Nagendra Bhallamudi కవిత

మనలోనే... 28-02-2014 వెలుగు రేఖలను, వెన్నెల కాంతులను మనసులోనే దాచుకున్నా చీకటి మబ్బులు కమ్ముకోకుండా నవ్వే పువ్వులను పాడే సెలయేరును కళ్లలో నింపుకున్నా అంధకారం అలముకోకుండా స్నేహహస్తం చాచి అహ్వానం పలుకుతున్నా నాలో నేనే మిగిలిపోకుండా నవ్వు పువ్వు వెలుగు వెన్నెల అంతా అనందమే నిత్యం మసలే మనుషులతో తప్ప కరచాలనాలు పలకరింపులు ఇంపుగానే వుంటున్నాయ్ కానీ వాటి మూలాలు గొంతులోనే మిగిలిపోతున్నాయ్ గుండె గది తాళాలు తెరవలేకున్నాయ్ ఏ యోచనలేని ప్రకృతికి అలోచన వున్న మనిషికి అదే భేదమేమో అందుకే ఈ వేదనేమో -నాగేంద్ర

by Nagendra Bhallamudi



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1oa3Y2o

Posted by Katta