రా...
నడుస్తూ గుండె తలుపులు తెరుస్తూ
మనుషుల మధ్యకు రా...
మట్టి వాసనను ముక్కు పుటాలనిండా పీల్చు
నీ ఆదిమతనం బయల్పడుతుంది...
మట్టి చేతిని ఆత్మీయంగా తాకి చూడు
నీ రాతితనం బద్ధలవుతుంది....
భుజం భుజం కలిపి భారాన్ని పంచుకో
నవమాసాల బరువు గుర్తుకొస్తుంది...
గొంతు విప్పి బిగ్గరగా మాట కలుపు
హృదయాంతరాళంలోని గాయం సలుపుతుంది...
మట్టి మనుషులతో నడయాడు
ఒంటరితనపు ఎడారి దూరమై నది నీ కాళ్ళను స్పృశిస్తుంది...
రంగులన్నీ పారబోసి మట్టి తనాన్ని అద్దుకో
మనిషితనం వెలుగు నింపుతుంది...
దేహమంతా చేయి చేసి చాపు
కోట్ల చేతులు మనిషితనాన్ని నిద్దురలేపుతాయి....
( 28-08-2012)
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి