ప్రకాష్ మల్లవోలు || నేను ఇంటికెళ్తున్నానోచ్ ... ||

మదిపొరల గురుతులని గబగబా తవ్వేస్తూ ,
గుండె లోతుల భావనల్ని తపనతో తడిమేస్తూ,

కంటి పాపల ముంగిళ్ళను దబదబా తడిపేస్తూ
కన్నోళ్ళు కానరాక ఉబికెడి కన్నీళ్ళని గలగలా పారిస్తూ

ఇలా ఇలా ఇంటితో దూరం మదినే కలచివేస్తోంది ...

కలతలను కాలరాయడానికి అవకాశం దొరికింది
కన్నీళ్లను అమ్మ చేత్తో తుడిపించుకొనే సమయం వచ్చింది

పట్టరాని బరువైయున్న గోడు తీరే వేళయింది
తేలికైన నా హృదయం చిరువసంత వేళయింది

నిశ్శబ్దానికి నెలవైయున్న గుండెలో మేళా మొదలై౦ది
నిస్సత్తువ కొలువైయున్న మనసులో కళకళయే మొదలై౦ది

ఘడియ ఘడియకీ గూడు రారమ్మని అంటోంది
గుసగుసగా వినిపిస్తూ గురుతులనే కదిలిస్తూ

అమ్మ చేతి గోరు ముద్దని ,
నాన్న చేతి చిరు స్పర్శని
తమ్ముని మోమున నవ్వుని
చేరువవుతున్నానన్న తలపుని

మరలమరల కలిగిస్తూ ,
మదినే ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తూ

నడిరాతిరి మెలుకువలో నాన్న పిలుపు
చిరుగువ్వల కువకువలో అమ్మ తలపు

ఇలా ప్రతి తలపు తెలుపుతున్నది ఇంటి తలపునే
ఇలా ప్రతి ఉదయం తలపుతెస్తున్నది ఇంటి వలపునే

ఇలా ప్రతి వేకువ తలుపు తీస్తున్నది ఇంటి కొరకనే
ఇలా ప్రతి క్షణమూ పరిగెడుతున్నది ఇంటి వైపుకే .
*26-07-2012