శ్రీనివాస్ వాసుదేవ్ || కొన్ని అనుభూతులంతే ||

కొన్ని అనుభూతులంతే కలానికీ కలవరపాటే


జ్వరంలా చుట్టుముట్టేసి

తుఫాను మేఘాల్లా కమ్మేసిపోతుంటాయి

కురవకుండానే!


అప్పుడప్పుడు

ఆకాశాన్ని కోసుకుంటూ మీదపడిన

ఆ నాలుగు వర్షపుచుక్కలూ

గుండెని తడిపి మరీ పలకరింపు!

తడికోసం వెతికిన ఆ రెండు చేతులూ

వెనక్కొస్తుంటాయి చిత్రంగా!



లీలామహల్లో మార్నింగ్ షో,

మట్టివాసన చినుకుల నేపథ్యంగా

ఓ హాఫ్ చాయ్,

యూనివర్శిటీ లైబ్ర్రరీ సాక్షిగా

ఆకలి సమ్మేళనాలూ,

వెతల వెక్కిళ్ళూ......



కొన్ని మధురానుభూలంతే

రెప్పల్నీ మాట్లాడనియ్యవు

కనుబొమ్మల్నీ కదలనీయవు

మనసుని ఎండగట్టి వదిలేస్తూ..



ఆత్మావలోకనంలో ఆదమరిచినప్పుడల్లా

ఓ మెరుపు!

మనసు కొక్కాలకి వేళ్ళాడుతున్న

ఆశలన్నీ రంగుల్లేని చిత్తరువులే!

ఎగిరిపోవాలన్న అనుభూతే తత్తరపాటు...



ప్రేమలేఖ ముడతల్ని జాగ్రత్తగా

విప్పుతూన్నప్పడూ,

అదురుతూన్న అధరాలను అందిపుచ్చుకున్నప్పడూ

నీ గుర్తులేవీ తెలియవు!

ఆ రెండుచెక్కిళ్ళనీ ప్రేమగా చేతుల్లోకి

తీసుకున్నప్పడూ అంతే

చాక్లెట్ రేపర్లో దాక్కున్న ముక్కని

వెతికిపట్టుకున్న చిన్నపిల్లాడిలా

ఎంతో అందమైన అనుభూతి!



ఈ అనుభూతులంతే!


వెన్నెలనీ జేబులో పెట్టుకోనీయవు

వర్షాన్నీ తాగనియ్యవు

ఏ అర్ధరాత్రో ఆర్తిగా

మీదపడ్డ చెయ్యి

వెచ్చని ప్రేమనే అడుగుతోన్నా

అక్కడా మాటలు కరువే!

కలానికీ నాలుక ఎండిపోయిన

అనుభూతే ఇప్పుడూ......