నా కవిత ఫాదర్స్ డే రోజున కూడా పోస్టు చేయాలనిపించింది. మలిసంధ్య నెత్తురంతా చెమటై వెలుగునిచ్చింది దీపం మిణుకు మిణుకు మంటోంది నరాల పొడుగునా నడిచి నడిచి, నడిచి నడిచి ... కాయం గాయమై కరిగింది అడుగడుగున లెక్కలు, వడి వడిగా చిక్కులు కనుకొలకుల్లో మొలకేసిన మొక్కలను కన్నీళ్ళతో సాకి సాకి, సాకి సాకి... కనురెప్పల దుప్పటిలో పరచుకున్న ఆశలు ఊపిరిని మూటగట్టి పంటి కింద దాచిపెట్టి నడిచి,నడిచి ... నడిచి, నడిచి... చివరకు ఆవిరిగా మిగిలానని తెలియరాలేదు స్వంత నీడలు చెప్పేవరకు... దారిలో కూలబడ్డానికి ఒక్కసారి ఎదురుదెబ్బ తగిలితే ఎంత బాగుండు గుండె తునకలను సానబెట్టాలని చూస్తే ఆ మెరుపులే కళ్ళను పొడుస్తాయని చీకటి పడ్డాకే తెలిసింది నెర్రెలు పడిన బీడు చర్మం చుక్క నీటి కోసం దిక్కులు చూస్తోంది (వృద్ధులైన మీ తల్లిదండ్రుల ముందు విసుగ్గా – ఊఫ్ – అని కూడా అనవద్దు : ఖురాన్)

by Abd Wahed



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1loDRlW

Posted by Katta