క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||జారిపోయున క్షణాలు ||

వికృత రూపాలయునా
సరే

వేల సంఖ్య లో
ఒకే దగ్గరున్నప్పుడు
కళ్ళకు అందాన్ని
ఆనందాన్నిఅద్దుతుంటాయు

సమూహ శక్తి కున్న
సమ్మోహనరూపం
చెరిపేసుకొని
వేరు పడ్డ
ఒంటరి పక్షుల్లా
వైరాగ్యం ముసుగేసుకొని
బతికేస్తున్నాం

కురుస్తున్న క్షణాల్లొ
తడవకుండా తప్పుకొని

ప్రవహించే నదిలో నీళ్ళలా
కాల ప్రవాహం లో
జరిగిపోయునవి
తిరిగిరావని తెలిసినా
మనసుకు కాళ్ళు తొడిగి
వెనక్కి పరుగెత్తిస్తూనే వుంటాం

ముందున్న కళ్ళను
వెనుకవైపు
అతికించుకోవాలిప్పుడు
అప్పుడన్నా
ముందుచూపులు
మొలుస్తాయేమొ