Bhavani Phani కవిత

భవానీ ఫణి ॥ నిన్న నేను ఆత్మహత్య చేసుకున్నాను ॥ అవును, ఎవరికోసం బ్రతకాలి హరివిల్లువంటి ఉనికి లేని ప్రేమ కోసం, ఎండకి ఎండుతూ వానకి తడుస్తూ ఎంతం కాలం ఎదురుచూడాలి నమ్మకమనే కనిపించని కొక్కానికి జీవితాన్ని ఎన్నిసార్లు వ్రేలాడదీయాలి ఎండమావిలా ఊరించే సంతోషం కోసం ఎంత దూరమని పరుగులు తియ్యాలి అడుగడుగునా ఎదురయ్యే అవమానాల్ని సమాజపు అంగడిలో కొనుక్కుని మరీ ఈ దేహానికి ఎందుకు తగిలించుకోవాలి మనసుని ఎందుకు అయినకాడికి అమ్ముకోవాలి తనది కాని కాంతిని దొంగిలించి వెన్నెల సృష్టికర్తనని ప్రగల్భించే చంద్రుడిలా లేని గొప్పల్ని డప్పు కొట్టి వినిపించే మూర్ఖులతో కలిసి ఎందుకు సహవాసం చెయ్యాలి గింజలు చూసి వచ్చి వలలో చిక్కి వేటగాడి చేతిలో ప్రాణాలు కోల్పోయిన పక్షిలా తియ్యని కబుర్లు చెప్పే మోసగాళ్ళ నయవంచనకి బలై చచ్చిన మనసుతో ఎందుకు జీవచ్ఛవమై బ్రతకాలి గెలుపు నావ నెక్కితే చప్పట్ల జడివాన కురిపించిన ఈ జనం ఓటమితో మునిగిపోతున్నప్పుడు రాళ్లు విసురుతుంటే ఎలా తట్టుకోవాలి ఉరుకులు పరుగులు పెట్టే తెల్లని మేఘాల వంటి ఈ మనుషులు విసిరే జాలి చూపుల చినుకుల కోసం ఎదురుచూస్తూ ఒంటరితనపు దాహార్తితో ఎంతని అలమటించాలి అందుకే చచ్చిపోయాను ఆరిపోయిన దీపం విలువ చీకటి చూపించినట్టు ప్రాణాన్ని నింపుకున్న నా దేహం గొప్పతనాన్ని నా శవమైనా చెబుతుందని ఏమీలేని శూన్యాన్ని కౌగిలించుకునేలా చేసిన ఈ క్రూర జీవితం మరో హత్య చేసేముందైనా మరికాస్త ఆలోచిస్తుందని వెలుగు మీద పిచ్చి భ్రమతో ఆత్మార్పణ చేసుకున్న దీపపు పురుగులా కాస్తంత ఆదరణ కోసం మరణాన్ని నిర్భయంగా హత్తుకున్న నేను.... మీరు ఈ రోజు కార్చే కన్నీటి కాలువల్లో పడి కొట్టుకుపోతున్న ఆ శరీరంలో.... లేనే లేను !!!! (వ్రాసిన తేదీ 09.01.2014) (మాలిక ఈ మాగజైన్ లో వచ్చిన నా కవిత )

by Bhavani Phani



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/LGTZou

Posted by Katta