Venugopal Rao కవిత

చందమామా నువ్వింకా చచ్చిపోలేదా ఆమె లేకుంటే నీతో నాకింకేమి పని ఆమే కదా చెప్పింది పున్నమి మంచిదని అందుకే నువ్వు నిండుగా వెలిగే రోజుకోసం నేనంతగా కళ్ళు కాయలు కాసేలా చూసింది వేంకటేశుని సన్నిధిలో ఆమె మెడలో నేను మంగళ సూత్రం కట్టినప్పుడు నువ్వు పైనుండి చూస్తూనే ఉన్నావుగా నీ వెండి వెలుగుల్లోనే కదా ఆమెలో నేను ఐక్యం అయింది నువ్వంటే తనకెంత పిచ్చి నాకెప్పుడూ అనుమానమే తను నిన్నా నాన్న ప్రేమించేది నేను తనకు తాజ్ మహల్ చూపిస్తానంటే ఇప్పుడొద్దు అన్నది, ఎందుకో అనుకున్నా నువ్వు నిండుగా ఉన్న రోజున నా ఒడిలో కూర్చొని తాజ్ ని చూస్తా అన్నది భద్రాచలం రాములోన్ని ధర్శించుకుందాం అంటే తాను వెన్నెల్లో గోదారినే చూస్తా అన్నది అంతలా ప్రేమించే ఆమెను ఎందుకు కాపాడలేదు వెన్నెల్లో నన్ను కలవాలనే కదా వస్తోంది మల్లెలు పెట్టుకున్న గులాబీలా ఆమె నడిచి వస్తుంటే చంద్రుని అందం తగ్గింధనా కన్నుకుట్టి ఆమెను ప్రమాదం లోకి తోశావు ప్రమాదంలో కూడా ఆమె నీవైపే చూస్తూ ఆనందంగా కన్నుమూసింది ఆమె లేని లోకంలో నువ్వేం చేస్తావు నువ్వెన్ని వెన్నెలలు కురిపించినా ఆస్వాదించే నా చెలి లేనే లేదుగా మరి నువ్వు ఉంది ఉపయోగం ఏముంది చందమామా.. నువ్వింక చచ్చిపో.

by Venugopal Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1kofIQq

Posted by Katta