Aruna Naradabhatla కవిత

అనుబంధం _______________అరుణ నారదభట్ల నాలుగు చేతులు కలిసి నీడై కట్టుకున్న గూడులా మా అమ్మమ్మాతాత! సెలవులొస్తే మాకోపండగలా ఆ ఇల్లు! వెళ్ళగానే స్వచ్చమైన ముత్యంలా మా అమ్మమ్మ చిరునవ్వుల పలకరింపులూ...తీయని కబుర్లు! చేతిలో అడకత్తెరతో టిక్కుటిక్కుమంటూ అరుగు మీదే తాత నివాసం! తాను చెప్పే కథలు వింటుంటే కాలం ఇట్టే గడిచి పోయేది! కథల్లోని నీతంతా వొంటబట్టినట్టు జీవితపు విలువలు అక్కడే తెలిసేవి! బంధాలూ ..అనుబంధాలూ కష్టసుఖాలూ...మానం...అభిమానం ఆ ఇంటి గోడలు! పందిరినిండుగా పరుచుకున్న జాజితీగలా అక్కడంతా ప్రేమ సుగంధాలే! హాయిగా ఊగే ఉయ్యాలపాట... చప్పరం నిండుగా నిండిన గుమ్మి.. తీయగా శ్రీకండు రుద్దే మా తాత చేయి అన్నీ కనుమరుగయ్యి ఉలకక పలకక ఖాళీగా ఉన్నాయి! ఆ ఇల్లు మూలబడింది ప్రేమలు కరువైన దేహంలా! చెదలెక్కకుండా వాసాలకు వేసిన జాజు ఇప్పుడు నెమ్మదిగా రంగు వెలసిలిపోయింది! సోనాసి గూటిలోని బాగాలడబ్బా నిశ్శబ్దంగా మూతిబిగించుకుంది! పువ్వులా నవ్వే అమ్మమ్మాతాత మిద్దెగోడకు వేలాడే ఫోటోలో కూర్చున్నారు! ఇంటిని కాపాడాల్సిన దూలాలు భరువెక్కి బీటలు పడ్డాయి! గోడలు పర్రెలు వాసి పై కప్పు పందిరిలా పెంకులు రాలి బైటి వెలుతురు లోనికి చొరబడుతుంది! దీపం లేని గుడిలా ఆ ఇల్లు ఆప్యాయతలు మిద్దె బారంగీ మీద ఉంచిన ఇత్తడి డబ్బాలో పడిపోయాయి! వాళ్ళు చూపిన ప్రేమ ఇప్పటికీ మా మనసుల్లో చినుకులై రాలుతూనే ఉంది! ఇప్పటికైనా మించిపోయింది ఏమీ లేదు పేరుకుపోయిన బూజు దులిపితే మా ఆ ఇల్లు అందమైన హరివిల్లే! 21_4_2014

by Aruna Naradabhatla



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1rdJBTe

Posted by Katta