అమ్మ
తన అస్థిత్వాలను ఇక్కడే వదిలి వెళ్ళిన రోజు
***
ఇప్పుడు
అమ్మొక వాస్తవ అనుభవాల జ్ఞాపకం
అనుభవమైన జ్ఞాపకం అక్షరాల్లో ఇముడుతుందా!!
నన్ను శిశువుగా మోస్తూ మోస్తూ
పొందిన అనుభూతిని ఎలా రికార్డు చెయ్యాలి!
గోరుముద్దల తప్పటడుగుల బాల్యం
ఏ మురిపాలను మూటగట్టిందో ఎలా విప్పాలి!
నా దేహానికి పొంగు కమ్మి
వారాలు గడుస్తున్నా తగ్గని కురుపులతో విలవిలలాడుతున్నప్పుడు
మందులిచ్చిన ఆచారి మాష్టారు
పిల్లాడికి ఇష్టమైనదేదైనా చేసిపెట్టమనిచెబితే
నా ఇష్టాన్ని తెలుసుకొని
రాత్రంతా నిదురకాచి వండిన కజ్జికాయల్లో
ఏ పాళ్ళలో ఏమి కలిపివండిందో ఇప్పుడు ఎలా తెలిసేది
* * *
ఏడుగుర్ని కన్నందుకు
గర్భం ధన్యమా!
పురిటినొప్పులు సహించిన శరీరం ధన్యమా!!
సుఖదుఖాఃలను తుంగచాపలుగా అల్లి
మోకరించిన వేకువ జాములు ధన్యమా!!
అమ్మా!!
నా జ్ఞాపకాలపొదిలో నీరూపం
చెదరకుండా
ఇప్పుడు నన్ను నడిపిస్తున్నాయి
నీవు కోరుకున్న ఆశీర్వాదాలేవో
నాపై కుమ్మరింప బడుతూనేవున్నాయి
***
(ఈ మధ్య ప్రవీణ రాసిన "వలయం " కవిత చదివాను
నా దేహం ఓ ఏబైఒక్క సంవత్సరాల్ని పూర్తి చేసుకొని 52లో ప్రయాణం చేస్తుంది.
ఇన్ని వసంతాలు వెనక్కువెళ్ళి గర్భస్థ దశను జ్ఞాపకం చేసుకోవలనే కోరిక తీరేది కాదు కదా!!)
*22.7.2012
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి