Ravela Purushothama Rao కవిత

ఒంటరితనం రావెల పురుషోత్తమ రావు ------------------------------- వృద్ధాప్యంలో ఒంటరి తనం ఎంతగా వేధిస్తుందే కాలం గడుస్తున్నకొద్దీ అనుభవేకవేద్యమై అవగాహన ఔతున్నది. తీగెలు తెగి పడిన వీణలా తైలం తడికి నోచుకోని దీపంలా ఇంకిపోతున్న జలనిధులుగా ఇలా మిగిలిపోతుందని ఇప్పుడే అవగతమౌతున్నది. మనసంతా మరో మొహంజదారోకి సోదాహరణమై నిలుస్తుందనీ కలత సాకారమై వెన్నంటి వేధిస్తుందనీ క్రమేపీ తెలిసిపోతున్నది. ఆమె స్మృతికి ఏం చేసినా జ్ఞాపకాలన్నీ కుంపట్లో పడిన వంకాయలా మనసు మల మలా మాడుతూ కమురుకంపు క్తుందన్న భయం. చృద్ధాప్యం వరమా? శాపమా?? అన్నది ఒక ప్రశ్నయితే అందులో ఒంటరి తనాన్ని దేనితో పోల్చాలో ఆఅశోపహతులైన అదృష్ట హీనులకెలా తెలుస్తుందని నా విన్నపం నినయపూర్వకమైన సమాధానం. --------------------------------------------------11-4-14

by Ravela Purushothama Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1kd1AJg

Posted by Katta