పాత పుస్తకాలు దులుపుకుంటున్నప్పుడు
నీ కోసం రాసిన పద్యం జారి
ఇంకా పరిమళించుకుంటో ...
అక్షరమక్షరము తడుముకున్నా
నిష్క్రమించని తలపుల
సమ్మోహ వాద్య తరంగాల దొంతరలు
నను మీటుకుంటో ...
ఒకసారి నాచేతులు
వణుకుని చుట్టుకొని
వొంటి నిండా ప్రాకి
ఎక్కడికి చేరుకోవాలో తెలియక
భోరుమంటో ...
రెక్కలు పొడుచుకు రాని ప్రేమ
రూపం కోల్పోయిన భయంతో
పుట్ట్టుకతో అవయవాలు ఏర్పడని ధైర్యంతో
ఉపయోగానికి ముందే శీకి పోయి
ముట్టుకుంటే ఊసిపడుతున్న కాలంలో
కుళ్ళుకుంటో ...
నిద్రని ,నిన్ను ,మధువును
రోడ్డు మీద జారుకుంటూ పోయిన రాత్రినీ
గడ గడా తాగి సొమ్మసిల్లిన
సగం మెలుకువలో
అక్కరకు రాని నీ సొగసును తిట్టుకుంటో ...
నక్కి నక్కి సాటుంగ సాటుంగ
వయసు రాని ఏడుపును
ఎంతో ఎంతో వేడుకుంటో...
అప్పటికి అక్షరాల్లోకి అనువదించలేకపోయిన
గడ్డకట్టిన ప్రేమ
ఇప్పుడు కరుగుకుంటో ...
*24.7.2012
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి