Pusyami Sagar కవిత

గాయం _________పుష్యమి సాగర్ అప్పుడు ఎప్పుడో మట్టి పొరల్ల్లో పాతేసిన నీ జ్ఞాపకాలు కన్నీటి వర్షానికి భూమిని చీల్చుకొని మొలకేత్తినప్పుడు, చిగురాకులా వణికి పోయాను నా వేర్లని నేనే నరుక్కుంటూ క్రుంగి పోతాను ఏమో అని !!! చిరిగిన బతుకు విస్తరి ని సంచి లో వేసుకొని అక్కడ అక్కడ తెగిపడిన నవ్వు శకలాలను ఏరుకుంటూ గత కాలం నుంచి ప్రయాణం చేస్తూ చేస్తూ వర్తమానపు గమనం లో గమ్యం తెలియని బాటసారిని అయ్యాను నీ వెంట ఏడు అడుగులు నడవలేక ...!!! నా చే చెప్పబడ్డ కొన్ని తియ్యని మాటలనే చిలక లా మారి నువ్వు మరొకరి చెవి లో చెప్తున్నప్పుడు వెక్కి వెక్కి ఏడ్చిన చెక్కిళ్ళ ని చేతుల్లో కి తీసుకొని బరువు గా ముద్దాడుతు ... నన్ను నేను ఒధార్చుకున్నాను !!!!... ఇక నా సన్నిధి నుంచి నువ్వు దూరం గా వెళ్ళిపోయి మరొకరి ఒడి లో సేద తీరుతున్నావు అని తెలిసాకా.. మరణానికి దారులు వేసుకోలేక ముక్కలయిన హృదయాన్ని సముద్రం లో కలిపెయ్యటానికి బయలుదేరుతున్నాను ...!!! ఏప్రిల్ 4, 2014

by Pusyami Sagar



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1jaEFND

Posted by Katta