Rasoolkhan Poet కవిత

*అంతర్లోచన* చీకటి దుప్పటిని కప్పుకున్న చలిలో భూమిని వెచ్చగా ఆసరా చేసుకొని ఒళ్ళుతెలియక నిదురపోతున్న కుక్క దాని కాళ్ళదగ్గర మగతగా మూలుగుతూ నిదురపట్టని అవ్వ...! జంతువులను ప్రేమించే లోకంలో మనుషులకు ప్రేమ కరువు. అభివృద్ధి ఆరాటంలో అంతస్తులు పెరుగుతూ అనుబంధాలు చరిత్ర పాఠాలయ్యాయి. సినిమాలు చూస్తూ కన్నీళ్ళు కారుస్తూ అదే కారుణ్యం అనుకుంటున్నాం. కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని కలనుండి మేల్కోన్నవాడిలా కాలచక్రం వైపు కాళ్ళీడుస్తూ కదలిపోతున్నాం. చరిత్ర మరచిన వారిలో కలసి పోతున్నాం చీకటిగా మిగిలిపోతున్నాం. పి రసూల్ ఖాన్ 17-3-2014

by Rasoolkhan Poet



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1eKhbdH

Posted by Katta