Gubbala Srinivas కవిత

శ్రీనివాస్/దీపంబుడ్డి ------------- వెలుగుశత్రువును సాగనంపుతూ తననితాను వెలిగించుకుంటా ది లోకానికింత కాంతినిస్తూ దీపంబుడ్డి. తాతా,అవ్వల తోడూ నీడ చీకటి కనులకు వెలుగురేఖ ఆ చిన్ని దీపంబుడ్డి. ఎన్ని సంతోషాలను,ఎన్ని దుఖ్హాలను తనలో దాచుకుందో..! కొడిఆరని ఆ చిరుదీపం. తైలం తాగినకొద్దీ నిలువ కాగాడాలా నుంచుంది జనులకు వెలుగు దాహం నింపుతూ. నాన్న సర్కారీ కొలువు పొందటానికి అమ్మ సంసారం తీర్చి దిద్దటానికి దీపం ఋణం తీర్చుకోలేనిది. పొలమెళ్లి వడ్లబస్తాలు తెచ్చినా అలసి వాకిట్లో ఆదమరచి నిద్రించినా కలిసిపోయింది మాలో ఒకరిగా. గాలివీచి తనని ఆర్పిన ప్రతిసారీ వెలిగించే నిప్పుకత్తికి తన మెడను అందిస్తూనేవుంది. నేడు విద్యుత్ దీపాలు వెలిగి దీపాన్ని మూలన పడేసినా మౌనంగా ప్రకాశిస్తూనేవుంది మా ఇంట్లో ! (ఇప్పటికీ మా ఇంట్లో కిరసనాయిల్ దీపం వెలిగించుకుంటాం )#5-6-14#

by Gubbala Srinivas



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1mdCCqH

Posted by Katta