వంశీ | క్షుద్రం

రమించు.. రమించు,
శవాల్నీ, గాయాల్నీ, అశుభాల్ని, అస్ఖలితాల్నీ,
పగలుచూడని రాత్రులతో, పదాలు చెప్పలేని విన్యాసాలతో..

ఇంకా.. ఇంకా..
రక్తమంతా చెమటలు కక్కేవరకూ
రిక్తమంతా గావుకేకలు పెట్టేవరకు,
ఎవరది..చంపెయ్.. చంపెయ్ వాడిని,
నీతిభోదలుచేస్తూ నిన్నాపుతున్నాడెవడో,
మనస్సాక్షా...
ముక్కలు ముక్కలుగా నరికెయ్, వీలైతే తినెయ్,
ఏ మీమాంసలెందుకు
నీ మాంసపు రుచి అలవాటేగా..

శరీరం బుధ్దినోడించి
రోజురోజుకూ అతిక్షూద్రుడివైపోయి
నీకు నువ్వే శత్రువై
దారితెలీని లోయల్లో గమిస్తూ
నోరుతిరగని మంత్రాలేవో జపిస్తూ
సున్నితత్వాన్నీ మనిషిమూలాల్నీ సమాధిన తోసి..

పువ్వులన్నీ ఫలాలవకమునుపే చిదిమేసి కార్చిన తేనెలో
విషాలోచనలని ముంచుకు తిని కాలకూటభాష్పాల్ని త్రేన్చు,
రజస్వలించలేక ద్రవించిన స్రావాల తావితో
నాసికను తాటించి వికృతాకారిడివై భ్రమించు..

తొందరగా.. తొందరగా...
ఔషధాల్లేని జాడ్యాన్ని వెంటేసుకుని ధర్మాల్ని వినిర్మించు,
ఉపాసించని దైవత్వాన్ని పురాణాల్లోకి విసిరి
నిర్వేదాలకు భాష్యం రాయి,

నీదైన రసాతలానికి
నీదవని భూతలాన్ని ప్రక్షేపించి ఆఙ్నాపించు..
నువ్వే రాజువి

రమించు.. రమించు..
భూతగణాలతో, దైత్య కణాలతో,
నీలాంటి మరో అష్టావక్రుడు భవించేట్టు
అంధయుగపు రేతస్సు జ్వాజ్వలించేట్టు...

13.10.12