Kranthi Srinivasa Rao కవిత

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||పగుళ్ళు లేని చీలిక || వాని చెవిలో విరుగుడు మంత్రం ఊదారు వాడప్పుడే వాగడం మానేయడు ............ తెరవెనుక ప్రాంప్టింగ్ను అరువు గొంతుగా మార్చుకొని మహా నటుడయ్యాడు ఇంకొకడు .... కలువలు చంద్రుణ్ణి వికసింపచేస్తాయని కలలు కంటున్నాడు .....విచిత్రంగా మరొకడు ఏంజరిగినా ...ఎవడో ఒకడి మీద ఒరగదోయచ్చని పగలయునా రేయయునా పొరపాటులేదోయ్ నిషాలో తేడా అసలు రానేరాదోయ్ అంటూ ఒకడు మామిత్రుడు చెప్పిన కవిత ..నిజమేనేమో .. గొడుగుకూ పుల్ల లుంటాయు ........... అవసరమయునప్పుడు తెరుచుకొంటాయు ... లేకుంటే ముడుచు కొంటాయు ... కుర్చీకి కట్టేసుకొన్న రాజకీయ ఆత్మల స్వరాలాపనలు జాతి జనుల నరాలను తెంపేస్తున్నాయు ....... ఇక ఎప్పుడో అప్పుడు తప్పదని తెలిసినా పగుళ్ళు లేని చీలిక అసాధ్యం చేస్తున్నాయు

by Kranthi Srinivasa Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1eMfzDl

Posted by Katta