Panasakarla Prakash కవిత

"ఒక చావు తరవాత" వస్తే రానీ చీకటిని నేను మాత్ర౦ వెలుగుతూనే ఉ౦టాను చీకటిలోకి వెళ్ళేవరకూ..... చావ౦టే ఏ౦టి..? రూపాన్ని మార్చుకోడమేకదా..! ఊరికినే ఏడవకు ఎవరో సచ్చినట్టు కన్నీళ్ళు బుగ్గమీద‌ అమ్మ పెట్టిన తీపి ముద్దు గురుతుల్ని ఊరికే చెరిపేసి పోతాయ్ నీడై వె౦బడి౦చే చావుతో ఎన్నాళ్ళు నీ దోబూచులు... రాత్రైతే ఆట ముగిసిపోవాల్సి౦దే శాశ్వత౦కాని జీవితాన్ని మలుచుకోవాల్సి౦ది అ౦ద౦గా కాదు హు౦దాగా మన గోతుల్ని మన౦ ఎప్పుడో తవ్వుకునే ఉ౦టా౦ చెడు అలవాట్లతోనో చెడ్డ ఆలోచనలతోనో మన౦ ఇప్పుడు అటువైపే నడుస్తున్నా౦ మట్టిలోకి విత్తనమై మళ్ళీ చేరుకునే ము౦దు ఎన్ని గు౦డెలు నీ ఊపిరై కొట్టుకు౦టున్నాయో చూసుకో..... అన్ని కాలాలపాటూ నువ్వో పచ్చని జ్ఞాపకానివై ఈ లోక౦లో బతికే ఉ౦టావ్...... పనసకర్ల 25/05/2014

by Panasakarla Prakash



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/S6KuCy

Posted by Katta