కిరణ్ గాలి ॥ప్రేమ లేఖ! ప్రేమ లేక?॥

ప్రేమ లేఖంటే ప్రణయ శిల్పం
మాటలలో చెప్పలేని దాన్ని
మనసు ఉలితో చెక్కడం

కాని ఎం రాయను?

గుండె కింద గడ్డకట్టిన ఙ్నాపకాన్నా?
పెదవి చివర చిక్కుపడిన తడి పలకరింపునా
రెప్ప మూస్తే గుచ్చుకునె నీ రూపాన్నా
రేయి వీస్తే తగలబడే నా దేహాన్నా

నీ చిరునవ్వుల ధ్వని తరంగాలను
గుప్పిల్లలొ పట్టి గుండెకు హత్తుకున్నక్షణాలు
మారె నీ పెదవుల చుట్టుకొలతలను చూస్తు
గడిపిన అసంఖ్యాక యుగాలు ...

నీ ముని వేళ్ళ కొసలకు
బంధించ బడ్డ సున్నితమైన స్మ్రుతులు
నీ దేహ ధ్యానంలో
జ్వలించి స్కలించిన మధురానుభూతులు

అన్ని ...
కాలంతో పాటు బొట్టు బొట్టుగ రాలి పడుతున్నాయి

మౌనం ఘనిబవించే ద్రుశ్యాన్ని
ఙ్నాపకాలు ఉరితీయబడి
ఉపిరాడక పొవటాన్ని
అనుభందాలు కాలబిళంలో
కలిసిపొవటాన్న్ని కళ్ళరా చూడగలిగాను కాని

అణువణువు నా ఆత్మలో ఇంకిన
నీ తనువు స్పర్శను ఎలా మరిచేది

ఎరుపంటే నీ పెదాల రంగనె
తెలుపంటే నీ చిరునవ్వు తళుకనే
నలుపంటే నీ కాటుక కళ్ళగానే తెలుసు
కాని వలపంటే రంగులు మారుతుందని తెలియదు

శీలమంటే చిరిగిన చర్మపు పొర కాదు
చెదిరిన నమ్మకపు అర

గుండెల్లో వాయు గుండాలు
సుడులు తిరుగుతున్నాయి
రెప్పల మాటు వర్శంలో
హ్రుదయం తడిసెదెప్పుడో

-----
కన్నీటి సాంద్రత
ఒంటరితనమ్ వైశాల్యమ్
ఓటమి విస్తిర్నం తెలియలంటే
ప్రేమలొ "పడా"ల్సిందే

*10.7.2012