ShilaLolitha Poet కవిత

శిలాలోలిత | రోబోట్ ......................... ప్రాణమున్న రోబోట్లం మనం. మనకై మనం నవ్వం, మాట్లాడం, కలిసిరాం. యంత్రాలమై, మరమంత్రాలమై శవాలమీంచి, సమాదులమీంచి, సహృదయులమీంచి శతకోటి అన్యాయాల మీంచి నడిచి వెళ్లిపోతుంటాం. మననుంచి ఎప్పుడో జారిపడిపోయిన పాదరసపు బొట్టు మన మనసు. ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎలా జారిందో తెలీదు. ఇకనైనా స్పృహలోకి వచ్చి ఆ పాదరసాన్ని పున:ప్రతిష్ట చేస్తే మనుషులుగా బతకొచ్చు కొనఊపిరి నిత్య శ్వాసగా మిగలొచ్చు.

by ShilaLolitha Poet



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1l7ENNk

Posted by Katta