Swatee Sripada కవిత

|| ఆత్మవంచన హేల || స్వాతీ శ్రీపాద మసక వెలుతురు అసురసంధ్య వేళ పరిమళ భరితంగా కాస్త కాస్త విచ్చుకునె తెల్లని రెక్కల మధ్య జలపాతంలా కురిసే కావ్యఝరి కోసం ఆకలి గొన్న పసిపాపలా తడుముకు౦టు’న్న సమయాన బిగిదీసుకుపోయిన ఒక పాలరాతి బొమ్మను తునకలు తునకలుగా మార్చి విసిరేస్తున్నట్టుగా అక్షరాల శిధిలాలు అమలిన శృ౦గార తేరు మీద దిగంతాల వరకూ విహరించి వచ్చిన స్వప్నాలు బిత్తర పోయి నగ్నంగా వలువలు వలిచేస్తుంటే ఒళ్ళు దాచుకుంటూ తలదించుకు చేతులు జోడిస్తున్నా అశ్లీలపు పునాదుల మీద అస్తిత్వాన్ని చాటుకునే తపన వరదల్లో ఆడతనం మరచిపోయిన ఇజాల క్రౌర్యానికి గజగాజలాడుతూ ............... ఒక జుగుప్స ఒళ్లంతా గొంగళీ పురుగులా పాకి ఒళ్లంతా నాకుతున్న ఏహ్యత. బూతు కళ్ళద్దాలు తగిలించుకున్న కళ్ళకు జనన మరణాలూ బూతుగానే కనిపిస్తాయి. అందమైన అక్షరాలు చేతికి దొరికితే చాలు ఈకలుపీకి అలంకారాలు తెగ నరికి రక్త మాంసాల ముద్దలా మార్చడం అది వాళ్లకు పేరుతో పుట్టుకు వచ్చిన విద్య. ఏమీ తోచక ఏమీ చెయ్యలేక ఏమీ అనలేక కుళ్ళిపోయిన గతంలో మళ్ళీ మళ్ళీ లేచి వస్తున్న జీవచ్చవాల నీడల్లో తిరుగుతూనే ఉంటాయి ఒంటి కొమ్ము రాకాసుల్లా బరితెగించిన భావాలు అహం సైకత స్వరాలూ గుప్పిళ్ళ కొద్దీ విసురుతూ బ్రతుకు ముక్కలను అసహనం ఆమ్లంలో వేసి మరిగిస్తూనే పోతారు వాకిలి తలుపులు మూసేసుకున్నాక అప్పటి దాకా చుట్టుకున్న ఆధునికత వస్త్రాన్ని విప్పి సతీ సావిత్రుల శరీరాల్లోకి దూరిపోతారు మళ్ళీ నలుగురిలోకీ వచ్చేవరకూ పురాణ పఠనాలూ పూజలూ కొనసాగుతాయి తెల్లారి వెచ్చని వెలుగు సిద్ధమయాక ఒ౦కెకు మడిగుడ్డ తగిలించి మళ్ళీ మొదలు ఆత్మవంచన హేల 24/3/14

by Swatee Sripada



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1oQeQoh

Posted by Katta