Abd Wahed కవిత

అపరిచిత... గమ్యంపై నడుస్తూ నడుస్తూ చివరకు అపరిచితులమైపోయాం.. మరోసారి పరిచయం పెంచుకోడానికి ఎన్ని మౌనాలు మరణించాలో మైత్రిగంగ ప్రవహించాలంటే ఏ భగీరధుడు రావాలో? మచ్చలేని పచ్చదనం చినుకులను ప్రసవించే మబ్బులు మిగిలాయా? ఈ రక్తపు మరకలు కడగాలంటే ఎన్ని వానల్లో తడవాలో... మంచుగడ్డగా మారిన ప్రేమ వడగళ్ళవానే... నడుం విరిగిన బంగారు కంకులు... పంటపొలం పచ్చచీర కట్టుకునేదెప్పుడో... నగ్నంగా ఉదయించింది పగలు పెదాలపై సువాసనలేని కాగితం నవ్వులతో సరే, ప్రేమించడానికి కావలసింది దేహమే కదా... దుస్తులొదిలిన తర్వాత సిగ్గు సుగంధాలుండవులే... మెరుపుల్లేని మట్టిలాంటి ఆత్మవాసన దొరికేదెప్పుడో? ఓడిపోయే ముందు గుండెకు ఒక్క ఊపిరి దొరికినా బాగుండును కొన్ని నిందలు, మరికొన్ని రోదనలు, ఇంకొన్ని వేదనలు గుప్పెడు పూలు, దోసెడు ముళ్ళు పంచుకునేవాళ్ళం కదా... ఏవేవో చెప్పుకున్నాం ఏదో చెప్పాలని కలుసుకున్నాం దశాబ్ధాలుగా మాట్లాడుకుంటూనే ఉన్నాం ఇద్దరమూ మాట్లాడుతున్నాం ఎవరమూ వినలేదు... మాటలు కరిగిపోతే మౌనం గడ్డకట్టింది చెప్పాలనుకున్నది వినబడనే లేదు... సరే, ప్రేమ నుదుటిపై బాధలే కదా... మరోసారి చరిత్ర మొదలెడదాం...

by Abd Wahed



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1mITAyF

Posted by Katta