Aruna Naradabhatla కవిత

ఊహ ______అరుణ నారదభట్ల నువ్వున్నావో లేవో అన్న సందిగ్దం చెలరేగినప్పుడల్లా...మౌనం అలజడిలో కొట్టుకుపోయి నిశ్శబ్దం లోపల గారడి విద్య నేర్చుకుంటుంది! ఉన్నట్టుగా మెరిసే సంతోషంలో క్షణం నేనూ క్షణం నీవూ... పూవుల్లో నిండుకున్న తేనియలా చీకటికి వెలుతురులా....! గడిచే ప్రతి క్షణం నీవల్లే అని అనుకున్నప్పుడు నాలోనేను కూడగట్టుకున్న ధైర్యమే అయినా భ్రమపడుతున్నది మాత్రం నిన్నే! లోలోపల జాలువారే జలపాతాలను చల్లని మేఘం స్పృషించినట్టు తేలికగా వేసిన అడుగులనానుకొని నీవులేకున్నా... ఓ సంతృప్తి నీ చూపు సోకిందేమోనని! ఒక్కోసారి అద్దంలో నా ప్రతిబింబంలో మెరిసే అందానివీ నీవేనని కలగంటానా చేజారిన గాజుపాత్రలా అతకడానికీ వీల్లేనంత ముక్కలవుతుంది మనసు! నాలోనేనా...నాలో నువ్వా... అన్న మాటే ఇంకా తేలడం లేదు! దేవుడేమొ అనుకున్న..స్తబ్దుగా చలనమే లేదు! పోనీ దయ్యమనుకొని వదిలేసా..నీడలా వెంటే ఉంది! నేనున్నంతవరకూ నాతోనే ఉంటుందేమో... ఈ నా ఆశ రేకులు రాలిపడగా మిగిలిన పుప్పొడిగుచ్చంలా మోడువారినా పరిమళాలు మాత్రం ఎప్పటిలాగే! 29-4-2014

by Aruna Naradabhatla



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1frTo8j

Posted by Katta