Kranthi Srinivasa Rao కవిత

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||కాబోలు || కాలం పుప్పొడి వనాల మధ్య నుండి చివరిదాకా పరుగులు తీస్తునేఉంటాం కేవలం ఎటునడవాలో తెలుసుకొనేందుకే సుమా .... చెక్కెర తలపులు విరియకున్నా...అప్పుడప్పుడూ కాసిన్ని నవ్వులు పువ్వుకొంటాం...బతుకు సిగలో ...బతికున్నామని చెప్పేందుకు నిర్హేతుక ప్రయాణమైనాసరే తెలియకుండానే బడలికవొంకతో విశ్రాంతి తీసుకొంటాం ..... యుగాంతాల విశ్రాంతికి రిహార్సల్ చేసేందుకు ...... వెలిగి మలిగే మిణుకు జీవితంలో.... ఒక్కసారి కూడా మిణుగురుల మూలం వైపు చూడలేం మాయామోహిత మణిమమయ కాంతులను నర్తింపజేసే మట్టిపాటలుగానే మిగిలిపోతాం ... రాలిపడుతున్న పూల సౌందర్యం నీకెంత ఇస్టమో ....నీవువచ్చిపోయే దృశ్యమే ప్రకృతిని పులకరిస్తుంది కాబోలు ..............

by Kranthi Srinivasa Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1gJdSYv

Posted by Katta