వర్ణలేఖ || కొన్ని వాన చినుకులు ||

నీ మాటలన్నీ మధువులే
మత్తులో తేలుతూ నేను

నాతో వస్తావా
నీ జీవితానికి రంగులద్దుతాను

నీ నుండి జారిపోతున్నా
నీ మనసు నవనీతం కదూ

నీలో నన్ను వెతకడం
ఎండమావిలో నీటిని వెతకడమే

ఎన్ని ఆశల పందిళ్ళు
నీ కోపాగ్నికి దహించుకుపోతున్నాయో

నా వ్యసనం
నీ మీద వ్యామోహమే

నీ ఊహతో వచ్చిన రెక్కలు
నిను చూడగానే మాయమవుతున్నాయి

నేను అలనైన ప్రతిసారీ
నీవు తీరమై ఆపుతూనే ఉన్నావు

సడికావొద్దంటే ఎలా
నా కాళ్ళకి మువ్వలుపెట్టి

నీ నిర్దయలాగే
ఈ రాత్రి కొనసాగుతూవుంది

మనసు మసిబారిందని
చిరునవ్వురంగేసా పెదవులకి

నా అస్తిత్వాన్ని నిర్మించుకోనీ
నీ ప్రేమకు లోటు చేయను

సీతాకోక చిలుకనని
రంగులే చూస్తారు, మరి మనసు?

మూడు ముల్లేస్తారు
అమ్మాయి నోటికి మనసుకి ప్రగతికి

స్త్రీ ఓ ద్రావణం
పాత్రనిబట్టి రూపు మార్చుకుంటుంది

ఇంకా బెంగ తీరనేలేదు
బాల్యం నుండి నేను వలస వచ్చాను 

*21.8.2012